Deel 8: Ulsan Hyundai

Hoofdstuk 2: eenvoudige CL en een mooi WK

Toen hij acht jaar geleden vertrok uit Zuid-Korea had Martín het gevoel dat het verschil in kwaliteit minder groot was dat in 2034. In het land zelf waren er meerdere titelkandidaten en op continentaal vlak was bijna elke tweestrijd in de knock-outfase een confrontatie op het scherpst van de snede. De passie en de concurrentie leek afgenomen te zijn, en dan terwijl Korea op het punt stond om het wereldkampioenschap te organiseren. Men zou in zo’n geval toch denken dat de schijnwerpers tot grote prestaties zouden leiden, maar niets was minder waar. Ulsan Hyundai freewheelde door de competitie en kon zich met enige regelmaat een zwakke wedstrijd veroorloven; de andere teams waren simpelweg niet in staat om een consequente vorm aan te houden. Het bood Martín ruimte om zijn elftal optimaal voor te bereiden op de wedstrijden in de Champions League. Iedere tegenstander kon in de sterkst mogelijke, fitte formatie worden bestreden. ‘Ergens ben ik verbaasd dat we pas in de finale echt tegenstand ondervonden, het zegt te veel over de huidige stand van het Aziatische voetbal.’ Martín doelde op de finalewedstrijden tegen Beijing Guoan, waartegen na een 3-1 thuisoverwinning nog alle zeilen bij moesten worden gezet om de voorsprong in de return niet te verspelen.

 

 

Met zijn kritiek was Martín één belangrijke zaak vergeten: binnen afzienbare tijd moest hij met Thailand aantreden op het WK. Nota bene een Aziatisch team – het continent dat hij net had bekritiseerd. Het kwam hem op veel tegenspraak te staan en mening voetbalanalist meende dat Thailand er goed aan zou doen snel een andere bondscoach te zoeken; eentje die er wel in geloofde. De bond en de selectie van het land kenden Martín echter al langer. Naar de buitenwereld kwam hij regelmatig lomp en onbehouwen over, en durfde hij een directe mening te verkondigen, iets wat niet overal werd gewaardeerd. Naar zijn spelers was hij daarentegen een echte familieman. In vier jaar tijd had hij een hecht team gesmeed dat voor elkaar door het vuur wilde gaan. ‘

 

De onverzettelijkheid werd direct zichtbaar tegen Nederland. Hoewel de Europeanen betere voetballers hadden en het beste spel lieten zien, gaf het dappere Thailand geen krimp. De 2-1 zege was de eerste grote verrassing op het WK. Het opgedane zelfvertrouwen werd meegenomen naar de wedstrijd met het matig spelende Zuid-Afrika, dat eenvoudig met 4-0 opzij werd gezet. Voor het eerst in de historie had Thailand de tweede ronde bereikt. In deze fase stuitte het land op de Verenigde Staten, een van de outsiders voor de titel. De tegenstander was beter, creëerde voldoende mogelijkheden, maar was in verdedigend opzicht slordig, waardoor de gedisciplineerde Thailanders twee keer konden scoren. Een volksfeest was in de maak en het hele land durfde stil te dromen van een stunt tegen Frankrijk in de achtste finales. De nummer twee van de wereld, en de latere wereldkampioen, bleek echter te krachtig voor Thailand. Een 2-0 achterstand werd in de tweede helft weliswaar knap gelijk getrokken, maar op de tegentreffer in de eerste helft van de verlenging volgde geen antwoord, laat staan een kans meer.

 

 

En nu? Het verhaal van Martín is ingehaald door de werkelijkheid. Coachend aan de zijlijn tijdens een wedstrijd tegen het Turkmeense Balkan Balkanbat overdenkt de coach zijn toekomst. Wat er op het veld gebeurt, kan hem steeds minder interesseren. Dit is niet de plek waar hij wil zijn. Hoe lang zal zijn queeste nog duren? Met vier verschillende continentale eindzeges op zak komt hij dichter en dichter bij een terugkeer naar Zuid-Amerika. Hij strijkt zijn hand door de grijze lokken op zijn hoofd en gaat in zijn gedachten naar Jessica en Ryduan. Ook voor zijn vrouw beginnen de jaren te tellen, terwijl Ryduan intussen een volwassen vent van 38 is. Moet Martín het stokje overdragen aan de volgende generatie, of weet hij zich nogmaals op te laden? Een daverende knal in de kruising en het daaropvolgende orkaangeluid van juichende Koreanen brengen hem terug in het hier en nu.

