Jajaja beste mensen, het feest is begonnen. Terreurgroepen jagen de hele wereld de kast op. Dreigbrieven en enveloppen met kogels dwingen celebreties tot het aanstellen van een kordon dikzakken om zichzelf te beschermen en ondertussen zit de welvarende westerling achter zijn computer porno van sites over de hele wereld te downloaden. Het kan ons allemaal niet schelen, wij hebben het al druk genoeg. Met een spelletje. Een spelletje dat in sommige delen van de wereld oorlogen uitlokt. Massale knokpartijen Rotterdam en Amsterdam zijn geen nieuwe verschijning. Duizenden mannen van alle nationaliteiten verdienen miljoenen over de hele wereld.

En met het voetbal als deel van de maatschappij begon ook mijn rondreis door Europa.

En het begon allemaal zo onschuldig…

 

We schijven eind augustus 2005,

Ik vertrek met de vlucht van half 4 met het vliegtuig uit Londen. 2 weken eerder besloot ik in een spontane actie de eerst de beste vlucht vanuit Rotterdam Airport richting Londen te vertrekken. “Moet je niet eerst een overnachting boeken?!†Riep m’n moeder nog. Maar ik vertrok met de ochtendzon richting Rotterdam. Een overnachting valt wel te vinden daar in Londen, het is er toch zo groot, dacht ik. Als ik aankom valt het wel op zijn plaats. Met een paar graaien in m’n klerenkast pakte ik wat shirtjes, broeken, onderbroeken en sokken. Deze stopte ik in mijn voetbal tas en ik vertrok met de trein naar Rotterdam Airport. Aangekomen op het vliegveld van Rotterdam boekte ik de eerste de beste vlucht richting Londen . Om 13.40 vertrok ik richting het eiland. Een kleine 3 uur later stapte ik Heathrow uit. Wat nu? Dacht ik bij mezelf. Eerst een plek vinden om te overnachten. Recht tegenover me zag ik een 5 sterren hotel, jammer maar dat zal niet kunnen. Met de metro vertrok ik iets meer naar de rand van het centrum. Ik stapte het eerste de beste Bed&Breakfast binnen. Een walm van sigarenrook kwam me tegemoet. In een hoek zat een grijze man van rond de 60 aan een dikke sigaar te lebberen. Even kwam de drang in me op om ‘Mr. Livingstone I presume’ te zeggen, maar ik bedacht me. Ik vroeg de vriendelijk ogende vrouw die er uit zag alsof ze de baas was of er een kamer vrij was. Ja, dat was zo, antwoordde ze met een vriendelijke stem. 3 nachten voorlopig maar, dacht ik, daarna zien we verder. Er werd betaald en toen ik mijn kamer op de eerste verdieping binnentrad, voelde ik me opgelucht. Eindelijk was ik bevrijd van alle regels en alle verwachtingen van anderen. Hier kon ik me uitleven, want ik had geen reputatie te beschermen, geen verwachtingen hoog te houden. Ik kon vanaf nul beginnen. Ik vroeg de vrouw waar de beste clubs van Londen waren. Uit d’r achterzak pakte ze een kaart van het Londense metrostelsel (die heeft iedereen toch in z’n achterzak?). Zoals mij verteld was pakte ik de metro richting centrum en besloot het nachtleven uit te proberen. Rond 3 uur ’s nachts viel ik doodop op m’n bed in slaap. Morgen zien we verder…

De dagen vlogen voorbij, 3 nachten werden er 7, 7 werden 14. En als er een ding was waar ik niet aan dacht, dan was het voetbal. Maar toen vond ik het genoeg. In een net zo’n spontane actie als 2 weken eerder vertrok ik met de ochtendzon richting het Zuiden. Ik had genoeg regen verdragen de afgelopen weken, het werd tijd voor de zon. Ik vertrok richting Egypte! Althans, dat was het plan. Egyptian Airways bleek niet van zo’n goede kwaliteit als dat het foldertje beweerde. Na een korte tussenstop in Madrid vloog het krakkemikkige vliegtuig door richting Egypte, maar om niet in de Middellandse zee te belanden maakten we een noodlanding in Spanje, Barcelona om precies te zijn…De problemen aan het vliegtuig bleken erger dan verwacht en om het vliegtuig te repareren zou een dag nodig zijn. Van ons eigen geld moesten we maar een overnachting in Barcelona betalen. De volgende morgen moesten we om 15.00 uur weer op het vliegtuig staan.

