Het ongelukje

 

Tijdens een etentje, met mijn vader en zijn nieuwe vriendin, in de tuin van hun huis in Pescara, vraagt mijn zoontje, Paolo, aan zijn opa hoe de carrière van zijn vader nu is begonnen. Want hij wil in de voetsporen treden van zijn vader. Mijn vader begint het uitvoerig te vertellen, met alle details die erbij horen. “Ik was op vakantie in Italië en op de laatste avond werd er besloten om nog eens een leuk feestje te houden met de Italiaanse dames, die op de camping waren. Zo gezegd, zo gedaan. We gingen met ze allen naar de plaatselijke bar en er werd aardig wat gedronken. Van het een kwam het ander en ik belandde met de moeder van je vader, Caecilia, in bed. Zonder over de eventuele gevolgen na te denken gebeurde -het-.â€ÂÂ

Mijn zoon kon wel raden wat mijn vader daarmee bedoelde, en hij begon een beetje te lachen. Gelukkig zag mijn vader dat niet, want ik weet inmiddels wel dat het niet echt de bedoeling was dat ik geboren werd. Al zijn mijn ouders er uitermate trots op wat ik bereikt hebt. “Toen we later terugwaren in Nederland, kreeg ik na een paar maanden post van een Italiaanse dame die beweerde zwanger te zijn van mijâ€ÂÂ, ging mijn vader verder met zijn verhaal. “Ik reisde af naar Italië om alles uit te zoeken en uiteindelijk bleek inderdaad dat ik de vader was. Het was een zeer moeilijke tijd voor zowel Caecilia als voor mij. Uiteindelijk werd je vader geboren, op 1 februari 1956 en noemden we hem Marco. Zo had hij een Italiaanse voornaam en een Nederlandse achternaam.â€ÂÂ

â€ÂÂMaar hoe kwam pap dan in het voetbal terecht?†vroeg mijn zoon aan mijn vader. Daar was hij immers meer in geïnteresseerd dan in hoe mijn periode met de luiers verliep. “Nou dat kwam eigenlijk door mij. Ik was jeugdtrainer bij Ajax en tipte de mensen daar dat ik iemand in Italië kende, die wel een aardig balletje kon trappen. Het was in die tijd niet makkelijk om iemand van de club naar Italië te laten gaan om een jeugdspeler te bekijken, dus haalde ik je vader naar Amsterdam. Uiteraard was Caecilia het er niet mee eens, maar Marco vertelde haar dat hij deze kans niet wilde laten schieten.â€ÂÂ

Zo kwam je vader dus uiteindelijk in de jeugdopleiding van Ajax en kwam hij in het seizoen 1974/1975 in het eerste elftal terecht. Daar heeft hij gespeeld tot aan de zomer van 1981 en vervolgens ging hij naar het buitenland.†Het verdere verhaal had ik mijn zoon zelf al meerdere malen verteld als hij er weer eens naar vroeg……..

 

Het ongelukje

 

Tijdens een etentje, met mijn vader en zijn nieuwe vriendin, in de tuin van hun huis in Pescara, vraagt mijn zoontje, Paolo, aan zijn opa hoe de carrière van zijn vader nu is begonnen. Want hij wil in de voetsporen treden van zijn vader. Mijn vader begint het uitvoerig te vertellen, met alle details die erbij horen. “Ik was op vakantie in Italië en op de laatste avond werd er besloten om nog eens een leuk feestje te houden met de Italiaanse dames, die op de camping waren. Zo gezegd, zo gedaan. We gingen met ze allen naar de plaatselijke bar en er werd aardig wat gedronken. Van het een kwam het ander en ik belandde met de moeder van je vader, Caecilia, in bed. Zonder over de eventuele gevolgen na te denken gebeurde -het-.â€ÂÂ

Mijn zoon kon wel raden wat mijn vader daarmee bedoelde, en hij begon een beetje te lachen. Gelukkig zag mijn vader dat niet, want ik weet inmiddels wel dat het niet echt de bedoeling was dat ik geboren werd. Al zijn mijn ouders er uitermate trots op wat ik bereikt hebt. “Toen we later terugwaren in Nederland, kreeg ik na een paar maanden post van een Italiaanse dame die beweerde zwanger te zijn van mijâ€ÂÂ, ging mijn vader verder met zijn verhaal. “Ik reisde af naar Italië om alles uit te zoeken en uiteindelijk bleek inderdaad dat ik de vader was. Het was een zeer moeilijke tijd voor zowel Caecilia als voor mij. Uiteindelijk werd je vader geboren, op 1 februari 1956 en noemden we hem Marco. Zo had hij een Italiaanse voornaam en een Nederlandse achternaam.â€ÂÂ

