Re: Je eigen "fietsprestaties"
Ik zal me hier maar even voorstellen op fiets gebied. Ik ben een cyclosportieve fietser zoals ze dat zo mooi noemen, iemand die graag voor de lol z'n mountainbike pakt en een stuk door het bos gaat fietsen. Maar afgelopen weekend was het tijd voor iets nieuws. Hier een kort verslagje.
Zaterdag 13 januari 2007
Het was vroeg, het was heel vroeg. Ik kon niet slapen, wedstrijdspanning denk ik ofzo. Ik heb nog nooit een wedstrijd uitgefietst, nog nooit een wedstrijd gereden uberhaupt. En toch wedstrijdspanning, het was niet te geloven. Maar het was nog steeds pas 6 uur in de ochtend. En we zouden pas om een uur beginnen. Mijn fietsvrienden, lagen natuurlijk nog te pitten, en ik was al klaarwakker, stijf van de adrenaline. Dan maar een banaantje tegen de honger.
Inminddels is het 10 uur, mijn fietsmaten zijn ook wakker geworden. We zitten met twee gezinnen in een bungelow in het centrum van Egmond. We lopen rustig naar de sporthal om onze nummers op te gaan halen, we worden aangenaam verast met een bidon AA sportdrank voor onderweg. Nog 2 en een half uur te gaan.
Pff.. eindelijk, het is half 1, ik sta in het startvak. M'n helm op, m'n handschoenen aan, mezelf goed warm aangekleed. Dit wordt mijn eerste Egmond-Pier-Egmond. Ik ga gvd met windkracht 8 van Egmond naar Ijmuiden fietsen, en weer terug. En ik heb er nog zin in ook. Dan komt een concurrent mij even voorbij, en kijkt naar m'n banden. 'Ja, jongen', klinkt het, 'dat zijn de verkeerde banden voor op het strand.' Verrek, ik kijk om me heen, en iedereen rijdt zonder profiel. Sta ik daar met m'n Giant mountainbike, grof profiel op de banden. Als ik nog eens goed om me heen kijk schrik ik helemaal. Iedereen heeft clickpedalen, en voorvorkvering. Allemaal peper dure fietsen... Maar gewoon moed houden, nix aan de hand. Over 5 minuten starten we.
Pats, het startpistool, maar ik moet nog even wachten, sta vrij ver achterin. Zo, eindelijk verlost. Ik mag het strand op. Na het eerste stukje door Egmond rustig gefietst te hebben weet ik nog niet wat mij op het strand te wachten staat. Ik rijd het strand op, en wordt meteen aan alle kanten ingehaald, alsnog te ver voorin gestart. Dan toch eindelijk mijn groepje gevonden. We rijden met 15 kilometer per uur naar Ijmuiden toe. Ik vind het wel best zo. Zit lekker achterin het groepje, doe geen trap te veel. Ik wil vlammen met wind mee.
Ijmuiden, ow ik ben al op de helft. We zijn net het strand afgegaan, was even zwaar, door het losse zand omhoog lopen. Dan komt het genot van de dag, een stukje asfalt, heerlijk. Ik neem even rustig de tijd om een plas te doen en een snicker te eten, en vervolg dan mijn weg terug richting Egmond. Op de terugweg lijk ik te vliegen. Ik ga met 35 kilometer per uur over het strand heen, en ik begin te voelen dat mijn eerste Egmond-Pier-Egmond onder de twee uur kan. Castricum schiet ik voorbij en ik blijf maar mensen inhalen. Ik zie de strandafgang naar Egmond liggen, ik zet nog een keer aan. Mijn kilometerteller schiet omhoog, ik zit nu tegen de 40 per uur aan. Daar is de strandafgang, snel van m'n fiets, ik haal nog wat mensen in. Dit is geweldig! Met een big smile op m'n gezicht rij ik het laatste stuk, wat nog pittig omhoog gaat. Het is bijna 3 uur.
Daar ligt de finish, ik pers nog even alles uit m'n lichaam. En dan: 1 uur, 56 minuten en 14 seconde. Ik ben trots op mezelf, ik heb het gedaan. Dit was mijn eerste Egmond. En hij was meteen onder de twee uur. Al met al een geslaagde dag!