http://pitchfork.com/features/staff-lists/9466-the-top-200-tracks-of-2010-2014/

 

Pitckfork's Top 200 Tracks of 2010-2014. Staan vaak wel leuke dingen tussen. [MENTION=2441]Erwin.[/MENTION]; [MENTION=204]Tijn[/MENTION]; [MENTION=15369]Christian.[/MENTION];

Ook een hoop teringherrie zeg. :-D

Nicki Minaj, DJ Khaled, Migos, Miley Cyrus, Drake gadverredamme

Ook een hoop teringherrie zeg. :-D

Nicki Minaj, DJ Khaled, Migos, Miley Cyrus, Drake gadverredamme

 

Het is maar net wat je leuk vindt. Vind persoonlijk oxymoron niet thuis horen in de 10 slechtste albums van het jaar. En Drake is meer een gevalletje je haat het of je houdt er van.

Maandagmiddag, mooi moment om weer eens op jacht te gaan. Ik kan weer een tijdje verder.

25 augustus 201411 jr. bewerkt door PJHoutman
screen verwijderd

http://pitchfork.com/features/staff-lists/9466-the-top-200-tracks-of-2010-2014/

 

Pitckfork's Top 200 Tracks of 2010-2014. Staan vaak wel leuke dingen tussen. [MENTION=2441]Erwin.[/MENTION]; [MENTION=204]Tijn[/MENTION]; [MENTION=15369]Christian.[/MENTION];

 

Leuke lijst zeg :) Nummer negen; Pyramids van Frank Ocean vind ik echt één van de betere nummers in de afgelopen jaren. Ben dus niet de enige blijkbaar.

Nou jongens, ik ben officiëel hyped. Eind september mogen we weer een volwaardige album van Richard D. James, beter bekend als Aphex Twin, verwachten. Het eerste sinds Druqs uit 2001, alweer 13 kaar geleden (ik reken dan even de Caustic Window-plaat, recent uitgekomen maar al opgenomen in 1994, niet mee). Het ding zal Syro gaan heten naar een verzonnen woordje van een van z'n kinderen, bevat vocal samples van z'n kinderen, vrouw, ouders én James zelve en de tracklist is, wel, classic Aphex Twin:

 

1. Minipops 67 [120.2][source Field Mix] [Aka the Manchester Track] (4:47)

2. XMAS_EVET10 [120][Thanaton3 Mix] (10:31)

3. Produk 29 [101] (5:03)

4 Bit 9d Api+e+6 [126.26] (4:28)

5.180db_ [130] (3:11)

6.CIRCLONT6A [141.98][syrobonkus Mix] (6:00)

7.Fz Pseudotimestretch+e+3 [138.85] (0: 58)

8.CIRCLONT14 [152.97][shrymoming Mix] (7:21)

9.Syro U473t8+e [141.98][Piezoluminescence Mix] (6:32)

10.PAPAT4 [155][Pineal Mix] (4:18)

11.S950tx16wasr10 [163.97][Earth Portal Mix] (6:01)

12.Aisatsana [102] (5:21)

 

Goh, verdomd veel zin in :D Ik las al ergens dé electronicarelease van het decennium, zal er niet ver naast zitten.

28 augustus 201411 jr. bewerkt door Hansje

Ook de albumart al gezien Hans? :huhu:

Ook de albumart al gezien Hans? :huhu:

Uiteraard, briljant as usual :D

20 jaar Britpop op StuBru :

http://kickingthehabit.nl/2014-09-04/hoor-een-livealbum-van-arcade-fire-met-covers-van-blondie-the-sm

 

Iemand die hiervan een MP3-tje heeft?

http://kickingthehabit.nl/2014-09-04/hoor-een-livealbum-van-arcade-fire-met-covers-van-blondie-the-sm

 

Iemand die hiervan een MP3-tje heeft?

 

 

Wel per nummer

 

Wel per nummer

 

Ah, top. Per nummer maakt niet heel veel uit. Grazie.

