De stukjes blijven mooi, het is leuk lezen zo. GZD! :)

 

-10-

 

Er is echter nog 1 ding wat ik moet doen.

 

Ik rijd naar de begraafplaats. Want daar ligt ze.

Onderweg denk ik aan het gesprek wat Silvio en ik hadden vlak na de bekendmaking en de ellende.

 

Wat als ik ja had gezegd.. wat als ik gewoon ermee was ingestemd...

Hoe anders was het dan gelopen. En zou zij gewoon nog bij mij zijn.

 

Nee, deze vragen moet ik mezelf niet stellen. Het gaat zoals het gaat.

En het is gebeurd. En nu moet er iemand voor boeten. Silvio!

 

Maar eerst wil ik afscheid nemen van haar.

Voorgoed.. want ik kom hier niet meer terug.

 

Het is er verlaten. Mooi, beter kan niet.

De herrinnering aan haar komt naar boven in mijn gedachten, en op mijn lichaam uiteraard.

 

Voor altijd zal je gemarkeerd staan op mijn lichaam. Je naam staat in grote zwarte letters op mijn arm.

 

Dan is het zover, als ik uitstap loop ik naar de plek waar ze rust.

Tussen de verschillende stenen, elk met een ander verhaal.

Eindelijk kom ik haar weer tegen.

 

Daar ligt ze..

 

 

f

Mooi stukje weer, je maakt het wel spannend!

 

-11-

 

Het is al laat.

 

Ik besluit om naar bed te gaan. Morgen wordt een grote dag.

Dan gaat het gebeuren. Eindelijk.

 

Vandaag was een goede dag. Joe zou morgen het smsje versturen als hij het wist te regelen.

Hij ging daar wel van uit, het moest geen probleem zijn. Ik kan Joe wel vertrouwen.

Ik ken hem immers al wat langer dan vandaag. Al meer dan 5 jaar inmiddels.

Het licht gaat uit en ik val in slaap.

 

De dag is al behoorlijk zonnig als ik wakker wordt, en het verkeer buiten draait al op volle toeren.

Spitsuur hier in Italie, altijd chaos, altijd druk, altijd levendig.

 

Ik probeer zo relaxed mogelijk te blijven, maar ik merk aan mezelf dat ik toch onrustig ben.

"Kom op Rico, je kan het. Je moet."

 

Na een paar boterhammen besluit ik om het krantje in te kijken wat voor de deur is gelegd.

Saaie voorpagina, niks nieuws.. daar zal snel verandering in komen.

Ik probeer de rest van de dag rustig door te brengen.

 

Er is echter nog 1 ding wat ik moet doen.

Lekkere stukken hoor, ga zo door man!

2 spannende stukjes al weer, tijd om Silvio weg te vagen? :D

Ik schaam me diep!! Ik heb helemaal gemist dat je naast je Ramsey novelle nog 1 lopen had...

 

Je schrijfstijl vond ik al goed... In je andere "werk" schrijf je ook lekker en hier is het niet anders.. Ga zo door.. en ook hier zal ik je weer bestoken :P hehe

Mooie updates weer!

Bedankt jongens, dat zijn weer leuke reacties!

Ozzy, Silvio heb ik al van kant gemaakt. Het verhaal gaat achteruit en in deel 3 vermoord ik ene S.B. op Milanello.

De 'clue' die ik probeer over te brengen is waarom ik dat gedaan zou hebben.

Langzaam aan ga ik steeds iets terug in de tijd om te laten zien wat er nou gebeurd is!

En Pat, leuk dat je ook deze weer volgt. Deze loopt pas een weekje, dus veel heb je niet gemist. Tot morgen weer!

erg spannend weer!! Ik geniet elke keer als ik dit lees!

 

-12-

 

"Maria Helena."

 

Met een zoemend geluid gaat de naald richting mijn arm.

Voor altijd zal jij nu bij me zijn. Was je al in mijn hart, nu ook met je naam gemarkeerd op mijn huid.