 

@delichris: het was weer een buitenkansje. Ik denk dat Noord-Amerika nog het lastigst gaat worden.

@komodo25: vanaf het WK van 2026 zullen er 48 deelnemers zijn. De FIFA is wat inschikkelijk geworden voor Nederland  

@TeamWesil: bedankt voor je lovende woorden en je reactie!

@Marius: het is eerder balen dat die shortcut nodig is, maar als die er is, moet je er maar gebruik van maken!

@FM_Lesly: je hebt de glazen bol in ieder geval goed bekeken!

@ROEMM: vlot weg is dus mogelijk, maar dan moet er wel iets interessants voorbij komen.

Gefeliciteerd met een nieuwe CL! Nóg knapper vind ik hoe je hebt gepresteerd op het WK. 

En dat is 4. Nog twee te gaan. Op. Het wk fenomenaal hoor om zo ver te komen met Thailand 

Prachtig dat deze opportuniteit meteen weer benut wordt. Mij stoort het hoegenaamd niet dat het nu op deze manier gebeurd. Ik hoop dat Palerma zelf nog even de kroon op het werk zet en enkele jaren aan de slag blijft. De prestatie op het WK was ongezien.

En dat is nummer vier! Op het WK goed gepresteerd. Nu nog die CL van Noord-Amerika en het dan afmaken in Zuid-Amerika.

Die resultaten zijn gewoon geweldig!

Tjonge met Thailand heb je belachelijk goed gepresteerd!

Wat een schitterende resultaten man, de CL met Ulsan en daarna gewoon ff na verlenging door Frankrijk eruit op het WK met Thailand!

 

Deel 8,5: Ulsan Hyundai en ?

Hoofdstuk 3: vaarwel, Zuid-Korea!

Met een laatste blik vanuit de lucht op Ulsan neemt Martín afscheid van het land dat hem twee keer onderdak had geboden. Hij voelt dat het een mooie tijd is geweest en dat hij het maximale eruit heeft gesleept. Zijn favoriete land zou het nooit worden: de prestatiecultuur en de continue maatschappelijke druk om carrière te maken past niet bij zijn ideaalbeeld van gelukkig leven. De idolatie die hij heeft ondergaan, ziet Martín als een voortvloeisel uit deze cultuur: het is makkelijker om snel het ontstane succes te volgen en je daarmee te vereenzelvigen, dan zelf succes creëren. Het winnen van de competitie met Ulsan Hyundai was een van die momenten waarop Martín toegezongen werd door de lokale fans. Met een punten-, overwinningen- en doelpuntenrecord was het een memorabel seizoen geworden. Wanneer hij er zelf op terugkijkt, kan Martín echter niets anders dan concluderen dat vooral de tegenstand het af heeft laten weten. Managers waren voorafgaand aan wedstrijden vooral druk met het spelen van psychologische spelletjes dan het adequaat voorbereiden op hun eigen wedstrijden. Nee, veel vrienden laat Martín niet achter in Korea. Wat hij naast het kampioenschap wel meeneemt, is de nationale beker en een goed gevoel uit de nieuwste groepsfase van de Champions League.

 

 

Het vliegtuig heeft het wolkendek doorbroken en de passagiers kijken uit over de eindeloze leegte van de lucht. Nog even en de duisternis maakt zijn intrede; de snelheid van het vliegtuig kan niet op tegen het draaien van de aardbol. Martín werkt de laatste detail van zijn cv bij en pielt wat op zijn laptop: het bijschaven van de tactieken en het doornemen van de achtergrondinformatie van zijn nieuwste bestemming. Een knappe, donkerharige stewardess, die qua leeftijd zijn dochter had kunnen zijn, haalt hem uit zijn concentratie. Een paar tellen later heeft hij een papieren bekertje met lauwwarme koffie naast zich staan – de sleur van een man op reis is er door de jaren heen ingeslepen. ‘Nog even volhouden,’ moedigt hij zichzelf aan, ‘een laatste quick-stop en ik kan naar huis.’ Weer de stewardess, ditmaal vragend of hij zijn spullen op wil bergen omdat het vliegtuig binnen afzienbare tijd de landing in gaat zetten. De tijd is letterlijk voorbij gevlogen.