Hoe goed is de nieuwe Aphex Twin nu echt?

 

Eind september maakt Aphex Twin zijn officiële comeback, na dertien jaar. Gisterenavond mocht de Belgische spionkop zijn nieuwe langspeler 'Syro' evenwel al in avant-première beluisteren. De belangrijkste vraag die vooraf op alle lippen brandde: zou Richard D. James zijn lelijke, harige kop nog steeds boven het maaiveld durven uitsteken? Of zou de nieuwe Aphex Twin klinken als één van zijn vele copycats? Haal gerust adem: op 'Syro' toont Richard D. James zich hooguit een uitmuntende kopie van zichzélf. .

 

De security van de AB Club treffen we aan in een verhoogde staat van paraatheid. Aan de deur wordt elke fan op het hart gedrukt om zijn mobieltje en elektronica op te bergen in een kluis. Even verder word je dan weer gefouilleerd, alsof je de automatische veiligheidscontrole op de luchthaven nét niet kon verschalken.

 

De entourage van Aphex Twin huivert kennelijk bij de gedachte dat de langverwachte comebackplaat van hun paradepaardje al zou lekken voor de officiële release op 22 september. Zelfs met informatie bleef zijn platenlabel Warp tot voor enkele dagen bijzonder karig. De campagne voor 'Syro' werd een maand geleden wél raadselachtig op gang getrokken met een dobberende zeppelin boven Londen, waarop het bekende logo van Aphex Twin - een cirkel met een uitgelopen pijl - afgebeeld stond. Later volgde nog geheimzinnige street art, en bizarre online snapshots. Uiteindelijk onthulde de elektronica-veteraan de titel van zijn nieuwe langspeler via deep web: een open netwerk waarop je anoniem contact kan maken, waardoor ze gegeerd is bij liefhebbers van kinderporno. Die schimmige aanpak paste naadloos bij het ongrijpbare, tegendraadse imago van de Ierse elektronicaheld, over wie indertijd geschreven werd dat hij nauwelijks sliep, met schuurpapier en een keukenrobot dj-sets speelde, in een tank rondreed (écht waar, trouwens) en fortuinen incashte voor remixes die hij nooit maakte.

 

Na 2001 leek Aphex Twin plots van de aardbodem verdwenen, maar echte fans wisten altijd beter: al dan niet "anonieme" zijprojecten als Analord, Polygon Window, AFX en Caustic Window vonden net zo gretig afname. De aandacht voor Aphex Twin stierf trouwens ook geen stille dood: Minecraft-miljonair Markus Persson dokte deze zomer nog liefst 46.300 dollar op eBay, voor een uiterst zeldzame testpersing van Aphex Twins 'Caustic Window LP' uit 1994. En toen Richard D. James zich in een recent Rolling Stone-interview liet ontvallen dat hij electro-mechanische robotten in huis had, crashte de website van maker Godfried-Willem Raes plots onder de massale belangstelling.

 

En zelfs al toont James zich vandaag een makkelijkere gesprekspartner tijdens interviews, blijft Aphex Twin ("de schakel tussen mijn eigen wereld en de buitenwereld") een even mythisch als compromisloos persona.

 

Dat blijkt ook in Brussel, waar je ogenschijnlijk wordt toegelaten in een besloten, clandestiene clubje. Om te vermijden dat iemand gruizige opnames van de plaat lekt op het internet, wordt iedereen omstandig gefouilleerd. Acht fans, die hun smartphone toch naar binnen wilden smokkelen, rekenen daarmee buiten de waard. Sympathiek dat die bezoekers niet onverbiddelijk de deur wordt gewezen. Nochtans blijken er genoég andere gegadigden, die aan het kortste eind trokken. .