 

De vrouw die de tattoeage zet is vriendelijk en vraagt of dat de naam van mijn vrouw is.

Ik heb geen zin om alles uit te leggen, en ik knik maar vriendelijk.

 

Morgen zal ik afscheid van je nemen. Om nooit meer terug te keren.

Vertrekken met het vliegtuig richting de Malediven, dat is het plan. Jouw plan.

 

Alles moet perfect gaan, en mijn emoties moet ik onder bedwang houden.

Na 3 kwartier is de vrouw klaar en zit je op mijn arm.

Jouw naam zal altijd voortleven op mij, en de herinnering zullen nooit vervagen.

 

Daar zorg ik voor. En degene die jou dit heeft aangedaan, zal hiervoor gestraft worden.

Dat heb je verdiend.

 

Eenmaal terug in mijn kamer bekijk ik de laatste spullen van je, een borstel ligt er, en nog wat foto's.

Ik voel je aanwezigheid zodra ik de haren, die nog verwikkeld in de borstel zitten, door mijn vingers laat gaan.

 

Ik werp een korte blik op de klok aan de wand.

 

Het is al laat.

Egt Rico.. je kan goed schrijven hoor... je weet gevoel in het verhaal te krijgen.. niet zo "plat 1dimensionaal" zoals je ook wel ziet ;)...

 

Leest iig weer goed weg.... Ben erg benieuwd waar dit eindigen gaat... ;)...

Leest wederom lekker weg, ben net zoals als TUFC benieuwd waar het gaat eindigen....

 

-13-

 

Ironisch.

 

Tattooshop 'Dopo La Vita', oftewel 'na het leven'.

 

Het is rustig als ik de tattooshop binnenloop.

Twee tieners die iets van een tribal neerzetten, voor de rest is het leeg.

 

Ze herkennen mij direct, logisch met het petje wat 1 van die gasten opheeft.

Het doet mij denken aan die fantastische tijd die ik daar heb gehad.

 

Voor meer dan 5 jaar, fantastische jaren met vele hoogtepunten.

Als trainer werd ik op handen gedragen daar, niets kon mij stoppen.

Althans dat dacht ik... helaas is het anders gelopen als dat ik vooraf had gedacht.

 

Snel zet ik mijn hoed op, en zoek contact met de vrouw die daar werkt.

Ik besluit om maar snel in een stoel plaats te nemen aangezien de vrouw mij direct wenkt.

Ze vraagt wat ik wil laten plaatsen en waar, en ik geef haar een briefje.

 

Ze vouwt het open en leest het hardop voor:

 

"Maria Helena".

 

[spoiler=reacties]Bedankt weer jongens, altijd leuke reacties!!

 

Top Update weer! Erg spannend!

Mooie update weer Rico..

 

Alleen het wachten tot maandag vind ik ff wat minder :(

mooie update k ben benieuwt

Superupdates al weer, je gaat lekker. (y)

 

-14-

 

En ik hang op.

 

Het is 4 uur 's middags als ik binnen wandel bij het reisbureau.

Niemand in de zaak. Ideaal. Een klein winkeltje met een grote wand vol met reisboeken is het eerste wat ik zie.

Boeken over Portugal, Spanje en verre reizen naar Azie, zoals ik die met de club ook regelmatig deed in de voorbereiding van het seizoen.

 

Ik loop af op het meest dom uitziende meisje van de 2.

Gelukkig hangt hier een vlaggetje van een of andere waterpoloclub uit de buurt.

Ze zullen me vast niet herkennen.

 

"Waar wilt u naartoe meneer?", vraagt ze beleefd. "De Malediven, morgenavond", reageer ik vastberaden.

"Ik heb een plekje om 11 uur in de avond." "Nee", zeg ik. Wetende dat 11 uur de tijd is waarop ik andere dingen moet afhandelen.

"Graag een paar uur verder." probeer ik zo vriendelijk mogelijk te klinken. "3 uur 's nachts dan?" vraagt ze.