Toen ik de volgende ochtend op mijn hotelkamer werd gebeld kreeg ik echter het bericht te horen dat de Spaanse overheid het vliegtuig niet meer van de grond liet gaan. De motor was door een stomme fout van de Egyptenaren dusdanig beschadigd (verkeerde benzine), dat het vliegtuig in geen mogelijkheid de overkant van de Middellandse zee zou halen. ‘Safe yourselves’ was de boodschap…

Jajaja beste mensen, het feest is begonnen. Terreurgroepen jagen de hele wereld de kast op. Dreigbrieven en enveloppen met kogels dwingen celebreties tot het aanstellen van een kordon dikzakken om zichzelf te beschermen en ondertussen zit de welvarende westerling achter zijn computer porno van sites over de hele wereld te downloaden. Het kan ons allemaal niet schelen, wij hebben het al druk genoeg. Met een spelletje. Een spelletje dat in sommige delen van de wereld oorlogen uitlokt. Massale knokpartijen Rotterdam en Amsterdam zijn geen nieuwe verschijning. Duizenden mannen van alle nationaliteiten verdienen miljoenen over de hele wereld.

En met het voetbal als deel van de maatschappij begon ook mijn rondreis door Europa.

En het begon allemaal zo onschuldig…

 

We schijven eind augustus 2005,

Ik vertrek met de vlucht van half 4 met het vliegtuig uit Londen. 2 weken eerder besloot ik in een spontane actie de eerst de beste vlucht vanuit Rotterdam Airport richting Londen te vertrekken. “Moet je niet eerst een overnachting boeken?!†Riep m’n moeder nog. Maar ik vertrok met de ochtendzon richting Rotterdam. Een overnachting valt wel te vinden daar in Londen, het is er toch zo groot, dacht ik. Als ik aankom valt het wel op zijn plaats. Met een paar graaien in m’n klerenkast pakte ik wat shirtjes, broeken, onderbroeken en sokken. Deze stopte ik in mijn voetbal tas en ik vertrok met de trein naar Rotterdam Airport. Aangekomen op het vliegveld van Rotterdam boekte ik de eerste de beste vlucht richting Londen . Om 13.40 vertrok ik richting het eiland. Een kleine 3 uur later stapte ik Heathrow uit. Wat nu? Dacht ik bij mezelf. Eerst een plek vinden om te overnachten. Recht tegenover me zag ik een 5 sterren hotel, jammer maar dat zal niet kunnen. Met de metro vertrok ik iets meer naar de rand van het centrum. Ik stapte het eerste de beste Bed&Breakfast binnen. Een walm van sigarenrook kwam me tegemoet. In een hoek zat een grijze man van rond de 60 aan een dikke sigaar te lebberen. Even kwam de drang in me op om ‘Mr. Livingstone I presume’ te zeggen, maar ik bedacht me. Ik vroeg de vriendelijk ogende vrouw die er uit zag alsof ze de baas was of er een kamer vrij was. Ja, dat was zo, antwoordde ze met een vriendelijke stem. 3 nachten voorlopig maar, dacht ik, daarna zien we verder. Er werd betaald en toen ik mijn kamer op de eerste verdieping binnentrad, voelde ik me opgelucht. Eindelijk was ik bevrijd van alle regels en alle verwachtingen van anderen. Hier kon ik me uitleven, want ik had geen reputatie te beschermen, geen verwachtingen hoog te houden. Ik kon vanaf nul beginnen. Ik vroeg de vrouw waar de beste clubs van Londen waren. Uit d’r achterzak pakte ze een kaart van het Londense metrostelsel (die heeft iedereen toch in z’n achterzak?). Zoals mij verteld was pakte ik de metro richting centrum en besloot het nachtleven uit te proberen. Rond 3 uur ’s nachts viel ik doodop op m’n bed in slaap. Morgen zien we verder…

De dagen vlogen voorbij, 3 nachten werden er 7, 7 werden 14. En als er een ding was waar ik niet aan dacht, dan was het voetbal. Maar toen vond ik het genoeg. In een net zo’n spontane actie als 2 weken eerder vertrok ik met de ochtendzon richting het Zuiden. Ik had genoeg regen verdragen de afgelopen weken, het werd tijd voor de zon. Ik vertrok richting Egypte! Althans, dat was het plan. Egyptian Airways bleek niet van zo’n goede kwaliteit als dat het foldertje beweerde. Na een korte tussenstop in Madrid vloog het krakkemikkige vliegtuig door richting Egypte, maar om niet in de Middellandse zee te belanden maakten we een noodlanding in Spanje, Barcelona om precies te zijn…De problemen aan het vliegtuig bleken erger dan verwacht en om het vliegtuig te repareren zou een dag nodig zijn. Van ons eigen geld moesten we maar een overnachting in Barcelona betalen. De volgende morgen moesten we om 15.00 uur weer op het vliegtuig staan.