â€ÂÂMaar hoe kwam pap dan in het voetbal terecht?†vroeg mijn zoon aan mijn vader. Daar was hij immers meer in geïnteresseerd dan in hoe mijn periode met de luiers verliep. “Nou dat kwam eigenlijk door mij. Ik was jeugdtrainer bij Ajax en tipte de mensen daar dat ik iemand in Italië kende, die wel een aardig balletje kon trappen. Het was in die tijd niet makkelijk om iemand van de club naar Italië te laten gaan om een jeugdspeler te bekijken, dus haalde ik je vader naar Amsterdam. Uiteraard was Caecilia het er niet mee eens, maar Marco vertelde haar dat hij deze kans niet wilde laten schieten.â€ÂÂ

Zo kwam je vader dus uiteindelijk in de jeugdopleiding van Ajax en kwam hij in het seizoen 1974/1975 in het eerste elftal terecht. Daar heeft hij gespeeld tot aan de zomer van 1981 en vervolgens ging hij naar het buitenland.†Het verdere verhaal had ik mijn zoon zelf al meerdere malen verteld als hij er weer eens naar vroeg……..

 

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

Leuk begin, ga je aan de gang als voetballer ipv manager ;)? Succes !

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

Ben ook benieuwd naar hoe je dit verder gaat uitbouwen.

 

Succes...

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

De gevolgen:

 

Om mijn voetbalcarrière toch even compleet te maken zal ik het nog even kort vertellen. Mijn eerste buitenlandse avontuur was bij FC Sevilla. Na 1,5 jaar kon ik de overstap maken naar Barcelona. Dit was uiteraard geen moeilijke keuze en ik ging dan ook met veel plezier naar Catalunya. Na in totaal 4 seizoenen in Spanje te hebben gespeeld trok het om nog eens in Italië te spelen, toch het land waar ik uiteindelijk geboren was. Als ik het wilde moest het nú gebeuren, aangezien ik mijn carrière ook nog hoopte af te sluiten bij mijn jeugdliefde Ajax. In de zomer van 1986 maakte ik dan ook de overstap naar Italië De grote clubs toonden geen interesse en ik koos ervoor om te gaan spelen voor AS Roma. Het eerste seizoen werden we 7de. S.S.C Napoli (onder leiding van Maradona en Careca) werd dat jaar de terechte kampioen van Italië. Het 2de jaar in Italië ging een stuk beter en we eindigden als 3de en haalden zo Uefa Cup voetbal. Het 3de en laatste jaar eindigden we weer op een 7de plaats. We haalden de 8ste finale in de Uefa Cup waarin het Duitse Dynamo Dresden te sterk bleek. Uiteindelijk won Napoli de Uefa Cup. Dat jaar speelden we ook tegen Lazio Roma, de vijand. Lazio was dat jaar gepromoveerd naar de Serie A. De eerste ontmoeting verloren we met 1-0 door een goal van Di Canio(!) de return eindigde in een 0-0 gelijkspel. Dat was mijn laatste jaar in Italië en ik vond het een goed moment om afscheid te nemen van de pasta’s en terug te keren naar mijn jeugdliefde. De trainer waar ik in mijn laatste 2 jaar bij Ajax mee had samengewerkt, Leo Beenhakker, was teruggehaald naar Ajax en hij wilde mij ook terughalen. Dat was ook wat er gebeurde. In dat jaar gebeurde er veel. Ik speelde samen met nieuwe talenten zoals Bergkamp, van ’t Schip en Witschge.

Het Europees avontuur eindigde door het welbekende staafincident tegen Autria Wien.

We verloren reglementair met 3-0. Dat seizoen werd wel weer het kampioenschap behaald. In de laatste wedstrijd tegen NEC hadden beide ploegen aan 1 punt genoeg. Wij om kampioen te worden en NEC om niet te degraderen. Het was een mooie afsluiting van mijn carrière als voetballer. Ik kreeg een mooi afscheid van de beste supporters die ik had meegemaakt en ik ging er dan ook eventjes tussenuit, voor mezelf maar zeker ook voor mijn gezin……..