 

Het aardoppervlakte nadert en Martín kan beetje bij beetje de stedenbouw en wegennetwerken ontwaren. Een aantal bruggen verbinden de overzijden van een grote rivier met elkaar. Martín vist een programmaboekje uit zijn binnenzak en kijkt erop: zijn nieuwe team prijkt tussen zeventien andere namen, waarvan er in totaal vier verslagen zullen moeten gaan worden. Voor de laatste keer in zijn carrière probeert Martín de uitsluiting van continentale deelname – ditmaal die in Noord-Amerika – te omzeilen. Daarna wacht alleen nog het warme bad van zijn favoriete werelddeel.

 

 

@Minitolluz @komodo25 @Marius @delichris @TeamWesil @Makalakalane @FM_Lesly

Bedankt voor jullie reacties wederom! Het WK met Thailand ging verbazingwekkend goed, al heb ik nog nooit zoveel geluk gehad tot nu toe. 5-1 klop krijgen van Frankrijk was een betere afspiegeling van de wedstrijdverhoudingen geweest. Alleen de zege op Zuid-Afrika was terecht. Enfin, op naar de, hopelijk, voorlaatste stap!

Toch weer terug naar Mexcio?

Wat een verschil met de nummer twee zeg! Ik ben erg benieuwd waar in Noord-Amerika je terecht gaat komen, als het Mexico is zou het mij verbazen als je ergens anders aan de slag gaat dan bij Santos Laguna

Wat een geweldige update! Echt om duimen en vingers bij af te likken. De nieuwsgierigheid steeg bij elke zin. En dan die cliffhanger ... bij welke club komt Palermo in godsnaam terecht? De VS? Of toch Mexico? Als het geen Mexicaanse ploeg is, ga je toch je beste beentje moeten voorzetten denk ik zo ...

Nog complimenten voor je uitstekende prestaties met Thailand. Ik ben benieuwd bij welke ploeg je terecht gaat komen. Een terugkeer bij Santos Laguna zou mij wel kunnen bekoren. 

Back to Mejico!

Oppermachtig kampioen geworden. Benieuwd wat de nieuwe klus wordt. Mexico of de USA. Of wordt het een exotisch tintje. 

We kijken al uit naar die nieuwe club, wat een klasse seizoen heb je ook gedraaid.

Ik ben benieuwd welke club je belandt. Alles na Mexico wordt een pittige klus, VS dan misschien nog wat minder dan de andere exotische oorden.

 

Deel 9: Chicago Fire

Hoofdstuk 1: The American Nightmare

Na de landing en de douanecontrole met succes te hebben doorstaan spoedt Martín zich naar zijn nieuwe club: Chicago Fire. Op het lijstje met de zestien Champions League-teams had hij een aantal interessante namen zien staan, maar er bleek slechts één club effectief op zoek te zijn naar een nieuwe manager. Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden, zoals ze hem op de basisschool wijs hadden gemaakt. Wie hard genoeg werkte en geen klus uit de weg ging, kon het hier schoppen tot miljonair. Het geld heeft Martín niet meer nodig, maar wanneer hij de bedrijvigheid op de kantoren van de voetbalclub ziet, merkt hij dat velen hier een glansrijke carrière najagen. Meerdere mannen en vrouwen zijn in de weer met papieren, de meesten pratend in een headset. In de hoek neemt Martín een man waar die alle hectiek zit te observeren. ‘Wat is hier aan de hand? Het lijkt wel of de waanzin totaal toegeslagen is!’ De man kijkt hem met een zuinige glimlach aan. ‘Jij bent de nieuwe, toch? Ga meer even zitten, want wat ik je moet vertellen daar word je niet vrolijk van.’

