Ik ga maar eens een novelle beginnen op MU. Ik ben van plan het echt in verhaalvorm te schrijven, zonder krantenberichten of wat dan ook, of screenshots. Graag wil ik van jullie horen hoe het leest en zo, als het niks is wil ik dat ook graag horen :mrgy:

 

Deze inleiding is fictief, zeker niet waargebeurd ;)

 

De naakte waarheid - deel 1

 

Oké gasten, laat ik maar niet moeilijk doen en gewoon met de deur in huis vallen: ik ben de eerste streaker ooit op de Nederlandse velden. Stom, ik weet het, maar wat had jij gedaan als je werd opgehitst door een menigte hooligans, die je veel geld aanboden om in je adamskostuum op de middenstip te gaan dansen tijdens Ajax-Feyenoord? Waarschijnlijk niets, maar ik ben nu eenmaal zo. Als jonge, lichtelijk gestoorde Ajax-fan had ik er die bewuste lentedag in 1992 heel wat voor over om de finale om de Supercup live bij te wonen. En dan wel met de hele mikmak: ‘s ochtends om negen uur met het supportersbusje mee vanuit Den Haag naar Amsterdam, me ‘s middags samen met wat mede-supporters klem zuipen in een Amsterdams café, daarna op de Dam tussen de duiven een potje voetballen en ‘s avonds straalbezopen op de eerste rij zitten in een uitverkocht De Meer, temidden van schitterend vuurwerk, zingende supportersschares en muziek. Het had wel iets weg van een Eurocard Mastercard-reclame, eigenlijk. Heenreis met mede-supporters: 30 euro. Alle sterke dranken uitproberen in het café: 120 euro. Boete voor ingetrapte ruiten: 80 euro. Het ultieme voetbalgevoel: onbetaalbaar. Niet dat ik voor het eerst van m’n leven in het stadion zat, zeker niet, maar het was gewoon een mooie avond. Daar zat ik dan, om half 9 ‘s avonds tussen de harde kern de longen uit mijn lijf te schreeuwen. De wedstrijd was ongeveer een kwartier aan de gang toen een groepje kale bierbuiken naast me mij opmerkte. ‘Teeering… die is lam!’, en zo voort. Ik was inderdaad niet helemaal helder meer, en genoot van het spektakel. We raakten aan de praat en toen we op het onderwerp streaken kwamen, begonnen hun ogen ineens te twinkelen. Ik had niet door wat ze bekokstoofden. Na een kort fluistergesprekje tussen de bierbuiken keken ze verwachtingsvol op de klok.

 

 

Ik ga maar eens een novelle beginnen op MU. Ik ben van plan het echt in verhaalvorm te schrijven, zonder krantenberichten of wat dan ook, of screenshots. Graag wil ik van jullie horen hoe het leest en zo, als het niks is wil ik dat ook graag horen :mrgy:

 

Deze inleiding is fictief, zeker niet waargebeurd ;)

 

De naakte waarheid - deel 1

 

