Lastig om in de basis van Juventus te komen maar ze hebben ook niet de beste voorhoede. Wellicht nog een keer verhuurd worden (misschien wel aan Feyenoord) om te groeien.

Succes in Turijn! Ben trouwens wel benieuwd wat jij doet met de editor om dit soort novelles te krijgen. een wonderkind met PA 200 maken en hem dan achterna reizen als manager?

Succes in Turijn, hopelijk kan Mirage zijn zelfvertrouwen behouden wellicht zelfs vergroten.

Een mooie stap gezet naar een mooie club.

 

Een dag na de overwinning op Crotone staat er voor de basisspelers een uitlooptraining op het programma. de training staat voor 2 uur op de planning en ik denk dat ik vroeg ben als ik om 11 uur al op de club ben. Ik wil beginnen in de gym want fysiek moet ik aan de bak wil ik me staande houden. Er is plek voor mij gemaakt in de kleedkamer waar inmiddels ook al een foto hangt van tijdens mijn presentatie. Ik kijk er nog eens naar en ben er eigenlijk best trots op. Dan hoor ik een stem achter mij. "Goodmorning Mirage, Ready to work hard?" Het is Cristiano Ronaldo die zich dan al heeft warm gefietst en mij binnen heeft zien komen. Hij vind het mooi om te zien dat een nieuweling niet bang is om eerder te komen en extra werk te leveren. Ik krijg gelijk de vraag of ik na de training ook nog wat langer blijf om voor mezelf te werken. Het is wel mijn bedoeling om voor mezelf nog op het veld bezig te zijn maar daar heb ik wel mensen bij nodig. Terwijl ik bezig ben in de gym druppelen de rest van de spelers langzaam binnen. Na de lunch word ik ingedeeld bij de reserves en volgen er wat loopoefeningen om vervolgens een rondo te start. Mijn eerste balcontact is er 1 om van te dromen. Ik speel Bentancur door zijn benen en krijg gelijk de dollende spelers op mijn nek die dit prachtig vinden. Ook tijdens de afwerkoefeningen geef ik alles wat ik in me heb. Die bewijsdrang was ik eerlijk gezegd in Zweden even kwijt maar het voelt zo lekker om dat weer terug te hebben. Ik schiet 10 keer en 8 daarvan gaan raak. Toch ben ik niet tevreden en Allegri heeft dat in de gaten. "Je weet waar het doel is dat zie ik ook wel 8 van de 10 is helemaal niet slecht maar als je iets eerder kijkt naar wat de doelman doet dan had je er minstens 1 zo niet 2 bij gemaakt.  Ook tijdens het partijspel dat kort maar krachtig is gaat het aardig. Het valt me vooral op dat ik veel sneller moet handelen maar dat vind ik wel lekker. Voor mijn eigen gevoel speel ik vooral op safe. De training zit er op. Ik mag nog even aan de bak met een veld trainer en ook Chiellini blijft nog even hangen. Er volgen een half uur lang 1 tegen 1 duels. Op snelheid op hem af en er dan langs komen. Daar ben ik hem net de baas in. Maar in de duels met mijn rug naar het doel is het een stuk lastiger. Uiteindelijk win ik zo'n 40% van mijn duels op deze manier. In de lucht is het wel duidelijk wie er wint. Ik dacht dat ik redelijk kon koppen maar ik kom er niet aan te pas. De fysieke kracht en timing die Chiellini in die duels legt is indrukwekkend. Toch krijg ik de complimenten.

 

Ik heb slechts 2 trainingen meegemaakt als ik te horen krijg dat ik op de bank zit voor de bekerwedstrijd tegen Cagliari. "Ik heb je beloofd dat je je kansen gaat krijgen het komende half jaar. Het is nu misschien nog wat vroeg maar je hebt keihard gewerkt op de training. Zie dit alvast als een beloning." Het klopt ik heb me de afgelopen dagen het apelazarus gewerkt maar om nu te zeggen dat ik klaar ben voor ook maar een paar minuten? Ik denk van niet. Ik ben kapot en heb duidelijk even nodig om me aan te passen. Aan de andere kant is het wel de top van de wereld waarmee ik train. Het is mooi om er bij te zitten maar ik verwacht niet veel. Ik zie vanaf de bank Ronaldo de 1-0 maken en dat viert hij op zijn manier. Als het SIIIII door het stadion galmt  heb ik het kippenvel over mijn hele lichaam staan. Dit is geweldig. Na een uur spelen kijkt Allegri me strak aan. Ik krijg het seintje om te gaan warmlopen. Niemand die er echt oog voor heeft of reageert als ze mij zien lopen op 1 jongen na. "Hey dat is die jongen van 433!" Dit laat nog maar eens zien hoe groot het netwerk van Demy is. Na ongeveer een kwartier langs de zijlijn bezig te zijn geweest mag ik komen. Ik ga er eigenlijk van uit dat ik weer op de bank mag plaatsnemen maar ik moet me klaarmaken voor een invalbeurt. Op het moment dat ik wat aanwijzingen krijg van de assistent krijgen we de gelijkmaker tegen. Het is voor Allegri het moment om mij eens goed beet te pakken. "Speel vrij! Vergeet alle instructies die je net hebt gekregen. Gebruik je instinct als aanvaller en vergeet 1 ding niet. Je kan niks fout doen." Het lijkt zo simpel maar deze woorden zorgen er voor dat ik totaal geen druk voel terwijl we nog echt wel ergens voor spelen. Ik kijk nog een keer naar de tijd. nog 11 minuten te gaan en de supporters verwachten toch een overwinning. Cagliari ruikt bloed en dat moet voor ruimtes gaan zorgen. Ik weet niet eens of het mijn eerste , tweede of 3e balcontact is maar ik krijg de bal ingespeeld van De Ligt. De bal is hard en strak waardoor ik weg kan draaien bij mijn directe tegenstander. Ik heb wat ruimte maar zie Dybala de diepte in gaan.  Hard en strak speel ik de bal diagonaal tussen 3 man door perfect in de loop van Dybala. Ronaldo perst er nog maar eens een sprint uit en ik volg. Dybala neemt de bal 1 keer mee en legt hem dan breed. Daar staat de grote meester op de juiste plaats om de bal binnen te schuiven en is de voorsprong weer daar. Ik beleef het eigenlijk in een soort van roes Als we terug lopen naar onze helft hoor ik een schreeuw vanaf de zijkant. Allegri roept me en begint te applaudisseren. Ik kan een kleine glimlach niet onderdrukken maar weet ook dat we er natuurlijk nog niet zijn. 3 minuten later mag ik achter een lange bal aan sprinten. Ik heb een kleine achterstand maar geef alles. Ik ben sneller en dat heeft de verdediger ook door. De weg word een beetje  afgesneden maar of het door mijn wilskracht of door de adrenaline komt weet ik niet maar ik weet mezelf er voor te wurmen. Ik neem de bal mee en kom het strafschop gebied in. Ik geef de bal nog een klein tikje en het volgende moment lig ik op de grond. Ik hoor het fluitje van de scheidsrechter en de supporters juichen. We krijgen een strafschop en heel even kijk ik vragend richting Ronaldo. Natuurlijk laat Ronaldo de kans op een hattrick niet liggen en schiet hij de strafschop onberispelijk binnen. Het lijkt gedaan maar in de slotfase word het toch nog even spannend als het 3-2 word. Na het laatste fluitsignaal kan ik mijn geluk niet op. Ik mag de knuffels in ontvangst nemen van mijn teamgenoten. Eenmaal in de kleedkamer krijg ik de felicitaties voor mijn korte optreden. Chiellini komt naast me zitten en zegt al lachend dat de trainingen met hem nu al helpen. "Dat moeten we vaker doen."