 

 

Ruim een uur zitten de twee van gedachten te wisselen, waarbij de irritatie van Martín zichtbaar groter wordt. Het gaat aan de rest van het personeel voorbij; de waan van de dag is sneller dan het gezonde verstand. ‘Dus als ik je goed begrijp, wordt dit het zwaarste seizoen uit de historie van Chicago Fire?’ De man, die zich als Ralph voorstelde aan Martín, stemt in met deze conclusie.  De woede bij Martín stijgt. ‘Nou, mooie boel dan. Binnenkomen in een puinhoop. Had dan niemand kunnen bedenken dat er rekening moet worden gehouden met al drie regels in de MLS? Dit is toch niet het eerste jaar? Het is zuivere kapitaalsvernietiging! De club koopt spelers, maar moet die een paar weken later gratis laten vertrekken omdat ze niet binnen de geldende salarisregels vallen?! Wie heeft in vredesnaam de leiding over deze bananenorganisatie? In Cambodja was het nog beter, man!’ De stoom is er enigszins af, al lijkt hij zich klaar te maken voor een vervolg van zijn tirade. Ralph onderbreekt hem. ‘Die man ben ik. Ik ben verantwoordelijk voor het feit dat je de eerste seizoenhelft en de Champions League moet afwerken met maximaal twintig spelers.’

 

Beduusd en vertwijfeld verlaat Martín het kantorencomplex dat uitzicht biedt op Lake Michigan. De daaropvolgende dagen broedt hij op een plan: de resultaten optimaal houden, met name op continentaal vlak, en tegelijkertijd de selectie fit en zonder al te veel schorsingen intact houden. Met name in de achterste linie en op het centrale middenveld is de spoeling dun. Na het nodige puzzelwerk komt Martín tot twee mogelijke opstellingen. De onrust in de kleedkamer is aanwezig nadat hij deze plannen met het team heeft gedeeld. ‘We gaan veel rouleren, wat betekent dat de buitenspelers nu en dan als back zullen moeten fungeren. Dit doen we tegen de mindere tegenstanders waartegen ik verwacht dat we veel op de andere helft staan. Centraal in de verdediging zal regelmatig een middenvelder spelen die zich mag bemoeien met de opbouw.’ De risicovolle spelopvatting is iets waar sommige spelers aan moeten gaan wennen en in de kleedkamer kijkt een aantal afwachtend voor zich uit. ‘We hebben niets aan iemand die niet mee wil doen in dit spel. We zijn met weinig, we kunnen niemand missen. Geef een halfjaar lang alles wat jullie in je hebben en ik durf te zeggen dat jullie daarna met een hoofdprijs huiswaarts keren, waar jullie in de straten toegejuicht zullen worden!’

 

 

~

 

 

@delichris@Minitolluz@Marius@ROEMM@FM_Lesly@komodo25@TeamWesil@Rossi

Bedankt voor al jullie reacties wederom! Het tempo gaat iets omlaag, op dit moment wordt de master die ik volg toch iets intensiever. In de game was ik natuurlijk graag teruggekeerd bij Santos, maar alleen Chicago was een optie in de vacaturewinkel.

Chicago Fire ... dat kan wel tellen als uitdaging, zeker zo midden in het seizoen waarin er eigenlijk geen ruimte meer is voor wijzigingen. De eerste horde is alvast genomen, en het was al geen gemakkelijke. En de volgende zal waarschijnlijk niet moeten onderdoen. Meer zelfs, de kans bestaat dat je elke ronde over zo'n grote Mexicaanse club moet.

Ben benieuwd of je direct de Concacaf CL gaat halen, ben je eigenlijk wel verplicht na alle resultaten!

Spelers met de juiste stats kunnen op andere posities spelen. Tactisch zit het wel goed. Hopelijk is dat genoeg voor de CL

Amerika altijd een mooie uitdaging gevonden. Veel succes!

Chicago is erg mooi! de MLS regels zijn volgens mij sowieso altijd wel een gekut… Ik ben erg benieuwd hoe je ondanks deze eerste 'tegenslag' hier gaat functioneren.

Succes met en in Chicago. Make America Great (Again)!

Lekker dan dat je in een puinzooi terecht komt. Maar ik verwacht dat je wel iets er van kan maken.