Oké gasten, laat ik maar niet moeilijk doen en gewoon met de deur in huis vallen: ik ben de eerste streaker ooit op de Nederlandse velden. Stom, ik weet het, maar wat had jij gedaan als je werd opgehitst door een menigte hooligans, die je veel geld aanboden om in je adamskostuum op de middenstip te gaan dansen tijdens Ajax-Feyenoord? Waarschijnlijk niets, maar ik ben nu eenmaal zo. Als jonge, lichtelijk gestoorde Ajax-fan had ik er die bewuste lentedag in 1992 heel wat voor over om de finale om de Supercup live bij te wonen. En dan wel met de hele mikmak: ‘s ochtends om negen uur met het supportersbusje mee vanuit Den Haag naar Amsterdam, me ‘s middags samen met wat mede-supporters klem zuipen in een Amsterdams café, daarna op de Dam tussen de duiven een potje voetballen en ‘s avonds straalbezopen op de eerste rij zitten in een uitverkocht De Meer, temidden van schitterend vuurwerk, zingende supportersschares en muziek. Het had wel iets weg van een Eurocard Mastercard-reclame, eigenlijk. Heenreis met mede-supporters: 30 euro. Alle sterke dranken uitproberen in het café: 120 euro. Boete voor ingetrapte ruiten: 80 euro. Het ultieme voetbalgevoel: onbetaalbaar. Niet dat ik voor het eerst van m’n leven in het stadion zat, zeker niet, maar het was gewoon een mooie avond. Daar zat ik dan, om half 9 ‘s avonds tussen de harde kern de longen uit mijn lijf te schreeuwen. De wedstrijd was ongeveer een kwartier aan de gang toen een groepje kale bierbuiken naast me mij opmerkte. ‘Teeering… die is lam!’, en zo voort. Ik was inderdaad niet helemaal helder meer, en genoot van het spektakel. We raakten aan de praat en toen we op het onderwerp streaken kwamen, begonnen hun ogen ineens te twinkelen. Ik had niet door wat ze bekokstoofden. Na een kort fluistergesprekje tussen de bierbuiken keken ze verwachtingsvol op de klok.

 

 

Re: Forza Livorno

 

Leuk begin:)

Re: Forza Livorno

 

ja goed begin :)

doe zo verder

Re: Forza Livorno

 

Ga zo door

Re: Forza Livorno

 

Leuk, weer een nieuwe novelle met originele club. Veel succes :thumb:

Re: Forza Livorno

 

In de rust (de stand was nog 0-0) vroegen de bierbuiken me met hen mee te gaan, ‘effe nog een biertje pakken’. Tuurlijk, dacht ik, koud biertje. Ik vond het al mooi genoeg dat deze die-hard fans me op sleeptouw namen. Toen we een kwartier (en vijf bier) later weer plaatsnamen in het stadion begon de dikste fan: ‘Weet je wat leuk is? Naakt lopen over het veld! Dat het hele stadion en alle mensen voor de tv je kunnen zien! Je zal beroemd worden in het hele land!’ Ik, straalbezopen als ik was, gniffelde wat en stemde in met hun voorstel. En zo kon het gebeuren dat een naar jenever en bier stinkende student in de zestigste minuut van Ajax-Feyenoord met een Ajax-sok om zijn jongeheer de Macarena danste op de middenstip van De Meer. Een moment wisten de spelers en autoriteiten zich geen raad met de situatie, totdat ik het uiteindelijk op een lopen moest zetten. John de Wolf schreeuwde dat –ie m’n ballen eraf zou halen als ik me niet snel uit de voeten maakte. Drie stewards kwamen op me af gesprint, waarop ik besloot in het Feyenoord-doel te gaan hangen. Ik voelde eerst de noppen van John de Wolf op mijn reet, daarna de stevige armen van een steward en toen begon de drank pas echt zijn werk te doen. Ik kotste zodra ik van het veld was gesleurd, nog net niet op het heilige Amsterdamse gras. Ajax won trouwens.

Re: Forza Livorno

 

De naakte waarheid - deel 2

 

In de cel lieten ze me eerst mijn roes uitslapen, daarna mocht ik mijn verhaal doen. Ik vertelde van de drank, de hooligans, mijn gestoorde buien en mijn liefde voor Ajax, dit alles voorzien van wijdse armgebaren en een wanhopige blik in mijn ogen. Voor de rechter werd ik later veroordeeld tot 100 uur taakstraf en een Nederlands stadionverbod met een duur van drie jaar. Dit alles deed me opzich weinig: erger was dat mijn reputatie in dit land voorgoed de prullenbak in kon. Kranten spraken schande van mijn daad, evenals familie en een paar vrienden. Bij de hooligans had ik het gemaakt, bij de mensen die me lief waren had ik het lichtelijk verbruid. Op de universiteit was ik als geschiedenisstudent nog wél welkom, maar de blikken van mijn medestudenten spreken boekdelen. Kort samengevat: mijn sociale leven was naar de klote door een opwelling in een dronken bui. Ik was er kapot van en besloot in mijn wanhoop bij de universiteit maar een stageperiode in Oekraïne aan te vragen. Drie maanden weg van al het gezeur, de starende mensen en mijn strafblad. De taakstraf was trouwens verschikkelijk: in de avonduren mocht ik zwaar demente bejaarden met overgewicht gaan wassen. Ik verzeker je: dat was niet prettig. Maar, oh wonder, ik mocht naar Oekraïne om daar de ontwikkeling van de industrie te gaan bestuderen. Joepie!