 

"Prima," en ik laat mijn valse ID zien. Na 10 minuten sta ik buiten. Met een ticket.

Zo, dat is 1 ding. Nu het andere nog.

 

Een paar straten verder zie ik in felgekleurde letters al de tattooshop.

Even sta ik stil bij de naam van de shop, 'Dopo La Vita'.

Dit moet wel goed zijn, dit kan niet anders.

 

Alsof het zo moest zijn...

 

Ironisch.

 

 

.

[spoiler=reacties]

Bedankt jongens, zijn weer leuke reacties van jullie kant!

Pat, gelukkig heb ik deze novell ergens op een stickie staan, zodat ik ook af en toe in het weekend er een update op kan gooien!

 

 

zij de hemelen geprezen voor de techniek van heden ten dage ;)

 

Mooie update weer Rico :D

Weer een fijne update, je schrijft heerlijk.

 

-15-

 

De telefoon gaat over.

 

Yes, denk ik, Joe heeft het weten te regelen.

 

Die klootzak van een Silvio zal daar zijn. Alleen, en met niemand anders in de buurt.

De ideale kans om met hem af te rekenen. Milanello ligt redelijk afgelegen waardoor dit een ideale kans is.

Politie doet toch niets, ze durven niet of ze kunnen niet, dan doe ik het maar.

 

Iemand moet boeten voor de dood van mijn vrouw.

En hij is degene die het op zijn geweten heeft.

 

De telefoon gaat nogmaals over. Ik neem op.

 

Een beetje zenuwachtig neem ik op: "Hallo."

"Rico, morgenavond 11 uur."

"Ik wacht nog op een definitieve bevestiging maar ik zal dat morgen nog wel laten weten per sms, rond 9 uur."

 

"Dankje Joe."

"Rico," vervolgt Joe zijn gesprek, "zorg dat je direct uit het land vertrekt."

 

Na een korte ijzige stilte van hooguit 3 seconden vervolgt Joe, "Je hebt inmiddels een vals ID, check daarmee in."

 

"Joe, succes verder bij de club. Met jou aan het roer kan het alleen maar beter gaan", antwoord ik met een glimlach.

 

"Dankje, zonder jou was het nooit gelukt Rico."

 

En ik hang op.

Heb eventjes alles doorgelezen. Leest allemaal prima weg, leuke stukjes. Ik blijf je volgen!

Ja Rico.. weer een mooie update...

 

Ga zo door man.. ben benieuwd of je de bevestiging idd krijgt :D

 

Spannend zo hoor!!!

 

-16-

 

Ik kijk naar buiten.

 

De ochtend begint met een kleine regenbui. Voor de ochtend heb ik niets gepland.

Verveeld en zonder interesse kijk ik wat TV in de hoop dat ik wat te horen krijg vandaag.

Ik ga daar wel van uit. Dit wordt mijn kans.

 

Ik staar naar buiten naar de kinderen die op een pleintje aan het voetballen zijn.

De regen is gestopt en de kinderen spelen een partijtje, 4 tegen 4.

Uiteraard allemaal met een shirtje van hun lievelingsclub.

Hier in Milaan zijn er maar een twee.. dus het is voornamelijk rood tegen blauw.

 

Het doet mij denken aan mijn eerste derby jaren geleden. Ergens in 2010.

Als trainer was ik behoorlijk nerveus. Milan draaide nog niet goed, ik stond immers pas een paar maanden voor de groep.

Toch wisten wij door een laat doelpunt van Pato de winst te pakken.

Wat een gekkenhuis was het die dag... jeetje, dat is alweer meer dan 5 jaar geleden.

 

Toen liep alles nog goed, was er niets aan de hand.

Niemand wist wat er op dat moment aan de hand was achter de gesloten deuren van Milan.

Totdat die..

 

Ik schrik als ik plotseling geluiden hoor, het is mijn ringtone.

 

De telefoon gaat over.

 

 

 

.

[spoiler=reacties]

Bedankt mannen!

Pat, het smsje zou inderdaad komen, het verhaal gaat achteruit he!