 

Eenmaal terug op mijn hotelkamer kan ik maar moeilijk in slaap komen. Het besef komt langzaam wat er de afgelopen dagen allemaal is gebeur en ik besef me maar al te goed hoe bevoorrecht ik ben. ook krijg ik nog een heleboel berichtjes en volgverzoeken. Demy feliciteert me met mijn debuut en volgens hem geweldige optreden. Maar ook van de meiden in Australië hoor ik wat. "Zo tof om je op tv te zien. Je was geweldig!"

 

------------  

 

@MNie wat je zelf al zegt. Juventus heeft zeker niet de beste voorhoede. Natuurlijk er lopen daar een aantal geweldenaren rond maar die zijn inmiddels ook aardig op leeftijd. Januari is nog niet afgelopen maar als Mirage nog een paar van deze invalbeurten heeft zullen ze hem denk ik niet laten gaan

 

@19CH98 Ik kijk eigenlijk altijd naar een veelbelovend talent en ga dan wat spelen met de stats van  bijvoorbeeld een Boadu. Ik stel alles wat minder in en hier en daar laat ik een stat hetzelfde. Vaak geef ik een speler vele minder reputatie. Die kan die ingame zelf op gaan bouwen maar wel hetzelfde potentieel mee. als manager reis ik hem inderdaad achterna maar zet ik alle verantwoordelijkheden uit. voor een wedstrijd laat ik de assistent een opstelling kiezen en volg ik zijn zijlijn instructies wat betreft de wissels op. Zo was het voor mij dus een verassing dat mirage bij de selectie zat en dat hij zelfs minuten kreeg

 

@timpy00 De start zorgt in ieder geval voor het nodige vertrouwen

 

@delichris Eeuwig zonde dat ze in game zebre heten en dat ze het logo hebben veranderd en de laatste jaren zijn gaan kloten met een iconisch shirt. maar al met al zijn er mindere clubs op bij te spelen  

 

@Rob1981 @Vlonkie @komodo25 @Marius

Leuk om te lezen hoe je dit aanpakt en dat het dus ook voor jou een verrassing was dat Mirage meteen mee mocht spelen. En als ik het zo lees heeft hij een goede indruk achter gelaten.

Blijft leuk om te lezen, penalty's gewoon opeisen van Ronaldo maar dat lijkt me logisch.

Een mooi debuut en je kan de naam aanpassen hoor. Bij mij heten ze gewoon Juventus.

 

Ben ik zelf verbaasd over wat ik tijdens mijn debuut heb laten zien? Nee! heel simpel ik geloof in eigen kunnen en ik ben er heilig van overtuigd dat ik ooit de beste speler van de wereld word. Als je elke dag opstaat met dat idee dan gaat het onderdeel van je systeem worden. Uiteindelijk gaat die overtuiging er voor zorgen dat ik het maximale ga bereiken. Misschien niet op kwaliteit maar dan zeker op wilskracht. Wat andere mensen denken of vinden het boeit me eigenlijk vrij weinig. Zolang ik de complimenten van mijn teamgenoten en de trainer krijg is het voor mij goed. Ondanks een aardig debuut blijf ik toch achter in Turijn terwijl de ploeg vertrek naar Saudi Arabië om daar voor de Supercup te gaan spelen tegen Atalanta. Het zijn hectische dagen geweest en de trainer geeft me nu even de tijd om te kunnen aarden. Daarbij heeft de club voor mij ook een aantal dingen geregeld zodat ik fysiek en conditioneel stappen kan maken. Het zijn niet de leukste trainingen maar als je bij een topclub als juventus wilt slagen dan neem je deze trainingen maar voor lief. Ook is de club druk bezig geweest met het zoeken naar een woonruimte. Zolang ik het hotel maar uit ben vind ik het eigenlijk al wel prima. Aan de Corso Peschiera is een appartement gevonden waar ik gelijk enthousiast over ben. Het appartement heeft een ruime woonkamer. Een grote keuken met tv. 2 slaapkamers en 2 badkamers en is volledig ingericht naar mijn smaak. Kortom ik kan er bij wijze van gelijk in. Het appartement kost 570.000 Euro en ik vraag hoe we dit op gaan lossen. Het is namelijk niet zo dat ik dit zelf zo even neer kan leggen. "De club betaald als je wilt dat het volledig eigendom van jou word zorg dan dat je dit seizoen minstens 10 keer scoort. Ik ga een uitdaging niet snel uit de weg en ga hier dus mee akkoord. Red ik de 10 doelpunten niet dan gaat er een gedeelte van mijn loon worden ingehouden om het zo uiteindelijk alsnog zelf te bekostigen. Het is toch iets wat ik mezelf heb voorgenomen. Overal waar ik kom te spelen wil ik vanaf nu een huis hebben dat echt van mij is zodat ik niet afhankelijk ben van en er in de toekomst zelf ook nog aan kan verdienen. Zie het als een investering voor na mijn loopbaan alvast. De jongens winnen de Supercup overigens eenvoudig met 3-0 en ik ben blij dat ik weer met de groep kan gaan trainen.