 

Een loterij wees vorige week namelijk uit wie de besloten luistersessie mocht bijwonen. Minstens tweeduizend fans hengelden naar een ticket, maar slechts een fractie blijkt toegelaten. Hoevéél mensen in de kou bleven staan, wilde niemand met zekerheid zeggen - alles rond Aphex Twin zweemt consequent naar mysterie. Maar het is de fans duidelijk dat de vraag het aanbod ruimschoots oversteeg. In de AB Club wordt 'Syro' dan ook onthaald door een opvallend dankbare happy few. Hoewel Richard D. James in velden noch wegen te bespeuren is, volgt een warm applaus na bijna elke track.

 

Al net zo surreëel is de aanblik van een zachtjes knikkend publiek dat een uur lang gebiologeerd blijft staren naar een leeg podium, waar een geluidsinstallatie staat voor een geel scherm met het zwarte logo van Aphex Twin. Er is letterlijk geen knijt te zien of te beleven. Alleen de muziek mag blijkbaar primeren - een tegenvaller, voor wie de visuele huzarenstukjes van Aphex Twin op het podium kent. Maar het GSM-verbod blijkt een verholen voordeel te hebben: de concentratie ligt merkelijk hoger. Wanneer enkele luidruchtige onverlaten hun stem toch durven verheffen in de ambient piano-instrumental 'Aisatsana' worden die zelfs sissend afgestraft door anderen. Alléén de vogeltjes in die song krijgen een vrijbrief om vrolijk te kwetteren.

 

Vogeltjes? Aphex Twin?

 

Laten we u maar gelijk gerust stellen: deze track, die kopjes geeft aan de sonates van Satie en aan Aphex Twins laatste wapenfeit 'Drukqs' (2001), is een buitenbeentje. Met 'Syro' lijkt Richard D. James meestal een duidelijk statement te maken: hij wil je dit keer niét voortdurend op het verkeerde been zetten. Je hoort dan ook heel wat typische mid-tempo breakbeats uit zijn arsenaal, funky grooves, sinistere ambient en ingewikkelde arrangementen.

 

Alles wat je zijn bekendste alter ego mag verwachten, kortom.

 

De elektronica-veteraan lijkt daarbij de draad op te pikken waar hij die liet liggen in 2007, met 'The Tuss'. Al trek je nog makkelijker vergelijkingen door met de synths op 'Analogue Bubblebath' of de stilistische aanpak van 'Selected Ambient Works'. Aphex Twin werkt zich op als betrouwbare gids tijdens deze trip down memory lane, en laat je achter met een handvol snapshots die herkenbaar, maar daarom niet noodzakelijk voorspelbaar ogen.

 

Al zullen de hardcore fans daar misschien anders over oordelen: zo'n vijf tracks bleken al eerder op het net te vinden (zie onderaan).

 

In het muziekblad OOR wordt inmiddels geopperd dat 'Syro' een break-up album zou zijn, maar veel ruimte tot treurige contemplatie laat James je dan toch niet. Nog steeds lijken zijn beats en knetterend breaks vaak in een kernreactor te hebben gegaard, en jagen straaljagers laag tegen de grond in je trommelvlies. Wanneer die overvliegen lijken de chemtrails woorden te vormen als "Vorsprung durch Technik". Of is dat maar onze verbeelding?

 

Eén keer geloven ook de fans hun oren niet, tijdens een aalgladde clubtrack die '180db_' zou moeten heten. De song stelt het met een rotcommerciële four to the floor-beat en tuimelt wat onbehouwen binnen tijdens de luistersessie. In het publiek meet je verdeelde reacties op: de song klinkt als een goedkope toegeving aan club life, maar tegelijk zijn de ritmes ook verschrikkelijk aanstekelijk. Alsof Aphex Twin je wil vergasten en tegelijk betrappen op een guilty pleasure. Met andere woorden: de compositie past perfect binnen de strategie van "smoke and mirrors" die Aphex Twin er graag op nahoudt.