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

Leuk begin, ga je aan de gang als voetballer ipv manager ;)? Succes !

 

Nee nee, maar ik vind het wel mooi om te vertellen hoe ik bij een club ben gekomen ipv uit het niets manager te worden.

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

van wie ben je nou manager?..

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

Dat zal de tijd leren, niet te ongeduldig!

 

In ieder geval een mooi begin, zeer veelbelovend :)

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

Inderdaad, ik houd de spanning er een beetje in.

 

Vanavond volgt weer een nieuw stukje..

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

van NL naar Spanje

 

Na een paar jaar genietend door het leven te zijn gegaan begon het voetbal toch weer te kriebelen. Het was inmiddels 1995 en ik kon bij mijn jeugdliefde Ajax aan de slag als jeugdcoach. Die uitdaging nam ik, na overleg met mijn vrouw en dochter, aan. We verruilden de Spaanse zon, we hadden inmiddels een huisje in Marbella, voor de Nederlandse regen. Het ging echter moeilijker dan gedacht. Mijn vrouw kon niet aarden in Nederland en vertrok in 1996 met dochter en zoontje terug naar Spanje. Mijn dochter, Gina, was inmiddels 11 jaar en mijn zoontje, Paolo, 2. Ik bleef achter in Nederland, maar niet voor lang. Het was een gewone maandag in Juni 1997 dat ik gebeld werd door Louis van Gaal, destijds hoofdcoach van Ajax. Hij vertelde mij dat hij een aanbieding had om trainer te worden van FC Barcelona. “Nu is mijn vraag of jij met mij meewil naar Spanje als assistent?â€ÂÂ. De vraag kwam een beetje onverwacht, maar ik voelde me zeer vereerd. Ik gaf hem meteen een positief antwoord en samen met nog andere Nederlanders gingen we aan de slag bij FC Barcelona. Ik was gelukkiger als ooit tevoren. Ik kon mijn favoriete vak uitoefenen en mijn gezin zou weer samen komen. De samenwerking met van Gaal verliep zeer goed. Mijn vrouw en kinderen voelden zich ook veel gelukkiger nu ik er weer was. In het eerste jaar bij Barcelona waren de verwachtingen hoog. We werden dat jaar ook met een voorsprong van 9 punten op Athletic Bilbao kampioen van Spanje. De verwachtingen voor het jaar daarna waren nu natuurlijk nog hoger. De socio’s verwachtten opnieuw een titel én Europees succes. Het begin verliep moeizaam, in de eerste 5 wedstrijden werden 9 punten bij elkaar gehaald. Uiteindelijk werden we opnieuw kampioen van Spanje. Ditmaal met een voorsprong van 11 punten op de aartsrivaal, Real Madrid.

Het derde jaar werd Deportivo La Coruña kampioen van Spanje en van Gaal besloot om te stoppen, ik toonde me solidair met hem en diende ook mijn ontslag in.

In de zomer van 2000 zat ik dus weer rustig te genieten van de Spaanse zon samen met mijn vrouw en kinderen………..

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

Leuk geschreven, ben benieuwd.

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

Ik was inmiddels werkzaam voor de NOS en gaf hen alle ins-and-outs over het Spaanse voebal. Ik volgde de verrichtingen van Barcelona nog met zeer veel interesse, al ging het niet goed met de club. In 2003 waren er nieuwe verkiezingen en er barstte een hevige strijd los. Uiteindelijk won de advocaat Joan Laporta, mede door zijn goede band met Johan Cruijff, de verkiezingen. Laporta stelde vervolgens de Nederlandse trainer Frank Rijkaard aan als hoofdcoach van de Blaugranas. Rijkaard nam Henk Ten Cate mee als assistent. Het eerste seizoen verliep redelijk na een moeizame start. Barcelona werd 2de achter Valencia.

Het was inmiddels weer zomer, in het jaar 2004 om precies te zijn en terwijl ik rustig bij het zwembad de Spaanse kranten zat te lezen, riep mijn vrouw dat er iemand aan de telefoon was die mij dringend wilde spreken. Ik liep naar de telefoon en tot mijn stomme verbazing kreeg ik Joan Laporta aan de telefoon, die mij uitnodigde voor een gesprek bij Barcelona. Ik was zeer verrast en had geen idee waar het over ging, het ging immers niet slecht met Barcelona en ik kon me dan ook niet voorstellen dat ………………. – laat ik maar niet op de zaken vooruitlopen, dacht ik bij mezelf – en ik ging akkoord met het gesprek dat aankomende zondag zou plaatsvinden in Barcelona………….