 

Mijn sterke debuut zorgt ervoor de mijn teamgenoten mij eigenlijk gelijk in de armen hebben gesloten. Tuurlijk voelde ik me al welkom maar als je zoals in mijn geval direct belangrijk bent voor het elftal dan hebben je medespelers toch sneller het gevoel van hey die jongen kan wel wat. Het zijn de kleine dingen waaraan je dat merkt. Kleine tips die ze me meegeven tijdens de training maar ook tijdens het extra werk dat ik en een aantal jongens voor onszelf doen. Ronaldo van wie heel veel mensen denken dat hij arrogant is die is eigenlijk constant met mij bezig. Het gaat echt om details die ik mee krijg van hem. Het nemen van strafschoppen bijvoorbeeld. Ik neem er een aantal op de training vanwege de aankomende bekerwedstrijd tegen Napoli en daarin merkt hij op dat mijn aanloop eigenlijk constant anders is. "Zorg dat je aanloop altijd hetzelfde is. Dan word het een ritme en door dat ritme ga je uiteindelijk steeds meer de controle krijgen over de situatie. Jij bepaald wat er gebeurd. Hoe je de bal raakt en hoeveel kans de doelman maakt. Dat alles heeft te maken met vastigheden."

 

Toeval of niet. Het is een kraker van jewelste tegen Napoli waarbij ik vanaf de bank de ploeg 2 keer zie terug komen van een achterstand. 5 minuten voor het einde van de verlenging kom ik er in. Tuurlijk wil de trainer gaan voor een beslissing maar ik vraag dan al heel brutaal. Trainer als het op strafschoppen aan komt zet je me dan bij de eerste 5? Allegri kijkt me aan alsof deze vraag hem overvalt. Maar na 120 minuten en een 2-2 stand worden het strafschoppen en vraagt hij voor de zekerheid nog maar of ik echt zeker ben van mijn zaak. Dat ben ik en dus sta ik als nummer 3 op het lijstje. Ronaldo benut de eerste en Insigne doet dat voor Napoli. Calhanoglu zet ons weer op voorsprong en dan mist Dries Mertens voor de tegenstander. Het is mijn beurt en ik loop naar de bal met de gedachte dat ik ons eigenlijk al op een soort van matchpoint kan zetten. De aanloop moet overtuigend zijn zoals Ronaldo dat heeft gezegd maar ik neem ook de lessen mee die ik vroeger van een jeugd trainer kreeg. Toen de netten nog strak werden gehouden met stangen in plaats van met touwen. "Mik altijd op de stangen dan komt het altijd goed." Het fluitje klinkt , Met 4 passen ben ik bij de bal en dan.... De doelman de goede hoek in maar mijn strafschop zit bijna in de kruising en is dus onhoudbaar. Ik loop terug alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Politano mist voor Napoli en dan maakt Rabiot het af voor ons. Een ronde verder. Niet veel minuten gemaakt maar toch stap ik met een lekker gevoel de kleedkamer in. In 5 minuten speeltijd kan je niet veel brengen en moet je geluk hebben dat er een momentje komt. Die kwam niet en dan moet het met die ene trap vanaf 11 meter gebeuren. Die ene trap zat er lekker in dus is mijn avond geslaagd.

 

Een dag later moet ik op het kantoor van de trainer komen. Ga ik dan toch verhuurd worden denk ik bij mezelf. Ik heb niet heel veel speeltijd gehad nog maar heb er het beste van gemaakt. Is het dan toch zo dat Allegri het zonde vind als ik geen minuten maak? 

"Mirage, Complimenten van hoe jij je de eerste dagen hier hebt laten zien. Je bent gehaald met het oog op de toekomst en het plan was om je een half jaar te laten wennen. Ik zit een beetje in dubio. Enerzijds vind ik dat je minuten moet gaan maken om je potentie te benutten. Daar worden wij in de toekomst ook alleen maar beter van. Anderzijds gaan we Pjaca waarschijnlijk verkopen. Met de slijtage slag van gisteren zijn we van plan om Ronaldo komende wedstrijd rust te geven. Je krijgt de kans in de basis. Dit heb je zelf afgedwongen met het harde werk. Het is voor mij een mooi moment om te zien waar je echt staat. Succes en geniet van je basisdebuut."

 

Het gaat dus echt gebeuren nu. Ik mag Ronaldo gaan vervangen en er word een spits verkocht. Het is alsof ik Mozes ben en de zee een pad voor mij zie maken. Dit word mijn kans om mezelf definitief bij het eerste elftal van Juventus te spelen. Het gaat misschien een beetje snel en de kriebels in mijn buik zijn gigantisch maar die verdwijnen zodra we aan de warming up beginnen. Sassuolo is de tegenstander en een goede prestatie is cruciaal. Aan scoren of een assist geven denk ik nog niet eens. Zolang ik maar duels win en als mijn passes maar aankomen en daarmee kan zorgen dat we verder kunnen voetballen. Morata die toch een beetje het pispaaltje van de supporters is zorgt er wel voor dat we al vrij snel met 2-0 voor komen. Zelf speel ik best aardig tot op dat moment maar dat veranderd ongeveer 6 minuten voor rust. Een vroege lange bal vanaf de zijkant word doorgekopt en komt bij mij aan. Ik sta met mijn rug naar de goal en weet de bal onder controle te krijgen. Ik ben op zoek naar een afspeelmogelijkheid maar zie die niet. Een verdediger hangt aan mijn arm en dan zie ik een klein gaat. Ik sleep de bal onder mijn voet door en draai weg. Ik gebruik de verdediger als een soort draai as en heb de bal op de rand van het strafschop gebied vrij voor mijn rechterbeen liggen. Ik denk niet na en pegel de bal richting de rechterhoek. De doelman zweeft nog naar de bal maar moet een antwoord schuldig blijven en dan zie ik het net trillen en hoor ik de supporters juichen. Een beetje overdonderd door dit alles loop ik vrij koeltjes richting de cornervlag en steek ik mijn handen de lucht in alvorens mijn teamgenoten deze treffer met mij komen vieren. Pas als ik weer richting de eigen helft loop besef ik wat er is gebeurd en komt er toch nog wat ontlading  maar ook wat emotie los. Ik kijk naar boven en schreeuw het uit. Als mijn ouders dit toch eens mee konden maken. Na een uur spelen zit mijn wedstrijd er op. Ik  neem de knuffel van de trainer in ontvangt en neem plaats op de bank waar ik even een hesje over mijn hoofd heen doe en een traantje wegpink. Eenmaal in de kleedkamer heb ik het eerste berichtje van 1 van mijn Australische fangirls alweer te pakken. "Starboy !! The first of many, keep up all the hard and good work."

 

In de wedstrijden die daarop volgen moet ik even pas op de plaats maken. Het zijn ook niet de minste wedstrijden. Tegen AS Roma (2-1 verlies) en Inter (1-1) kom ik niet in actie maar in die laatste wedstrijd raakt Morata vlak voor tijd geblesseerd. Komt er dan weer een kans?