 

Toch overtuigt hij uiteindelijk méér wanneer hij volop inzet op acid, warmbloedige funk en groezelige vintage hiphop. Of op heerlijk kakofonische momenten: tijdens twee tracks die na enig opzoekwerk een 'CIRCLONT'-tweeluik blijken te vormen, gonzen je oren. Elders hoor je Aphex Twin dan weer aan de slag gaan met vocoders (Daft Punk, iémand?), bongo's en een vage echo van kerkklokken, terwijl hij de stem van zijn vader en moeder vervormt in 'XMAS_EVET10 (thanaton3 mix)'.

 

Een haarscherp geluid met heerlijk diepe subbassen - de AB Club maakte zijn nagelnieuwe geluidsinstallatie al op dag één nuttig - zorgt daarbij voor een bevreemdende, opwindende luistertrip tussen wildvreemden. Innovatief klinkt de nieuwe Aphex Twin misschien niet, maar ontgoochelen doet hij evenmin met deze voortreffelijke retro-reis.

 

Het heeft er overigens alle schijn van dat Aphex Twin na 'Syro' nog méér muziek uit zijn mouw zal schudden. In de pijplijn zitten volgens hem nog een paar platen, enkele EP's en heel wat experimentele, noisy muziek die zo'n tien jaar geleden werd opgenomen. Voor wie er nog aan zou twijfelen: de renaissance van Aphex Twin is een feit.

 

Bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/1343/Recensies/article/detail/2044871/2014/09/09/Hoe-goed-is-de-nieuwe-Aphex-Twin-nu-echt.dhtml

[MENTION=6779]The Saint[/MENTION]; [MENTION=7785]Yitushita[/MENTION];

Die geheimzinnigheid, heerlijk. _O_ Ben echt ontzettend benieuwd of hij nog een keer kan verassen met iets wat nog nooit iemand gehoord heeft. Kijk hier nog meer naar uit als dat ik deed voor Random Access Memories.

 

Hier overigens ook nog een lap tekst, komt van djbroadcast. [MENTION=13248]Hansje[/MENTION]; [MENTION=7785]Yitushita[/MENTION];

 

[spoiler=Wie is Aphex Twin??]

Afgelopen weekend werd boven Londen een fluogele zeppelin gesignaleerd. Op die zeppelin was het logo van Richard D. James (43) alias Aphex Twin geschilderd. Niet veel later verscheen op Twitter een foto van hetzelfde logo dat met een verfspuitbus op de Radio City Music Hall in New York was gekwakt. Gevolg: elektronisch muziekland in rep en roer. Maar waarom eigenlijk? Wie is Aphex Twin, en waarom vallen weldenkende muziekjournalisten en volwassen elektronicaliefhebbers in katzwijm bij het horen van zijn naam?

 

Het sfeertje dat de afgelopen dagen onder de schrijvende muziekpers heerste kan je zonder overdrijven aanstellerig noemen. Alsof het muzikale equivalent van Jezus van Nazareth himself uit de hemel was afgedaald. ‘We kunnen alleen maar hopen dat de Aphex Twin-zeppelin een voorbode is van het langverwachte nieuwe album van James,’ schreef het Britse Fact Magazine. Die hoop werd een paar dagen later bevestigd door het toonaangevende Resident Advisor met de woorden: ‘Dankzij de geverifieerde Twitter account van Aphex Twin kunnen wij bevestigen dat de vandaag aangekondigde tracklist, het artwork en de albumtitel inderdaad afkomstig zijn van het aanstaande album van Richard D. James.’

 

The eagle has landed - en we noemen hem Syro.

 

Bij Warp Records, het Britse label dat de nieuwe plaat van James op 23 september uitbrengt, weten ze hoe ze een album moeten vermarkten. Over geniale strategieën gesproken. De aankondiging ging viral, missie geslaagd. In dit artikel probeer ik antwoord te krijgen op de vraag hoe het kan dat een artiest die sinds 2001 (Drukqs) geen album meer heeft uitgebracht, een hype kan veroorzaken door een ballon op te blazen en wat graffiti op de muur te spuiten.