 

 

 

PS: Bedankt voor de positieve reacties tot nu! ;sm;

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

Die zondag ging ik richting Barcelona. Om 15u vond het gesprek plaats en ik was er nog steeds niet achter waar het over zou gaan. Eenmaal aangekomen bij het stadion zaten Laporta, Rijkaard en Ten Cate al in het kantoor te wachten op mij. Uit het gesprek kwam naar voren dat Rijkaard en Ten Cate aan Laporta hadden voorgesteld om mij bij de club in dienst te nemen als trainer van Barça B. Het ging allemaal heel snel en zonder er lang over na te hoeven denken, wist ik wel dat ik dit een mooie uitdaging vond. Na overleg met mijn gezin werd een week erna het contract getekend en ging ik voor de tweede keer bij FC Barcelona aan de slag. Het was een mooie tijd en ‘’het eerste’’ beleefde vele successen. Het kampioenschap werd 2 jaar achter elkaar binnengehaald en in 2006 won FC Barcelona de Champions League ten koste van het Engelse Arsenal. In het lopende voetbaljaar heeft Barcelona het moeilijker dan de jaren ervoor, dit heeft ook te maken met de blessures van Eto’o en Messi. Voor mij persoonlijk was de uitdaging bij Barça B er wel een beetje af, steeds opnieuw beginnen met een nieuw team, waarvan er vaak maar één of twee spelers daadwerkelijk doorstromen naar het eerste elftal. Alsof ik op mijn wenken werd bediend kreeg ik begin juni van dit jaar een telefoontje van Alessio Zampini. Een Italiaanse vriend van me, uit mijn tijd bij AS Roma, hij vertelde mij van alles over het omkoopschandaal dat heel Italië bezighield. Mijn club AS Roma trof gelukkig geen blaam en werd dan ook niet genoemd in deze zaak. Uiteindelijk kwam het er op neer dat hij goede contacten had binnen Roma en dat ze mij daar graag zouden willen als rechterhand van Luciano Spalletti, de huidige hoofdcoach van de Giallorossi. Alessio had een goed woordje voor mij gedaan en ik kon op gesprek komen, mocht ik interesse hebben voor de baan. Na overleg met mijn gezin ging ik hierop in en tekende ik, na een gesprek met Spalletti en de voorzitter Sensi, voor AS Roma. Het deed me veel pijn om FC Barcelona achter te laten en ik hoopte dan ook dat ik hier ooit terug zou keren (als hoofdcoach?). We verhuisden dus naar mijn geboorteland Italië. Met uitzondering van mijn dochter, die was inmiddels 21, had een vriend en studeerde in Barcelona. Zij bleef achter en ging op zichzelf wonen, wat niet wegneemt dat we elkaar meestal om de twee weken zien. Mijn zoon Paolo, inmiddels 12 jaar, ging wel met ons mee naar Italië………..

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

Italië

 

Italië werd afgelopen zomer wereldkampioen in Duitsland en het hele land verkeerde in een euforische stemming. Zelf leerde ik veel bij AS Roma. Dit was toch heel anders dan werken met jongere spelers en dat merkte je aan alles. Roma heeft een mooie selectie met natuurlijk als absolute leider Francesco Totti. Dit boegbeeld speelt al zijn hele carrière voor AS Roma, nadat hij vroeger toen hij klein was een aanbod van Lazio Roma had geweigerd omdat hij alleen wenste uit te komen voor zijn jeugdliefde. Er bestaat dus toch nog zoiets als clubliefde in het huidige voetbal. De meeste voetballers gaan echter toch overstag als hen flinke sommen geld wordt aangeboden, Totti niet (tot nu toe). Nu zal ik niet tegenspreken dat een mooi salaris niet zeer aantrekkelijk is. Maar goed terug naar AS Roma. Het is inmiddels begin december en Spalletti doet het goed met het team. Tevens voelen wij elkaar goed aan en ik mag meestal de ochtendtraining geven. Spalletti geeft dan de middagtraining als die er is (want dat is niet elke dag) en op het einde van de dag bespreken we onze ervaringen. Voor mij is het heel leerzaam en ik zie mezelf dan ook wel assistent blijven totdat Spalletti eventueel vertrekt……….