Toen ik de volgende ochtend op mijn hotelkamer werd gebeld kreeg ik echter het bericht te horen dat de Spaanse overheid het vliegtuig niet meer van de grond liet gaan. De motor was door een stomme fout van de Egyptenaren dusdanig beschadigd (verkeerde benzine), dat het vliegtuig in geen mogelijkheid de overkant van de Middellandse zee zou halen. ‘Safe yourselves’ was de boodschap…

Met voetbal als gids door Europa

 

Prachtige Intro! :clap:

Ga zo door. :thumb:

Met voetbal als gids door Europa

 

heel mooi gedaan.

 

Hpelijk huo je het vol

Met voetbal als gids door Europa

 

Leuk dit, kutgw :P

Met voetbal als gids door Europa

 

Mooi hoor :)

Met voetbal als gids door Europa

 

Ziet er netjes uit, ben benieuwd naar het vervolg..

Met voetbal als gids door Europa

 

Ik besloot de stad Barcelona maar te gaan ontdekken. Eerst eens richting het centrum, dacht ik. Gelukkig voor mijn arme beentjes was mijn hotel op 5 minuten loopafstand van het echte centrum gelegen. Hierdoor had ik toch mooi nog even leuk de tijd om de Gucci, D&G etc. shops langs te lopen. Dat ik gedurende mijn verblijf in Barcelona nooit een stap die winkels in zou zetten, was voor mij wel duidelijk. Ik had namelijk al mijn kruit verspeeld met deze trip richting ‘Egypte’, stelletje oplichters. Ik had dus geld nodig. Ik kwam tot de conclusie dat ik maar een wit voetje moest halen bij mijn moeder, om aan geld te komen. Ik besloot de toeristische plekjes te bezoeken en overal een foto van te maken, en die naar mijn moeder te e-mailen.

 

Gran Teatre Del Licue, oogverblindend mooi theater;

 

Sagrada Familia, het onvoltooide meesterwerk van Gaudí;

 

Casa Batlló, architectonisch meesterwerk van Gaudí;

 

Font Màgica Montuïc, prachtige fonteinen;

 

Casa Milà, architectonisch hoogstandje, museum;

 

Camp Nou, Stadion, duidelijk toch !!;

 

Palau de la Música Catalana, één van de mooiste concertzalen van de wereld door Domenech í Muntaner;

 

De Kathedraal van Barcelona, gebouwd tussen 1298 en 1903 (!);

 

De Ramblas, wandelboulevard, episch centrum van de stad;

 

 

Ik moet het toegeven, ze hebben smaak, die Cataloniërs, ‘Dit was een enorme inpuls voor mijn culturele kennis’ sluit ik af. Het geld vragen kan een andere keer nog wel, ik overleef het wel…

Een dag later kreeg ik een e-mail terug met het bericht dat ze heel ongerust was geweest blablabla. En toen, uit het niets (had ik zeker van haar geërfd, dat spontane) zei ze dat ze wat geld op mijn bankrekening had gestort. Ok.

Met voetbal als gids door Europa

 

Ik besloot van het verkregen geld de nachtclubs van Barcelona af te gaan, maar kon de verleiding niet weerstaan de Barcelona Fan Shop binnen te stappen toen ik een affiche van de Spaanse Super Cup wedstrijd tussen Barcelona en Betis op de lantaarnpaal tegenover de shop zag hangen. Barca had de heenwedstrijd onterecht met 1-0 verloren omdat de vorm bij Eto’o nog ontbrak. Barcelona had sowieso een verwarrende voorbereiding gehad. Uit het niets trok de Barca spelers als Eddie Johnson, Fabio Grosso en Jaap Stam aan. Vooral het aantrekken van de 33-jarige Stam voor een bedrag van 18 miljoen euro riep veel vragen op. Barcelona was in de voorbereiding moeilijk op gang gekomen, wist de verkoper van de Barca-shop mij te vertellen, van Duitse 2e divisie clubs werd pas laat in de wedstrijd gescoord, ook al werd er met 4-0 en 4-1 gewonnen, riep de aanvoer van achteruit veel vragen over. Dit punt leek verholpen door de vele kansen die Barca kreeg tegen Betis, maar de aanval wist de kansen niet af te maken. ‘Ruim 20 kansen, en niet 1 goal, schandalig toch!’ Tsja, daar kon ik me wel in vinden. Of er nog heel toevallig kaartjes over waren voor de thuiswedstrijd tegen Betis, vroeg ik hoopvol. Ja, antwoordde de man, toevallig wel, ze zijn te winnen met een loterij. Laat dan maar zitten, antwoordde ik. Ik zou de wedstrijd wel in een kroeg kijken. Zo gezegd zo gedaan. Op de dag dat heel Barcelona wraak ging nemen op het onterechte verlies van een week eerder, liep ik de eerste de beste kroeg in met mijn in de fanshop gekochte sjaaltje. Het zou een prachtige wedstrijd worden. Barca koos vanaf het begin als vol de aanval, en toen aanvoerder Juanito na 37 minuten al zijn tweede gele kaart kreeg leek het gedaan met Betis. In de 43ste minuut was het raak via een prachtig schot in de rechterkruising vanaf randje zestien. Doelpunten maker Xavi mikte de bal snoeihard in het achter Doblas, de held van een week eerder, op aangeven van Giuly, 1-0. Het feest kon beginnen.