 

Genie

Voorjaar 1993. DJBroadcast-redacteur René Passet interviewde voor Bassic Groove, het eerste Nederlandse housemagazine en min of meer de voorloper van DJB, de toen nog jonge Engelsman. James had niet lang daarvoor zijn eerste twee albums uitgebracht. Selected Ambient Works 85-92 (1992) en Surfing On Sine Waves (1993, onder zijn Polygon Window alias) werden door de muziekpers gebombardeerd tot meesterwerken.

 

‘Surfing On Sine Waves van Polygon Window is mijn favoriete Aphex Twin-album,’ vertelt Passet. ‘Omdat die plaat mijns inziens het beste van de twee gezichten van James combineert. Het heeft het mysterieuze, dromerige gevoel van Selected Ambient Works en tegelijkertijd het gemene, staalharde geluid van zijn AFX-werk. Maar ook Caustic Windows heb ik stukgedraaid.’

 

James produceerde zijn muziek destijds met zelfgemaakte instrumenten. ‘Ik voel me soms meer technicus dan muzikant,’ zei hij tegen Passet. ‘Ik loop vaker met een soldeerbout in mijn handen dan dat ik muziek maak. Toen ik twaalf was maakte ik loops met behulp van oude tape recorders die ik in tweedehands winkels vond. Ik haalde er de raarste geluiden uit.’ Niet veel later kocht James zijn eerste synthesizer en na wat elektronicalessen op zijn middelbare school begon hij zijn Roland te modificeren. Ondertussen werkte hij in verschillende geluidsstudio’s in Londen. ‘De wetenschap dat ik dezelfde machines als collega producers gebruik maar er andere geluiden uit haal geeft me een kick. Met de geluiden die ik nu verzameld heb kan ik nog jaren vooruit.’ Om te voorkomen dat hij zichzelf gaat herhalen wist James de geluiden uit zijn archief zodra hij ze in een track heeft gebruikt.

 

WIE IS APHEX TWIN?

 

Kenners zijn het er over eens dat James zijn heldenstatus vooral te danken heeft aan de fabelachtige manier waarop hij melodieën componeert. Waar danceproducers het in de eerste plaats moeten hebben van een ziedende kick, valt het werk van James op door ingewikkelde maar hemelse melodieën die in totale harmonie over elkaar heen buitelen.

 

Volgens Jochem Peteri, beter bekend als producer Newworldaquarium, heeft James ervoor gezorgd dat techno niet perse meer een vierkwartsmaat nodig heeft. ‘Hij heeft, net als Carl Craig en Sherard Ingram destijds, techno een definitie gegeven die zelfs zonder drums herkenbaar is. Luister maar naar Selected Ambient Works Volume 2, een van mijn favoriete Aphex Twin albums, omdat dat laat horen dat techno geen beats nodig heeft om waarde te hebben en relevant te zijn. Richard D. James is eigenzinnig en grenzeloos en combineert dat met een zeldzaam gevoel voor melodie. Hij is een visionair.’

 

James’ invloed op de Europese elektronische dansmuziek van de afgelopen twintig jaar is nauwelijks te onderschatten. Volgens Passet heeft James met zijn DIY-manier van produceren ontelbare slaapkamerproducers geïnspireerd. ‘Honderden slaapkamerkids kropen achter de sampler nadat ze Selected Ambient Works, ‘Ventolin’ en ‘Windowlicker’ hadden gehoord. Bovendien verkochten zijn platen, hoe experimenteel ook, altijd als een malle. Zonder hem was Warp waarschijnlijk allang failliet gegaan. De laatste jaren drijft zijn roem vooral op de geheimzinnigheid rond zijn doen en laten, want muzikaal gebeurde er sinds zijn Analords-series weinig.’