 

Weer een nieuwe dag en ik ben onderweg met mijn auto naar het trainingscomplex van AS Roma. Ik sta in de file en pak de krant erbij om te kijken naar het laatste voetbalnieuws. Dan vallen me 2 artikelen op:

 

 

 

 

 

Terwijl ik aan het lezen ben krijg ik een telefoontje dat de training niet doorgaat en dat ik naar het kantoor van voorzitter Sensi moet komen. Net zo verrast als toen Joan Gaspart mij destijds belde was ik nu weer. Wat zou die met mij willen bespreken???

Eenmaal aangekomen op zijn kantoor, zijn Spalletti en een nog onbekende man aanwezig, naast Sensi zelf. Ik stel me voor aan de desbetreffende man en die vertelt mij wie hij is. Ik vraag me af waarom die man erbij zit. Hij is niemand van de club, hij komt me immers niet bekend voor. Dan begint Sensi alles uit te leggen. Waarom de training niet doorging, waarom ik naar kantoor moest komen, wat Spalletti en die andere man hier doen………...

 

Na afloop van het gesprek ben ik nogal verrast en kan ik niet echt rustig nadenken, - ik weet niet wat ik moet gaan doen. Eerst mijn vrouw bellen? Nee eerst naar de ploeg toe? Gewoon de stad in om na te denken? -. Uiteindelijk kom ik Spalletti tegen op de parkeerplaats van het complex en hij stelt voor om samen iets te gaan eten in de stad. Ik stem in en tijdens de lunch hebben we het over het gesprek van vanmorgen. Hij laat mij weten hoe hij erover denkt en ik probeer hem mijn gevoel duidelijk te maken, al lukt dat volgens mij niet echt.

We zitten meer dan 3u in de stad, dan wordt besloten om op te stappen en elkaar vanavond weer te zien tijdens een diner met onze gezinnen. Ik pak de auto en rij naar huis, waar mijn vrouw met onze zoon bij het zwembad zit. Mijn vrouw merkt dat er iets niet klopt en vraagt me wat er is gebeurd. ‘’Nou ik moest op kantoor van Franco (Sensi red.) komen vandaag en je raadt nooit waarvoor………………….’’

 

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

V: ''Dan vertel het me maar…''

 

Ik: ''Ik heb een aanbieding gekregen van een andere club''.

 

V: ''Maar we zijn hier pas! Zeg me niet dat we weer moeten verhuizen?!''

 

Ik: ''Dat ligt er natuurlijk aan of ik de aanbieding accepteer, daarom wil ik het eerst met jouw en Paolo bespreken voordat ik de club iets mededeel.''

 

V: ''Nou ja, als het binnen Italië is of naar Spanje dan heb ik er geen problemen mee, maar niet naar een ander land. Spanje en Italië zijn bekend voor Paolo. Het is belangrijk dat hij een beetje rust krijgt in het leven.''

 

Ik: ''Ja dat weet ik, en ik begrijp het ook. Daarom zal ik er zometeen ook nog eens met hem over praten, wat hij ervan vindt?!''

 

V: ''Maar om welke club gaat het dan?''

 

Ik: ''Het gaat om Barcelona.''

 

V: ''Daar heb ik geen problemen mee, ik denk dat Paolo het ook niet erg vind om terug te gaan.''

 

Ik: ''Ik vind het belangrijk dat jullie allebei achter de beslissing staan, anders blijf ik hier bij Roma, dat bevalt me ook. Maar bij Barcelona krijg ik natuurlijk wel een kans aangeboden die niet vaak meer zal komen als ik hier bij Roma blijf.''

 

V: ''Ja, als jij het wil…?''

 

Ik: ''Ik wil het alleen als jij en Paolo ermee instemmen. Ik denk dat we het maar even moeten laten bezinken, ik heb Franco verteld dat ik niet binnen een week met een antwoord kom, en dat maakte niet uit.''

 

Ik: ''Ik heb trouwens vanavond afgesproken met Luciano, om te gaan eten met onze gezinnen.''