Met voetbal als gids door Europa

 

Rutger, tip, zet de plaatjes tussen de regels en niet achter een regel ;) Verder prima!

Met voetbal als gids door Europa

 

Ffkes je post aangepast als je het niet erg vind, is een stuk mooiere lay out zo ;)

Met voetbal als gids door Europa

 

Dank je :)

Met voetbal als gids door Europa

 

Dat bedoelde ik inderdaad ja... :) Netjes, erg netjes!

Met voetbal als gids door Europa

 

Het feest kon beginnen. De rode kaart en de tegengoal vlak voor rust werden Betis te veel. Met een uitzinnig Catelonisch publiek liep Barca razendsnel uit. Een geniale Eto’o gaf Betis met goals in de 52ste en 64ste minuut het nakijken. Om het feest compleet te maken voltooide de spits zijn glaszuivere hattrick door in blessuretijd de held van vorige week Antonio Doblos voor zoveelste keer te kloppen. Het was gedaan met Betis. Barca slachtte de club uit Sevilla in eigen huis af en de eerste prijs van het seizoen was binnen. Ik was verkocht, ik zou voor eeuwig in Barcelona blijven en elke wedstrijd, uit en thuis, bezoeken. Maar de liefde zou niet lang duren. Toen Barca eind september 16e stond in de Primera Division en ook Sporting Lissabon maar net in een sensationele wedstrijd met 4-3 kon worden geklopt, besloot ik dat het genoeg was, het werd tijd dat ik weer vertrok. Ik zegde mijn Spaanse vrienden vaarwel en vertrok met de eerste de beste vlucht naar de mode-hoofdstad van Italië, Milaan. Ik bel m’n moeder op dat ik naar Milaan vertrek. “Hoeveel geld kost dat dan? Van mij krijg je alleen geld als je terug naar Nederland vertrekt hoor!†zegt ze. Shit, niet over nagedacht. Even mijn portomonee checken. Verrek, te weinig. Wat nu? Ik heb ook geen zin om nog langer in Spanje te blijven hangen.â€ÂÂÂYou speak good English, go back to England then.†Adviseren mijn Spaanse vrienden. Nou goed dan, maar waar naar toe dan? Londen ben ik al geweest ook al heb ik er nog lang niet alles gezien, maar eigenlijk had ik wel genoeg van Londen. Die vele katers zijn zo’n beetje mijn enige herinneringen aan Londen, en dat wil ik niet weer. Toen ik m’n tas aan het inpakken was, stuitte ik op mijn voetbalshirtje van Man Utd met achterop Rutger en 4. De keuze was voor mij gemaakt, ik vertrok naar Manchester, en dan ook enkel om het voetbal, want wat een kutstad is dat zeg, maar dat zal later blijken…

Met voetbal als gids door Europa

 

Aangekomen in Mancester kocht ik direct een kaart van Manchester bij één van die veel te dure toeristenstalletjes. Ik zocht Old Trafford op de kaart en ging met de metro er naar toe. Het centrum boeide me geen flikker, daar was toch niets te doen. Voetbal was het magische woord, en daarvoor kwamen we hier. Utd en City, Manchester ~ voetbal. Zo is het, en niet anders. Ik verkende de omgeving rond het magische stadion van de grootste club uit Manchester en besloot weer mijn intrek te nemen in een nostalgisch Bed&Breakfast’je. Ik gooide mijn spullen in de veel te kleine kamer, groette de knappe eigenares vaarwel en vertrok regelrecht richting fanshop. Een Manchester sjaaltje en pet mochten niet in mijn collectie ontbreken en natuurlijk moest ik weten waar en wanneer de eerstvolgende wedstrijd van de Macunians werd gespeeld. Ik besloot toen ik de fanshop in het stadion binnenstapte eerst een rondleiding door het stadion te nemen. Eerste indruk? Bioscoopzaal. Tweede? Theater of Dreams, maar dat is ong. hetzelfde. Na de rondleiding maakte ik mij snel een sjaaltje en petje eigen.