 

 

--------

 

@19CH98 Voor mij de enige manier eigenlijk een een spelers novelle lang vol te houden. als je alles zelf in de hand hebt is de lol er ook snel vanaf. Mirage blijft indruk maken

 

@timpy00 Ooit gaat ronaldo weg en dan is het misschien wel het moment om die op te gaan eisen. Ik zag dat jij ook aan een novelle was begonnen. ga die straks even bijlezen

 

@delichris Ik weet dat het kan maar speel het gewoon lekker basic  het debuut was lekker maar het basisdebuut misschien nog mooier

 

@MNie @Rob1981 @Vlonkie @komodo25 @Marius

Mirage pakt wel de kansen als ze er zijn en dat is wel erg mooi.

Alle obstakels gaan als vanzelf aan de kant lijkt het wel. Mirage krijgt de kans om te laten zien wat hij kan en ik denk dat dat wel goed moet komen

Kansnepakker!

Succes met je jacht op de doelpunten, speel dat appartement bij elkaar.

 

Begin Februari krijg ik nieuws waar ik heel blij van word. Ik ben 1 van de spelers die in de selectie zit voor de Champions League wedstrijden. Alleen al het feit dat ik mijn debuut kan gaan maken in de Champions League maakt mij al enorm trots. Het is voor mij een teken dat ik op de goede weg ben en zelf heb ik het gevoel ook dat het raar moet lopen wil ik geen minuten maken. Ander nieuws is dat ik aan de basis verschijn voor de heenwedstrijd van de halve finale van de beker. Morata is niet fit genoeg en dus krijg ik het vertrouwen van Allegri. Lazio is de tegenstander en daarmee is het dus een kans in een grote wedstrijd. Er is al gezegd dat ik de kansen die ik krijg pak en als ik zo door ga het niet uit te sluiten is dat ik snel een basisplaats verover. Ook in deze wedstrijd pak ik mijn kans weer. In de 18e minuut open ik de score. Ronaldo kan een lange bal door koppen en op het randje van buitenspel ben ik weg. Vol overtuiging laat ik de doelman in de korte hoek kansloos en zie ik de bal in het dak van het doel belanden. Ik zit in een geweldige flow lijkt het en dit keer ben ik niet eens verbaasd dat ik tot scoren kom. Toch gaan we rusten met 1-1 en daar kunnen we niet tevreden mee zijn. De enige kans van Lazio was raak en dus moeten we bij de les blijven. In de 2e helft lopen we uit naar 3-1 maar is het opnieuw uit 1 van de spaarzame momenten dat Lazio tot scoren komt. De wedstrijd had gespeeld moeten zijn maar we maken het op deze manier onnodig spannend voor de return.

 

Eigenlijk volgt een paar dagen later mijn eerst domper. Morata heeft amper mee kunnen trainen en ik rekende mezelf eigenlijk al rijk voor een basisplaats tegen Torino. Blijkbaar heeft de trainer liever een half fitte Morata aan de start staan en dus mag ik weer plaatsnemen op de bank. Mijn momenten komen echt wel dat weet ik ook maar na toch weer een goede prestatie en een niet fitte concurrent lijkt het me toch logisch dat je voor de fittere van de 2 kiest. De trainer lijkt al snel gelijk te krijgen doordat Morata de assist levert op de openingstreffer van Ronaldo. 0-1 na 3 minuten spelen. Er lijkt niks aan de hand maar uit het niets krijgen we bij een dood spelmoment weer een tegentreffer om de oren. Binnen het half uur staat het dus weer gelijk en kunnen we opnieuw beginnen. Lang , Heel lang blijft deze stand ook staan. De tijd verstrijkt en het warmlopen lijkt een eeuwigheid te duren. Eerst komen er frisse middenvelder in en eigenlijk hou ik er al bijna geen rekening meer mee dat ik nog ga spelen als ik toch nog het seintje krijg om me om te kleden. Ik kom er in de 80e minuut in en er is dus niet veel tijd om van belang te kunnen zijn. Eigenlijk kom ik bijna niet in het spel voor als het bord met de extra tijd omhoog gaat. ik krijg 3 bonus minuten om het maar even zo te noemen en in die 3 minuten is 1 flits voldoende. Ik krijg de bal op rechts ingegooid. Terug spelen en de bal er in pompen is heel voorspelbaar dus zoek ik de linksback maar gewoon op. Ik wacht op het moment van instappen die er niet komt maar die blijft nog uit. Een snelle lichaam schijnbeweging gevolgd door een schaar zorgt ervoor dat de verdediger op het verkeerde been staat en ik kan buiten om. De voorzet is hard en laag en meer op hoop van zegen dan echt geplaatst. De bal scheert langs een aantal spelers maar iets voorbij de 2e paal is daar Calhanoglu die zijn voet tegen de bal weet te zetten en de bal tussen de palen krijgt. De doelman moet het antwoord schuldig blijven en zo word er in de slotminuten toch nog gewonnen. Opnieuw krijg ik de complimenten en opnieuw heb ik laten zien wat ik voor het team kan betekenen. Is het dan echt slechts een kwestie van tijd?

 

Helaas moet ik de return tegen Lazio aan mij voorbij laten gaan. Op de dag van vertrek naar Rome schiet het op de training in mijn kuit. Allegri is duidelijk en wil geen risico nemen. Het is volgens hem maar de beker en er zijn grotere competities waarin hij een beroep op mij wilt doen. Ik baal als een stekker want in eerste instantie zou ik weer aan de aftrap verschijnen. Al hangend op de bank zie ik hoe er met 2-1 word verloren. Geen finale voor ons en we hebben het laten liggen in die eerste wedstrijd door er onnodig 2 tegen te krijgen.

 

Gelukkig is het maar een lichte blessure en zit ik een aantal dagen later voor de thuiswedstrijd tegen Benevento wel weer op de bank. Ik zie Dybala ongeveer 10 minuten na rust de 1-0 tegen de touwen jagen. Ik sta na 70 minuten klaar om in te vallen maar dan moet De Ligt aan de noodrem trekken en krijgt hij een rode kaart. Ik mag gelijk weer plaatsnemen op de bank en Allegri verontschuldigd zich hier nog 3 keer voor. Dat was niet nodig want ik begrijp het maar al te goed. In deze situatie ga je geen aanvallende wissel toepassen en is het eerst zaak om de verdedigende organisatie op orde te hebben. Uiteindelijk krijg ik no 30 seconden speeltijd als ik voor Ronaldo binnen de lijnen kom. Dit was meer een wissel om het spel te ontregelen maar we weten de 1-0 voorsprong over de streep te trekken en daar ben ik net zo blij mee als met een doelpunt.