 

Lucide

Die zweem van geheimzinnigheid is in de eerste plaats ontstaan door de uitlatingen van James zelf. Zo suggereert de albumtitel van Selected Ambient Works 85 – 92 dat hij veertien jaar oud was toen hij zijn eerste tracks maakte, aangezien James werd geboren in 1971. In 1995 vertelde hij aan het Britse magazine The Wire dat hij lucide dromen – dromen waarbij je je bewust bent van het feit dát je droomt, en je dromen vervolgens kan sturen - gebruikt bij het maken van muziek. ‘Ik ga slapen, droom in mijn studio over apparatuur en maak een track. Dan maak ik mijzelf wakker en reproduceer ik de muziek die ik in mijn droom heb gemaakt. Dat kost me ongeveer twintig minuten. Dit lukte me al toen ik zeven jaar oud was.’

 

Tegenwoordig leidt James een teruggetrokken bestaan. Hij spreekt niet meer met de pers, maar op fora en veilingsites als eBay is hij nog altijd onderwerp van gesprek. Zo werd eerder dit jaar middels een crowdfunding-project een testpersing van het album Caustic Window uit 1994 gedigitaliseerd en beschikbaar gemaakt via Youtube. De plaat zelf werd voor 46.300 dollar verkocht op eBay. Passet: ‘Ik verbaas me nog steeds over de enorme cultus rond Aphex Twin . Discussieblog We Are The Music Makers ontplofte bijna toen het nieuws brak.’

 

In 2001 liet James voor het laatst als producer in albumvorm van zich horen. Drukqs was geen onverdeeld succes, en werd door de muziekpers in eerste instantie bestempeld als een mislukt experiment. ‘Gratuit, raar, onsamenhangend.’ Opvallend genoeg werden de tracks van James tien jaar later succesvol gesampled door Kanye West en zijn verschillende nummers van Drukqs te horen in het Amerikaanse talkshowinstituut Saturday Night Live en in primetime televisieprogramma’s op de BBC.

 

Inmiddels is Drukqs gerehabiliteerd en Aphex Twin meer dan ooit synoniem voor een briljante producer. De verkoop van zijn platen leverde hem miljoenen op. Geld waar hij onder andere een tank en een onderzeeër voor kocht. ‘Alles is te koop’, zei hij in 2001 tegen The Guardian. ‘Je kan zelfs een compleet oorlogschip op de kop tikken, als je maar genoeg geld hebt.'

 

Passet was meerdere keren getuigen van zijn ongrijpbare brille. ‘Ik zag Aphex Twin door de jaren heen een keer of zes live. Je weet van tevoren nooit waar hij mee komt maar het is meestal spraakmakend. De laatste keer was op STRP in 2009 waar hij samen met Hecker stond. Ik herinner me dat optreden vooral als visueel heel erg de moeite. Iets wat je niet kunt zeggen van zijn optreden in het Paard van Troje in 2007. Hij trad toen op in het donker, zijn gezicht slechts verlicht door een rood schemerlampje. Dat was goed maar voor het grootste deel niet mind blowing. Iets wat je wel mag verwachten van iemand van zijn kaliber. Toen ik dat ook zo opschreef, werd ik gelijk publiekelijk verketterd door de hardcore-fans. Want ik snapte er natuurlijk niets van. Zijn beste optreden zag ik rond de eeuwwisseling in Londen tijdens een verjaardagsfeest van Warp in een verlopen nachtclub in de (toen nog) achterbuurt Elephant & Castle. Daar draaide hij de hardste drum ‘n bass-set die ik ooit hoorde. Twee uur lang stond er een stel fanboys pal voor zijn draaitafels. Niet om te trainspotten, maar om hun held onbeweeglijk aan te staren terwijl er om hen heen een storm op de dansvloer woedde. In de vorige eeuw zag ik hem ook een keer in een ijskoud Berlijn. Die avond verloor ik mijn paspoort. Dat was ook best memorabel.’