Vanaf hier startte ik een nieuwe game.

 

Wednesday august 10th, 2005.

Old Trafford, Manchester

European Champions League Third Qualifying Phase First Leg

Manchester United – Udinese

 

10 Augustus, dat betekend nog 4 dagen om met de fanshop verkoper bevriend te raken om zo het benodigde kaartje te krijgen.

"Hi, I'm Rutger"

"Mornin’."

"How long have you been working here?"

"For years, it must be over 15 years, yea, is sold my soul to the club ye know."

Ons gesprek kabbelde voord over de club en hoe de beste man zijn liefde voor de club begon toen op een gegeven moment ons gesprek omsloeg. En waarom? Dat zal ik u vertellen, de eigenares van mijn verblijfplek kwam de winkel binnenwandelen.

De eigenaar zag mijn blik naar de vrouw (stilo glimlach, jeweet togg) en vroeg: : “You lik ‘er?â€ÂÂÂ

“Well, it’s a pretty girl.†antwoorde ik.

“Yea, well ‘ur lucky. Suzanne, come here!â€ÂÂÂ

“She’s my daughter you know†fluisterde hij mij toe.

“Well, I think you’ve already met,†zei de man met een brede grijns. “Our Dutch friend over here seems to have an eye on you, Suzanne, and he would like to get to know you better. Well, I think my time is done, its time to go home for me. Would you like to close the shop for me, Suzanne? Thank You.

Enigsinds verrast was ik blij de Suzanne het voortouw nam in ons gesprek. “You wanne catch a beer?†“I, I, I,….Sure.†Stamelde ik.

We doken een kroeg in en namen een biertje. De avond vorderde en langzamerhand kwam ik steeds meer te weten over Suzanne.

Toen ze even naar de w.c. was wist de barman mij te vertellen dat ze ‘one of Manchesters finest’ is, maar daar was ik ook al achtergekomen natuurlijk.

Aan het eind van de avond is Suzanne zo lam dat ik haar naar huis moet dragen omdat ze het zelf in geen mogelijkheid had gehaald. Ik besluit de 3 Chinezen die ook voor de wedstrijd van komende woensdag komen een kamer toe te wijzen. Ik geef hun kamer nummer 0. Later zou dat nog veel klachten opleveren, maar ja, wist ik veel dat kamer nummer 0 enkel bestond uit 1 bed en een wc samen in een hok van 3 bij 3 meter gepropt.

En close zou ik worden hoor, zo hé, maar daar gaan we maar niet verder op in hè. Feit is wel dat ik het kaartje kreeg en mijn zitplaats in The Theater Of Dreams voor de wedstrijd tussen Man Utd en Udinese had veiliggesteld.

Met voetbal als gids door Europa

 

Topnovelle Rutger, je schrijfstijl bevalt me zeer goed :)

Met voetbal als gids door Europa

 

De dag van de wedstrijd is aangebroken, het is 10 augustus en ik sta samen met Suzanne en de rest van de familie voor de deur van het stadion. We nemen onze plaats in en het is 19.45 uur als het als de als spektakel voorspelde wedstrijd tussen de Engelse grootmacht Manchester United en het Udinese van De Sanctis en Iaquinta begint.

De wedstrijd begint spectaculair als Rooney met een afstandschot De Sanctis in de 3e minuut aan het werk zet. De Sanctis red nog eens op een schot van Rooney uit de corner die volgt. Udinese gaat in de tegenaanval en Iaquinta schiet van 25 meter op goal maar mist de precisie en schiet recht op V.d Sar af. Het is de 15e minuut als De Sanctis een uittrap op het hoofd van Giggs mikt. Giggs kopt hem naar de vrijstaande V. Nistelrooy en die scoort!! Feest is overal, maar het doelpunt wordt afgekeurd. Manchester blijft aanvallen, en nog eens aanvallen, en nog eens. Maar doelpunten blijven uit. De uitstekend keepende De Sanctis voorkomt dat deze dubbel ontmoeting tussen de twee al in de heenwedstrijd wordt beslist. De vele pogingen van Rooney, V. Nistelrooij en Scholes hebben geen uitwerking gehad, en met een ontevreden vertrekken we huiswaarts. In mijn kamer besluit ik de samenvatting van de wedstrijd eens goed te bestuderen. Conclusie? Tsja, De Sanctis is een uitstekende keeper en het spitsenduo heeft zijn draai nog niet echt gevonden. De volgende dag zouden de kranten lovend zijn over de prestatie van De Sanctis. Manchester heeft onnodig gelijk gespeeld, het domineerde maar kwam niet tot scoren. De rushes van de backs en recht- en linksmidden vielen in positieve zin op, maar zoals gezegd kregen de spitsen hem er niet in. De terugwedstrijd is op 24 augustus en daar tussenin word nog de eerste competitiewedstrijd gespeeld. Misschien kan die wedstrijd tegen Charlton Ahtletic, Man Utd helpen de scorende vorm terug te vinden.