 

Voor het eerst sinds mijn komst is er eens een volledige trainingsweek in de aanloop naar een volgende wedstrijd. Het is ook wel eens lekker om met een volledige groep te kunnen trainen in plaats van in kleine groepjes. Daarin merk ik toch dat ik in een maand tijd behoorlijk gegroeid ben. Waar ik me in het begin tijdens luchtduel het kaas van mijn brood liet eten ga ik er nu al wat steviger in. Tuurlijk win ik ze nog steeds niet makkelijk maar ik maak het verdedigers als Chielini en De Ligt toch lastig in de lucht. Dat het goed gaat betekend overigens niet dat het snel gaat want voor de wedstrijd tegen Atalanta zit ik gewoon weer op de bank. Het is de rol waar ik me in schik de komende maanden. Ik zal vaker op de bank zitten dan dat ik aan de aftrap verschijn maar ook dat gaat vaak genoeg gebeuren. Daar ben ik van overtuigd. Er zullen vanzelf wedstrijden komen dat of Ronaldo of Morata toch rust zullen krijgen en dat zijn de wedstrijden die voor mij als een soort examen zullen gelden. Tegen Atalanta word er verloren. We krijgen een makkelijk gegeven strafschop tegen en die word benut. Hoewel ik nog wel een aantal minuten krijg kan ik dit keer het verschil niet maken. Het kan natuurlijk ook niet altijd feest zijn.

 

Een hoogtepunt. Al speel ik geen minuut maar wat heb ik genoten. Champions League avonden zijn magisch. Thuis tegen Bayern München zit ik 90 minuten op de bank en dat heeft gewoon een goede reden. Nuno Santos zet ons in de 26e minuut op voorsprong en dat weten we heel lang vast te houden. Het resultaat is in deze fase natuurlijk heilig en dus worden er vooral frisse middenvelders gebracht of verdedigers met een kaart gewisseld. Het blijven echter Duitsers en dus krijgen ook wij de deksel nog op onze neus in de 88e minuut als Sané die belangrijke uittreffer maakt. In de return is het aan ons om het resultaat om te draaien en zo alsnog door te gaan in de Champions League. Ergens is dit misschien voor mij persoonlijk wel een gunstig resultaat want wij zijn het team dat op zoek moet naar een doelpunt en wie weet word ik dan wel sneller gebracht.

 

Ik mag daags na de wedstrijd tegen Bayern München weer bij de trainer op kantoor komen. "Mirage jongen, Je maakt het me echt moeilijk want ik heb me de afgelopen weken meerdere keren schuldig gevoeld over het feit dat ik je niet of nauwelijks heb laten spelen. Ik lees en zie de berichten ook dat mensen jou liever hebben dan Alvaro maar hij heeft simpelweg gewoon meer ervaring op het hoogste niveau en dat kan ook belangrijk zijn. Toch ga jij komende wedstrijd weer de kans krijgen. Ik vertrouw er op dat je weer kan leveren zoals je dat nu al meerdere keren hebt laten zien." Het laatste waar de trainer zich schuldig over hoeft te voelen is om mij maar zulke gesprekjes zorgen wel voor een enorme boost. Misschien doet hij het juist wel daarom wie zal het zeggen. Het is uiteindelijk maar Monza waar we tegen spelen en dus worden er weinig problemen verwacht. Het is dan eigenlijk ook geen risico om mij op te stellen want normaal gesproken moet dit een makkelijke overwinning worden. Niemand kijkt er dan ook meer van op als ik na 22 minuten de score open na een enorme fout bij Monza achterin. De bal word zo in de voeten van Ronaldo gegooid en deze heeft al lang gezien dat ik helemaal vrij sta. De pass is goed en met links kan ik de bal van de doelman af laten draaien de verre hoek in. Ik vier deze treffer ingetogen en bedank vooral Ronaldo. Maar het echte hoogtepunt komt pas vlak na rust. Het is een lange bal van Calhanoglu over de verdediging heen en deze valt perfect in de loop. Ik zie de doelman een paar meter voor zijn doel staan en kan zo doorlopen. Maar dan valt de bal over mijn schouder en probeer ik het ineens vanuit de lucht. Ik raak de bal heerlijk en er volgt een moment van stilte door het stadion. Dat is vaak een teken dat het kansrijk is en wat het. De doelman doet er alles aan maar kan niet voorkomen dat de bal onder de lat binnen valt. Deze vier ik uiteraard wel. Ik wil mijn shirt uit trekken maar bedenk met net op tijd. Ik heb het shirt voor mijn ogen als de eerste spelen me al om mijn nek vliegt. Ik verlies mijn balans en kom niet helemaal lekker neer. Het zal me een zorg zijn want dit is een moment om te genieten. De trainer kiest er helaas al redelijk vroeg voor om mij een publiekswissel te gunnen en zo zit mijn wedstrijd er na 70 minuten spelen op. Na de wedstrijd mag ik mijn eerste interview geven. Daarin krijg ik vooral de vraag of ik niet een vaste basisplek moet krijgen. "Zullen we maar met een cliché antwoorden dan?  Dat is echt aan de trainer. Ik snap jullie vraag hoor want het gaat lekker en ik heb echt het gevoel dat alles wat ik aanraak ook in goud lijkt te veranderen. Het is voor mij zaak om gewoon rustig af te wachten en elke keuze van de trainer te respecteren. Voor hem moet het ook een fijne gedachte zijn dat zodra hij een beroep op mij doet hij er van op aan kan dat ik wat toe voeg aan dit team."

 

 

 

----------

 

@delichris Mirage blijft onverstoord door gaan op de ingeslagen weg

 

@19CH98 tot nu toe gaat het echt boven verwachting moet ik zeggen

 

@MNie Mirage lijkt een revelatie te gaan worden op deze manier

 

@timpy00 De doelpunten blijven gewoon vallen. Kan die er dan echt 10 gaan maken in de competitie?

 

@Rob1981 @Vlonkie @komodo25 @Marius

Die weddenschap lijkt de goede kant op te gaan met al deze goals!

De momenten dat het verwacht wordt staat Mirage er, maar bij deze club is het logisch dat je niet alle kansen krijgt en de  voorkeur naar andere meer ervaren gaat. Maar op deze manier gaat het niet lang duren voor er een basisplaats is en Allegri niet meer om hem heen kan.