Re: Forza Livorno

 

Leuk verhaal dit. Alleen misschien kan je iets meer stukjes in 1 deel doen. :mrgy:

Re: Forza Livorno

 

Leuk verhaal! Oekraine... koud! :O]:

Re: Forza Livorno

 

Elvis en Victoria

 

In het barre Oekraïne valt het niet zo op als je een strafblad hebt: het zou eerder opvallen als je op je 22ste nog clean was. Ik was er gerust op dat ik in het oostblok weer enigszins normaal zou kunnen functioneren. Nu vergeet ik bijna te vertellen dat ik zelf een verdienstelijk voetballer was. Vanuit mijn garage (die ik huurde van een boer; hij gaf mij onderdak als ik hem Engels zou leren) kon ik weinig doen, maar de boer (hij stelde zich voor als Elvis Klitschko, maar zijn dochter sprak hem vreemd genoeg aan met Andriy) bleek in zijn huisje een voetbal te hebben liggen. Als ik na een dag onderzoek doodmoe thuiskwam en me voor een piepklein bordje bieten had gezet, bood de bal me het vertier dat ik als jongeling nodig had. Het speeltuig werd mijn beste vriend, ik speelde én sliep er mee. Later werd de bal vervangen door de dochter van Elvis, wat me op eeuwige verbanning uit de garage kwam te staan. Victoria was een 19-jarige meid die lak had aan alles wat haar vader haar opdroeg. Ze droeg ‘westerse’ kleren, volgens Elvis, en hielp nooit en te nimmer mee als er koeien moesten worden gemolken. Toen Elvis ons een middag betrapte op de motorkap van zijn vervallen Skoda, barstte de bom. Ik werd nog net niet door zijn geweerkogels doorboord toen ik met de staart tussen de benen zijn landje afvluchtte. In de maanden die volgden gebeurde er van alles, behalve onderzoek naar de ontwikkeling van industrie. Ik besloot me niet meer in Nederland te melden en een leventje in Oekraïne op te bouwen. Ik werkte in een kroeg, waarvan de baas me via een vriend een kamer kon geven om te slapen. Oke, er stond een bed, maar daar is ook alles mee gezegd. De muur was erger dan een gatenkaas en het stonk er naar de adem van Elvis. Ik realiseerde me dat ik nog altijd een mobiele telefoon bij me had, benieuwd of er vanuit dit gat iemand te bereiken was. Ik belde Andrea, een Italiaans vriendinnetje dat na een wilde nacht ineens naar mijn telefoonnummer had gevraagd. ‘k Had net een nacht doorgewerkt in het cafeetje en was na sluitingstijd nog effe gaan doorzakken met Tom, een mysterieuze dertiger die de vreemde gewoonte had zich jegens vrouwen als een verstandelijk gehandicapte te gedragen (‘…die krengen kosten alleen maar geld. Doe je best er uit de buurt te blijven of je gaat eraan kapot!’). Toen ik midden in de nacht eenmaal op bed neerplofte besloot ik dus Andrea te bellen, omdat alleen al de gedachte aan haar me de warme rillingen bezorgde. En dat is een hele prestatie in Oekraïne.

 

Re: Forza Livorno

 

Leuk verhaal, zoals eerder gezegd misschien wat langere stukjes maken, het niveau ligt al hoog.

Re: Forza Livorno

 

Vanavond waarschijnlijk weer een (wat langer) deeltje, vanaf morgen t/m 6 januari weg. Daarna gaan we vrolijk verder..:)