Met voetbal als gids door Europa

 

De terugwedstrijd tussen Manchester United en Udinese staat op het punt van beginnen. De wedstrijd in het Stadio Friuli staat onder leiding van Carlos Megía Dávilla (4 wedstrijden gefloten, 1 rode kaart, 18 gele, gemiddelde 7.00) en ik ben er bij.

Even een korte terugblik op de afgelopen 2 weken tussen de 2 kwalificatie wedstrijden in. Manchester United wist thuis in Old Trafford met 1-0 van Charlton te winnen. Terecht? Ja. Terecht 1-0? Nee. Kansenverhouding: 21 – 5. Oftewel, de spitsen zijn niet in vorm. De enige goal werd dan wel door Rooney gemaakt, maar om nou te zeggen dat hij gelijk in bloedvorm verkeerd, nee. Maar er werd gewonnen, en dat was nodig. Achter de schermen werd er desondanks hard gewerkt aan een back-up achter het spitsenduo. Alleen Rossi en Smith volstaan natuurlijk niet. Namen als Pazzini, Tevez, Vucinic, Iaquinta, Johnson en zelfs McCarthy en Maxi López kwamen aan bod. Maar telkens was of de vraagprijs net iets te hoog of was de speler net verkast en had hij geen zin weer van huisplaats te vertrekken. Nu lijkt MU zijn zinnen te hebben gezet op een Braziliaan in Russische dienst, Vagner Love. Terug naar de uiterst belangrijke wedstrijd in Udinese.

Udinese treed aan in een 3-4-2 opstelling, en MU in een aanvallende 4-4-2 met een verdedigende middenvelder.

Opstelling Udinese: De Sanctis, Bertotto, Felipe, Natali, Pinzi, Obodo, Muntari, Di Michele, Di Natale, Iaquinta, Rossini.

Opstellin Man Ut : V.d. Sar, Neville, Brown, Ferdinand, Grosso, Keane, C. Ronaldo, Scholes, Giggs, V. Nistelrooij, Rooney.

 

Man Utd verkiest aanval boven verdedigen en V. Nistelrooij jaagt het Udinesische publiek schrik in door binnen de minuut rakelings over te schieten. In de 7e minuut mag de van Palermo overgekomen Grosso van ong. 20 meter aanleggen voor een vrije trap. Grosso wordt niet voor niets specialist genoemd in het nemen van dit soort ballen en de Italiaan krult de bal prachtig in de rechter kruising, 1-0. Udinese heeft tot nu toe nog geen enkele keer het doel van Van der Sar gezien. Dan gaat Udinese in de aanval, en bijna staat het zelfs 1-1 als Iaquinta uit een bijna onmogelijke hoek de bal maar net naast schiet. Een minuut later schiet Rooney de bal echter al weer bijna in het doel aan de andere kant. De Sanctis reageert goed op de knal van Rooney. “Iaquinta thinks he’s Grosso†Zegt de vader van Suzanne. Ik lach, want Iaquinta probeerde net V.d. Sar te verschalken met een vrije trap. Maar de ster van Udinese mikte de bal 2 meter naast. Bijna is het 2-0 als de aanval van Udinese de bal knullig verspeeld aan Ferdinand. Ferdinand speelt Rooney diep, maar die reageert net iets te laat waardoor De Sanctis op tijd de bal kan wegwerken. We zitten inmiddels in de 25e minuut, en het staat nog altijd 1-0 voor Man Utd. Het is een slordige wedstrijd met veel knullige balverlies. Er zijn kansen aan beide kanten. Udinese lijkt zich weer in het spel te mengen, maar niemand komt tot nu toe tot scoren. Het is nog even billenknijpen voor de Italianen als Grosso in de 41e minuut aanlegt voor nog een vrije trap, maar deze keer schiet ook Grosso naast. Udinese lijkt vlak voor rust nog bijna gelijk te komen maar als Brown ook die bal de tribunes in werkt is het rust. Kansenverhouding bij rust: 3-5, het balbezit is iets in het voordeel van Udinese en de Italianen zijn ook iets zorgvuldiger met de passes. De tweede helft begint en we gaan d’r eens lekker voor staan, zitten kan natuurlijk niet omdat je van alle kanten wordt bestookt met flessen, telefoons etc. Ik ben zo druk bezig met Suzanne te beschermen tegen al dit geweld dat ik bijna de 2-0 van Manchester mis. Ja, hij ging erin. Door wie? Rooney. Hij schoot de bal snoeihard achter De Sanctis na een corner Grosso. Dit alles in de 48e minuut. Udinese probeert door snelle combinaties de klap van zo even te verwerken. Het leidt zelfs tot een schot van Iaquinta. Maar niemand aan Italiaanse kant kan voorkomen dat Rooney in de 54e minuut zijn 2e van de avond maakt na een vrije trap van Grosso. Het staat 3-0 en Utd is bijna zeker van kwalificatie voor de CL. “Ten! Ten! Ten!†Schreeuw ik, iets wat de supporters van de tegenpartij niet op prijs stellen, want een regen van aanstekers en mobieletelefoons is direct in zicht, deze weet ik echter mooi te ontwijken door even te bukken. De 4-0 ligt er bijna in als Grosso weer aanlegt voor een vrije trap, maar dit keer reageert De Sanctis wel goed. Udinese gaat vol in de aanval maar V.d. Sar lijkt onverslaanbaar. Met een aantal katachtige reflexen voorkomt hij dat Udinese scoort. Vanaf de 80ste minuut begint Udinese met alles of niets, wat dus resulteert in afstandsschoten van onmogelijke plaatsen. Het Italiaanse publiek probeert zijn ploeg met alle energie en stembanden richting het Engelse doel te schreeuwen, maar het resulteert in niets. Van Nistelrooij is in de 92ste minuut zelfs nog dichter bij de 4-0 dan Udinese ooit bij de 3-1 is geweest. Scheidsrechter Dávilla fluit na 94 minuten af en Manchester United is naar de Champions League.