Mirage blijft het goed doen met Juventus. Hij wordt rustig gebracht zeker als een half fitte Morata mag beginnen.

Juventus goed op weg naar de titel, mooie prijs voor Mirage. De tien goals lijken er ook te gaan komen. Hopelijk kan hij knallen de laatste wedstrijden.

 

Ik doe het goed en dat is niet alleen binnen de lijnen het geval. Ook mij social media kanalen groeien behoorlijk. Natuurlijk heeft Demy daar een groot aandeel in. Hij heeft deels mijn pagina´s in beheer maar zelf kijk ik ook regelmatig om instagram of facebook. Ik vind het leuk om te zien dat ik ook hier groei. Ik like vooral veel voetbal berichten en sla mijn dm's meestal over. Soms scroll ik er een beetje doorheen maar echt reageren gebeurd echt zelden. Of ik moet de mensen kennen dat ik onder hun posts reageer maar anders eigenlijk niet. Op tv kijk ik alleen voetbal of netflix staan aan. Door social media kom ik een filmpje tegen waarin de mannen het van VI het over mij hebben. 

 

"Johan weet jij nog dat ventje dat hier toen zat met het EK? Die speelt nu gewoon bij Juventus he en nog niet eens zo onverdienstelijk ook. Ik was hem alweer vergeten man tot ik van de week de samenvatting van Juventus zag. Eerlijk gezegd dacht ik toen dat we met een complete gek te maken hadden maar ik sta er niet van te kijken als die jongen over een paar maanden mee gaat naar het WK"

 

"Ach Juventus daar komt iedereen tot scoren en al helemaal tegen Monza. Die jongen moet god bedanken dat er een pandemie was waardoor club niet al te veel geld hebben om te besteden. Dat is toch geen speler die het Nederlands Elftal beter maakt?"

 

Zo ik weet ook weer waar ik sta. Maar voorlopig heb ik wel het vertrouwen van de enige man die dat in mij moet hebben. Allegri kiest er ook tegen Parma voor om mij te gebruiken vanaf de aftrap. Kulusevski maakt er razendsnel 0-1 van en dan verwacht iedereen een monsterscore maar wij houden het rustig. Door een enorme fout bij Parma achterin word de score verdubbeld. Een lange bal van Ronaldo en een verdediger denkt de bal weg te kunnen koppen. Dit gaat helemaal mis waardoor ik alle tijd krijg om de bal aan te nemen en de bal om de doelman heen te krullen. Het is weer raak en ondertussen bekruipt mij steeds meer het gevoel dat ik mezelf in de basis aan het spelen ben. Maar dan gaat het vlak voor rust toch mis. Ik krijg een bal ingespeeld en krijg dan een tackle van achteren te verwerken. Mijn enkel blijft hangen en klapt dubbel. Ik speel de eerste helft uit maar in de kleedkamer moet er gelijk een zak met ijs op om de zwelling nog een beetje tegen te gaan. Ik keer niet meer terug  en bekijk de 2e helft vanaf de massagetafel. Het word uiteindelijk 0-4 n dat is natuurlijk lekker maar ik wil weten hoe het staat met mijn kwetsuur.

 

Een dag later kan ik gelukkig normaal lopen maar aanzetten voor een sprint zit er niet in. Ik kan gelijk een streep zetten door de uitwedstrijd tegen Fiorentina en dus blijf ik achter in Turijn. Er lijk geen vuiltje aan de lucht als de jongens met 0-2 voor komen. Deze voorsprong word ook weer weggegeven maar het is Kulusevski die ons aan de overwinning lijkt te helpen. Ook deze keer weten de jongens de voorsprong niet vast te houden en gaat het vlak voor tijd opnieuw mis. 3-3 er worden 2 punten weggegeven. 

 

Ik kan na de wedstrijd tegen Fiorentina nog niet gelijk vol mee trainen maar ik ben in ieder geval weer op het veld te vinden en met de dag doe ik weer iets meer. De afsluitende training voor de wedstrijd tegen Sampdoria doe ik weer volledig mee maar het is logisch dat ik plaats mag nemen op de bank. Ik kom er pas in als de wedstrijd al lang en breed gespeeld is. Het staat 5-0 en met het oog op de return tegen Bayern München word er natuurlijk rustig aan gedaan. Ik mag nog wel het feestje mee vieren bij de treffer van Chiesa maar zelf krijg ik eigenlijk geen kans om gevaar te stichten. Voor het oog lijken dit misschien nutteloze minuten maar het is lekker om in ieder geval wat minuten in de benen te hebben en hopelijk mag ik in München mijn Champions League debuut gaan maken. 

 

Het hele sfeertje dat bij een Champions League wedstrijd komt kijken. De avond er voor trainen in het stadion van de tegenstander , de pers die er op af komt. Het zijn kleine dingen waar ik enorm van kan genieten. Voor de meeste spelers van Juventus is dit allemaal normaal maar voor mij is het allemaal nog nieuw. Ik weet die avond dus ook dat ik niet in de basis begin. De avond van de wedstrijd geniet ik opnieuw van de Champions League hymne die door het stadion klinkt. De supporters van Bayern die tegen ons zijn maar waar ik het meeste van geniet is dat Ronaldo al na 2 minuten het uitdoelpunt teniet doet met een pegel van een meter of 25. Onze meegereisde supporters zijn door het dolle heen en de sfeer in het uitvak word er alleen maar beter op als Bentancur er na 24 minuten 0-2 van maakt. De volgende ronde lijkt hiermee een zekerheidje. Gnabry doet wat terug voor Bayern maar voor rust is het opnieuw Ronaldo die tot scoren komt waardoor we met 1-3 gaan rusten. In de rust krijg ik het seintje om te gaan warmlopen. Gaat het dan gebeuren. Iedereen kent die kriebel in zijn of haar buik van opwinding wel. Die kriebel heb ik nu dus ook. De Champions League is toch een droom voor elke jongen die op voetbal zit. Na 55 minuten mag ik me gereed gaan maken voor een invalbeurt. 5 minuten later is het dan eindelijk zo ver. Morata naar de kant en ik kom er in. ik zeg in mezelf dat ik rustig moet blijven en gewoon de dingen normaal moet benaderen. En dan amper 4 minuten nadat ik binnen de lijnen ben gekomen is daar een voorzet van Bentancur. Ik word naar die bal gezogen lijkt het wel. Ik spring en lijk hoger dan normaal te komen. Ik knik de bal tussen 2 verdedigers in richting de verre hoek en zie Neuer als verstijfd naar de bal kijken. Het volgende moment land ik op mijn voet waar ik net van hersteld ben en ik ga er weer vol doorheen. Medespelers komen een feestje vieren maar ik heb pijn en dringend behoefte aan verzorging. Mijn Champions League blijft op 6 minuten steken voor ik weer naar de kant moet.  Maar in die 6 minuten heb ik wel voor de -4 gezorgd en ik heb zelf werkelijk geen idee of het een mooie goal was. Feit is wel dat niemand mij dit afpakt. Ik verlaat op krukken  het stadion en mag een dag later weer voor onderzoek naar het ziekenhuis. Daaruit blijkt de schade toch iets erger te zijn dan gedacht. Mijn enkelbanden zijn beschadigd en ik moet in he gunstigste geval 2 weken toe kijken. Maar als ik pech heb kan het ook zomaar een maand duren. 