 

Vloeken in het persbericht

In typische Aphex-stijl lezen we in het persbericht van Syro zinnen als ‘dit zijn gebieden van verscheidene muzikale composities’, ‘James Analogue Booblebath werd uitgebracht in 1891’ en ‘in datzelfde jaar promootte James Acid Schijtluis mijn nummer’. Het artwork voor Syro is simpelweg de complete tracklist, gevolgd door een overzicht van de kosten die zijn gemaakt voor het ​​produceren van het album.

 

Passet hoopt op een sterke comeback maar vreest het ergste. ‘Ik houd mijn hart vast. Ik hoop dat het wederom bijzonder is maar ik denk eerlijk gezegd niet dat het nog heel vernieuwend zal uitpakken. Inmiddels is James al lang voorbijgestreefd door een jongere generatie van lefgozers als Objekt, Actress en Burial. Maar ik hoop natuurlijk dat hij met iets fantastisch en stapelgeks komt.’

 

Peteri geeft toe dat de producties van James zijn eigen werk enorm hebben beïnvloed. ‘Hij heeft me als producer extreem veel vrijheid gegeven en ervoor gezorgd dat mensen ook thuis naar onze muziek gingen luisteren. Soms zelfs zonder drugs!’, grapt hij. ‘Dat kunnen er maar weinig, laten we hopen dat hij dat kunstje nog een keer flikt.’

 

 

[twitter]510527221363408896[/twitter]

 

[MENTION=2441]Erwin.[/MENTION]; :(

Ik had het gehoord ja. Kut dit. Maat van me zou morgen(vandaag) naar Appelpop gaan waar zij zouden komen, maar neem aan dat hun optreden afgelast is.

Is afgelast, ja.

[twitter]513739033324027904[/twitter]

 

(d)

Nice

Eurosonic dit jaar met Ijsland als showcaseland, Richard.

Tof! (d)

Goh jammer dat Mr. Probz definitief de sing and songwriter kant is opgegaan met zijn nieuwe single. Toch één van de hardste MC's uit Nederland, vooral in het Engels. Zijn plaat The Treatment draai ik nog regelmatig, maar ook tracks als Get My Props :< Of als feature bij Amerikaanse artiesten, zoals tijdje terug nog bij Lloyd Banks of Long Way To Go met Joe Budden. Bedoel een betere rapper die zijn eigen hooks zou kunnen zingen kan ik niet zo opnoemen, (behalve Drake dan, 'that's way every song sounds like Drake featuring Drake')

Eurosonic dit jaar met Ijsland als showcaseland, Richard.

Dat vraagt om een performance van Ben Frost. Weet niet of jullie dit kunnen waarderen?

 

[video=youtube;-Gig7e5lwOE]

Dat vraagt om een performance van Ben Frost. Weet niet of jullie dit kunnen waarderen?

 

[video=youtube;-Gig7e5lwOE]

 

Ik heb die LP gekocht, maar beschouw het tot op heden als een miskoop :p

Ik heb die LP gekocht, maar beschouw het tot op heden als een miskoop :p

Vind je? Ik heb de LP toendertijd voor Ben Frost in Trouw gekocht en ben toen ook naar die avond geweest en heb nog geen seconde spijt gehad. Unieke compositie van net zo bijzondere geluiden. Nolan vind ik zo bijzonder, als je die van begin tot eind luistert op een goed geluidssysteem dan is die plaat zo intens, hoe die plaat opbouwt is echt geweldig. Echt een van de beste stukjes muziek die ik ooit heb gehoord durf ik wel te stellen en dat terwijl ik echt zoveel muziek heb gehoord (ben een enorm liefhebber). Ook A Single Point Of Blinding Light is zo vet, die drums zijn zo boeiend. Over andere tracks van 't album nog maar te zwijgen.. Afgelopen Donderdag was die opnieuw in Nederland en ben ik direct wezen kijken, unieke performance!