Italianen blijken slechte verliezers en de papa van Suzanne haalt het thuisfront wel, maar moet dit Italiaanse avontuur met een gebroken neus bekopen. Maar we hebben ons gekwalificeerd, en daar gaat het om.

Met voetbal als gids door Europa

 

mooi geschreven,veel actie en spannig

Re: Met voetbal als gids door Europa

 

Het drama voltrok zich op die woensdagavond van 14 september waarop alles goed leek gaan. Misschien wel te goed. Manchester United speelde een fenomenale eerste groepswedstrijd voor de Champions League tegen Maccabi Haifa. Binnen 10 minuten stond het al 2-0 in het voordeel van de Engelsen. 2x Rooney, 1x op aangeven van Grosso en 1x op aangeven van de boomlange spits Zigic. Bij rust stond het al 3-0, 3x Rooney. 2x op aangeven van Grosso, 1x op aangeven van Zigic. Aan de hand van Rooney en Grosso liep Man Utd uit naar een 5-1 overwinning. 4x Rooney, 1x V. Nistelrooy, 3 assists van Grosso, 1 van Zigic, en een van Rooney. Old Trafford was klaar om te feesten. Maar toen, in de aller aller aller laatste minuut…een ijzige schreeuw. De schreeuw ging door merg en been, de spelers keken om. En daar lag ie, Fabio Grosso, de nieuwbakken held van Manchester United, lag kermend van de pijn op de grond. In de schaduw van Rooney en Giggs scoorde de Italiaan elke week minstens een 8 op zijn rapport, maar nu, waren die allemaal vergeten. “AAAHHHHHHâ€ÂÂÂ, de koude rillingen gaan over m’n rug als ik de schreeuw hoor tijdens de samenvatting, 2 seconde later, klinkt het eindsignaal. Maar dat is te laat, te laat voor Grosso, te laat voor Manchester United. Grosso’s debut is verpest, 4 maanden is de Italiaan uit de roulatie. Zonde…zonde.

Re: Met voetbal als gids door Europa

 

Eens te meer werd duidelijk hoe dicht de uitersten bij elkaar liggen.

Het is 2 oktober 2005. Locatie: Highbury, Londen. Bescrijving: Arsenal – Manchester United.

Opstelling Arsenal: 4-4-2: Lehmann, Touré, Campbell, Senderos, A Cole, Pires, Hleb, Gilberto Silva, Reyes, Henry Bergkamp

Opstelling Man Utd: 4-4-2 (met vm): Howard, Neville, Brown, Ferdinand, Heinze, Keane, C. Ronaldo, Scholes, Giggs, V. Nistelrooij, Rooney.

Bij Man Utd ontbreken Grosso en V.d. Sar door blessures.