 

De klap van de blessure word eigenlijk alleen maar groter als tijdens een persconferentie van de KNVB Erik ten Hag bekend maakt dat ik bij de selectie had gezeten als ik niet geblesseerd was geweest. Het doet pijn om dat te horen maar aan de andere kant is het ergens toch ook fijn om te weten dat ik heel dicht tegen het Nederlands Elftal aan zit. Dat een blessure roet in het eten gooit is nu maar even zo. Ik kan met trots terug kijken op de laatste maanden waarin ik een enorme groei heb doorgemaakt. Dat is niet onopgemerkt gebleven en dus zal het slechts een kwestie van tijd zijn voor mijn goede spel beloond gaat worden met een oproep. Na het behalen van de volgende ronde is er een klein feestje gevierd en dat bekopen de jongens met een schandalige nederlaag tegen Hellas Verona.

 

------------

 

@19CH98 Qua goals lijkt het gewoon goed te gaan maar de eerste tegenslag is er nu ook

 

@MNie Mirage mag lekker mee rouleren en dat is helemaal geen schande natuurlijk. als hij zo door gaat zit een basisplek er in de toekomst wel in. Maar nu eerst herstellen om nog van belang te kunnen zijn

 

@delichris Als je een fitte mirage hebt is het een heel groot risico om met een half fitte morata te beginnen maar qua ervaring valt daar dan wel weer iets voor te zeggen natuurlijk

 

@timpy00 Hopelijk kan mirage er weer staan als hij hersteld is. 

 

@Rob1981 @Vlonkie @komodo25 @Marius 

Wat een periode weer. Hopelijk zorgt deze blessure niet voor een dip. Concentreren op fit worden en dan weer knallen.

Enkelblessures zijn dramatisch, hopelijk komt het allemaal goed. Wel mooi dat zijn ontwikkeling ook bij de bondscoach en de pers niet onopgemerkt is gebleven. 

Balen van zo'n enkelblessure. Er komt wel een mooie periode aan voor hem.

Jammer van de blessure, hopelijk niet teveel naweeën er van straks en op naar een nieuwe mooie periode.

 

Een blessure komt nooit op een goed moment. Zeker niet als je daarna ook nog eens te horen krijgt dat je mogelijk je interland debuut had kunnen maken. Aan de andere kant is dat ook weer een gunstig moment. Dat debuut komt vast wel als ik mijn niveau vast kan houden maar eerst is het zaak om te herstellen en dat is dan ook wel weer fijn als een groot gedeelte van het herstel plaatsvind in de interlandperiode. Zo mis ik eigenlijk maar weinig wedstrijden van de club. Het gemis van alle internationals zorgt heel even voor rust op de club en zo leer ik ook wat meer personeelsleden kennen. De koffiejuffrouw op het trainingscomplex die verteld dat haar zoon op zijn kamer met een minibal aan het spelen is en doet alsof hij mij is. Dat zijn verhalen waar ik het voor doe. Vroeger keek ik ook tegen voetballers op en nu ik zelf voetballer ben kom ik er af en toe ook nog eens een paar tegen. Ik vraag de vrouw haar zoon te facetimen en de telefoon aan mij te geven. Het is voor mij echt maar een heel klein gebaard maar voor een jonge jongen kunnen zulke momenten en enorme boost geven aan hun trots en zelfvertrouwen. De jongen krijgt de schrik van zijn leven en is bijna sprakeloos. Het gesprek duurt bij elkaar misschien 5 minuten maar ik moet echt antwoorden uit het ventje halen. Ik beloof hem dat ik een shirt zal meegeven aan zijn moeder.

 

De eerste wedstrijd na de interlandperiode komt duidelijk nog te vroeg voor mij maar ik maak duidelijke stappen in mijn herstel dat Allegri toch een plekje op de bank voor mij in gedachte heeft. Ik kom niet in actie omdat een geweldige Ronaldo ons bijna in zijn eentje aan de overwinning helpt. Lazio weet zich geen raad met hem en kan niet voorkomen dat Ronaldo een hattrick kan maken in een wedstrijd die met veel pijn en moeite word gewonnen 3-2.

 

In de dagen na de wedstrijd tegen Lazio word de fysieke belastbaarheid wat omhoog geschroefd. Manchester United wacht  en zelf ben ik ook wel bereid om daar iets meer risico voor te nemen. Buitenstaanders zullen zeggen dat het onnodig is om zoveel risico te nemen maar als speler wil je maar wat graag uitkomen op het hoogste niveau en je laten zien op het grootste toneel. Uiteindelijk word ik fit genoeg verklaard voor een minuut of 30. Het is fijn om te weten dat ik in ieder geval minuten kan gaan maken. Opnieuw zie ik een spektakelstuk vanaf de bank. We nemen namelijk een 3-1 voorsprong mee de rust in. Ronaldo weet er 2 te maken en De Ligt komt ook tot scoren. Vlak na rust maakt Martial er 3-2 van en dan word het toch weer billenknijpen. De trainer stuurt alleen maar middenvelder en verdedigers van de bank af om te gaan warmlopen en dat is natuurlijk begrijpelijk. Die voorsprong verdedigen en over een week meenemen naar Manchester. Ik blijf dus 90 minuten zitten en zie United in de blessuretijd langszij komen. Het is opnieuw Martial die er voor zorgt dat er werk aan de winkel is voor ons in de return.

 

Ronaldo krijgt rust in de kraker tegen AC Milan. Daardoor is er weer plek voor mij en is het maar de vraag hoe lang ik het vol kan houden. Zelfs niet helemaal fit ben ik van waarde met 2 assist. Na 11 minuten verleng ik een hoekschop en kan Bonucci raak koppen. Vlak voordat ik word vervangen geef ik ook Morata nog een niet te missen kans en hij mist dan ook niet. met goed 70 minuten in de benen en 2 assists kan ik me een tevreden gevoel naar de kleedkamer waar er nog wel voor de zekerheid een zak ijs op mijn enkel word gelegd. Ik krijg een tik tegen mijn hoofd van Ronaldo. Volgens hem ga ik dit seizoen nog van groot belang zijn. Als zo'n fenomeen dat tegen je zegt is dat toch lekker om te horen hoor.

 

Na een lichte uitlooptraining op zondag worden we op maandag al vroeg op de club verwacht. De vlucht naar Manchester word gemaakt maar niet voordat we worden uitgezwaaid door ongeveer 300 supporters die de reis naar Manchester niet maken. Het is geweldig om te zien met hoeveel passie die mensen leven voor de club. Bij mij heerst er dan nog maar 1 gedachte en dat is dat we deze mensen trots gaan maken. Tijdens de afsluitende training op Old Trafford krijg ik door middel van een hesje door dat ik een plekje in de basis heb. Op de wedstrijddag zelf kan ik eigenlijk niet wachten tot het zover is. De busrit naar het stadion verloopt rustig maar die laatste paar honderd meter gaat het los. De supporters van United staan op ons te wachten en zorgen met een zee van fakkels en flesje drinken die richting de bus worden gegooid voor een intimiderende sfeer. Tsja wat moet je er van vinden? Ik vind deze beleving van supporters wel mooi. Zolang het bij flesjes drinken richting de bus gooien blijft en wat fakkels zie ik het probleem niet. Er raak niemand gewond en de bus raakt niet beschadigd maar het zorgt er nog wel even voor dat we extra op scherp staan. Old Trafford is een geweldig stadion. Zeker als dat gepaard gaat met een Champions League avond. Als ik klaar ga staan voor de Champions League hymne besef ik ineens dat dit mijn basis debuut in de Champions League is en dat in de kwartfinale. De boodschap is duidelijk. Wij moeten die openingstreffer maken anders word het een loodzware opdracht hier. Je merkt aan alles dat er toch een beetje angst leeft bij sommige spelers. Het is in de openingsfase erg voorzichtig en daar in United natuurlijk maar wat blij mij. Die zullen vast een storm verwacht hebben maar die blijft uit. United lijkt de controle na ongeveer 10 minuten in handen te hebben en lijkt ook iets meer vooruit te gaan voetballen. Dat hoeft voor ons nog niet zo slecht te zijn bedenk ik me en dan zie ik een lange bal van De Ligt richting Ronaldo gaan. Er is wat ruimte achter de verdediging dus ik duik dat gat in. Ronaldo kan de bal door koppen en deze stuitert voor mijn voeten. Zo lekker dat ik het wel moet proberen. De Gea is nog iets uit positie en ik raak de bal heerlijk op mijn wreef. De bal draait van De Gea af maar lijkt iets te hoog te zijn. Maar dan word de daling ingezet en ploft deze vervolgens tegen de touwen. Old Trafford voor een groot gedeelte stil en de meegereisde supporters door het dolle heen. Met deze goal schiet ik ons voorlopig naar de halve finale. Maar er is nog een lange weg te gaan. Door mijn goal moet United opeens weer en dat zorgt voor een op en neer gaande eerste helft. Ongeveer een kwartier na mijn treffer is er een rommelige situatie in het strafschop gebied van United. De bal blijft een beetje hangen en ik ruik mijn kans. Ik weet bij de bal te komen maar voel ook dat er contact is. Ik ga liggen en krijg een strafschop. Maguire scheld me helemaal verrot maar die strafschop blijft staan en Ronaldo blijft kalm. Hij viert zijn treffer niet zoals verwacht. We zitten op rozen en nog voor rust beslissen we de zaak helemaal. Een voorzet van Dybale waar De Gea helemaal verkeerd zit. Ronaldo kan er voor komen en simpel de 0-3 binnenkoppen. In de rust hamert Allegri er vooral op dat we nu niet meer mogen verslappen. Geef ze niet dat ene moment om weer geloof te krijgen en maak er desnoods nog 1 bij om het karwei helemaal te klaren. Nog net binnen het uur word ik weggestoken door Bentancur en krul ik de bal met links om De Gea heen. Via de binnenkant van de paal is het raak. Een leef ik in een soort van droom in het Theatre Of Dreams. Na iets meer dan een uur spelen zit mijn wedstrijd er op en klappen de meegereisde supporters hun handen stuk. Door naar de volgende ronde. In de kleedkamer krijg ik een appje. "Dat appartement is van jou. De afspraak was na 10 competitie doelpunten maar na wat je vandaag hebt laten zien verdien je het nu al."

 

Een dag later komen we terug in Turijn. Als we met de bus terug naar het trainingscomplex gaan zie ik 100 meter voor onze aankomst ineens een Australische vlag met mijn naam er op. Omdat ik het niet verwacht en het zo snel voorbij ging wist ik niet zeker of ik het goed zag maar volgens mij waren het de meiden uit Australië. Na een uitlooptraining van ongeveer een half uur stap ik snel onder de douche en zoek ik mijn auto op. Ik ben benieuwd of dat groepje er nog staat en inderdaad ik zie weer die vlag met mijn naam. Nu zie ik ook duidelijk dat het inderdaad die meiden zijn dus stop ik. Ik groet ze en geef ze allemaal een knuffel. Bij praten zit er dan nog niet in want in een mum van tijd staan er nog meer supporters om ons heen. Ik maak wat foto's en deel wat handtekeningen uit. Ik zeg tegen 1 van de meiden dat ik ze zo in de auto bel om af te spreken voor een hapje eten op mijn kosten. Dat is toch wel het minste wat ik kan doen na deze verassing.

 

 

------

 

@MNie Er is wat risico genomen maar Mirage stond er vrijwel gelijk weer toen er een beroep op hem werd gedaan

 

@19CH98 Die interlands zullen vanzelf wel komen. zeker als mirage zo productief blijft

 

@delichris met nu een plek in de halve finale van de CL en een lonkend interland debuut komt er zeker een mooie en belangrijke periode aan. Ineens mag mirage dromen van misschien wel een WK. In deze vorm is dat niet eens zo'n gekke gedachte

 

@timpy00 blessures horen er helaas nou eenmaal bij. Het kon mirage in dit geval niet stoppen

 

@Rob1981 @Vlonkie @komodo25 @Marius

Wat een seizoen en een halve finale CL. Ik zie het wel gebeuren dat Mirage een relatie krijgt met één van de Aussies.