We gaan er eens lekker voor zitten maar binnen de minuut kunnen we al weer springen want V. Nistelrooij heeft een voorzet van Giggs al achter Lehmann getikt, 0-1. En we gaan door. Tot we bij de 8-0 zijn gekomen. Doelpuntenmakers:

[0-1] V. Nistelrooij ‘1

[0-2] Rooney ‘11

[0-3]V. Nistelrooij ‘37

[0-4] Senderos (e.d.) ‘43

Blessure V. Nistelrooij ‘45

[0-5] Brown ‘50

[0-6] Rooney ‘69

[0-7] Park ‘83

[0-8] Zigic ‘86

Er werd geschiedenis geschreven op Highbury, maar de stemmig zou snel overslaan. Want 3 dagen later verloor Man Utd van West Ham. De verwarring was groot, en die werd alleen maar groter toen Man Utd in de volgende thuiswedstrijd voor de CL Lyon met 4-1 versloeg, om vervolgens 4 dagen later 1-1 te spelen tegen Blackburn. United won met 2-0 van Ipswich voor de League Cup, en verloor 3 dagen later van WBA. En toen ging het echt goed mis. De 2e confrontatie met Lyon eindigde in 1-1, er werd geprobeerd Newcastle en Chelsea weg te counteren, zonder resultaat. 2-3 en 1-2 waren de uitslagen in die wedstrijden.

En toen vond ik het genoeg, het was me allemaal te veel geworden. De wisselvallige resultaten, ongelofelijke kutweer hier in Engeland en zo kan ik nog wel even doorgaan. Nog 1 wedstrijd zou ik bezoeken, en dan zou ik vertrekken. Het was de uitwedstrijd bij Maccabi Haifa voor de CL… De enige manier die mij nu nog van mijn gedachte af kon brengen, was een winst met minsten 3 cijfers verschil.

Het begint goed, na 6 minuten staat United al voor door een doelpunt van Rooney. Vlak na rust scoort Rooney weer. Maar de scoort Haifa, en als Rooney even later ook nog eens geblesseerd van het veld moet, kijkt Suzanne me smekend aan. Zigic wordt er ingebracht voor Rooney en we gaan weer verder. Zigic scoort in de 80ste minuut, en het lijkt erop dat ik toch nog een weekje blijf in Manchester, maar de 4-1 blijft uit en het besluit is genomen. Ik vertrek.

Re: Met voetbal als gids door Europa

 

op zich wel leuk, alleen word ik gek van al die cursieve tekst

Re: Met voetbal als gids door Europa

 

Maar er was één ding dat ik vergeten was. Het werd winter. En iets wat jarenlang niet was gebeurd, gebeurde nu wel. Het werd een witte kerst. Wat betekende dat er geen vliegtuig van de grond kwam. Wachten werd het motto, maar als er één ding is dat ik niet kan…

Maar mijn besluit om Manchester te verlaten was genomen, dus moest het maar een reis worden die zich beperkte op het eiland. Ik had geen zin om nog lang in het industriële Mid-Noorden te blijven dus vertrok ik naar Londen, waar ik een nieuwe club in mijn hart sloot, de Spurs. En zo begon een nieuw avontuur vol spanning en sensatie, maar dat volgt later…

 

Re: Met voetbal als gids door Europa

 

De transfers, het drama, en het geluk bij het ongeluk.

Nadat de 4e plek in het Premiership was behaald moest er gericht ingekocht worden om het team CL waardig te maken. Allereerst werd de Marokkaanse beer Ouaddou gratis bij Stade Rennes weggeplukt om de verdediging te versterken. Op dezelfde dag hoefde een andere speler alleen zijn huis in Tsjechië te verkopen, want zijn spullen stonden al in Engeland. Keeper Cerny die vorig seizoen al op huurbasis bij ons speelde kwam gratis over van Slavia Praag. Terwijl hij zelf nog bezig was met zijn team de finale van het WK te bereiken, werd Arouna Koné door Roda voor 1.5 miljoen aan de Spurs verkocht. Hij tekende voor 5 jaar.

Terwijl Spanje ondertussen in de finale van het WK Ivoorkust met 1-0 had verslagen werd er op 11 juli al weer de eerste vriendschappelijke wedstrijd voor het nieuwe seizoen gespeeld. En toen…ging het mis. Het was een dèja-vu, het was een zelfde schreeuw die over het veld waaide als bijna een jaar terug, toen ik nog in Manchester zat en Grosso voor 5 maanden geblesseerd raakte. Dit keer was het topscorer Jermaine Defoe. Hij kwam al in de 7e minuut in botsing met Purse, Defoe is tussen de 5 en 6 maanden geblesseerd. Invaller was de nieuwe aankoop Arouna Koné. Hierbij is dan ook gelijk het geluk bij het ongeluk genoemd, hij scoorde 3x in de wedstrijd tegen Cardiff die in 4-1 eindigde. Door de blessure van Defoe en de basisplek van Koné was een nieuw koppel gevormd, de Engelse versie van K2: Keane & Koné.