 

V: ''Goed, dan kunnen we er tijdens het eten over praten. Ik ben wel benieuwd wat hij vindt wat je moet doen.''

 

Nou goed, we gaan die avond zoals afgesproken uiteten. Tijdens het eten gaat het over niets anders dan over Barcelona. Samen met Luciano heb ik een heel gesprek en hij vindt dat ik het moet doen, ook al vindt hij het heel jammer dat hij me dan kwijt is bij Roma. Na het eten heeft hij nog een kadootje meegenomen voor mijn zoontje, een shirt van Totti met handtekening. Paolo is door het dolle heen en rent ermee door het restaurant. Uiteindelijk komt hij terug aan de tafel en zegt ie: ‘’Pap, je moet Totti wel meenemen naar Barcelona.’’

Luciano begint te lachen en ook ik vind het wel grappig. Nadat ik vanmiddag met Paolo had gesproken over de kans om trainer te worden bij Barcelona, liet hij duidelijk merken dat hij heel trots was op zijn vader en dat ik het zeker moest doen. Het maakte hem niet uit dat we weer moesten verhuizen, het enige dat hij niet leuk vond, was dat hij niet meer meekon naar de training om met Totti te praten. Maar, ik heb hem beloofd dat als het kán en als Francesco het wil, ik zal proberen om hem naar Barcelona te halen. Al heb ik er maar meteen bijgezegd dat hij er maar niet vanuit moet gaan dat dat gaat lukken.

 

Die nacht lig ik samen met mijn vrouw de hele nacht wakker, we wegen de ‘’voors en tegens’’ tegen elkaar af. Als we eindelijk in slaap vallen is het inmiddels al 05:30u, gelukkig heb ik de komende dagen geen verplichtingen al ben ik wel van plan om naar de club te gaan om er te spreken met de mensen waar ik mee werk. Ik vind het wel belangrijk hoe zij tegen de situatie aankijken. Het belangrijkste is echter mijn gezin en dat staat achter mijn beslissing om weer terug te gaan naar Spanje. Die week heb ik gesprekken met de spelers Totti, Montella en De Rossi en de bestuursleden Conti, Baldini en Sensi en besluit ik om de uitdaging aan te nemen. Ik doe het met veel pijn in mijn hart, net als toen ik Barcelona verruilde voor Roma. Dit is echter anders, aangezien ik hier pas een paar maanden in dienst ben. Bovendien wordt me nu de kans geboden om hoofdtrainer te worden van een Spaanse topclub. Na mijn zaakwaarnemer te hebben gebeld en hem te hebben medegedeeld dat ik er interesse in heb, vliegen we de week erna naar Barcelona.

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

Mooi opgebouwd! Ga zo door!

Re: Een ongelukje met grote gevolgen?

 

BARCELONA

 

Ik ga die week nog met Paolo bij mijn vader langs om hem het nieuws te vertellen. Hij is natuurlijk heel erg trots op me en wenst me het allerbeste. Dan moet ik even naar het toilet en als ik terugkom heeft Paolo mijn vader al met allerlei verhalen gek gemaakt. Hij vertelde ‘m dat ik Totti mee zou nemen en als het even kon ook nog Daniele de Rossi. Mijn vader is sinds hij in Pescara woont een grote fan geworden van AS Roma en er is dan ook een hele discussie ontstaan tussen Paolo en mijn vader. Best leuk om te zien dat het voetbal zo in de familie zit. Na een kleine 2uur besluit ik om samen met Paolo weer terug naar huis te gaan. We nemen afscheid van mijn vader en ik beloof hem dat ik kaartjes voor hem regel voor een thuiswedstrijd. ‘’ Het liefste heb ik dat je in Spanje komt wonen’’ zei ik nog. Een man van 51jaar, die nog steeds niet zonder zijn vader kan. Nou goed, in het dagelijkse leven wel, maar qua voetbal luister ik graag naar de ideeën van mijn vader. Hij heeft eigenlijk een heel andere filosofie als mij, maar meestal komen we wel tot een soort compromis. Hoe anders was dat vroeger. Tijdens het kijken van een wedstrijd raakten we altijd in discussie over een klein iets. Ik dwaal weer af, terug naar de realiteit. Eenmaal thuis aangekomen pak ik mijn koffer in want de volgende dag vertrek ik naar Barcelona.

 

Best wel spannend, het wordt mijn eerste baan als hoofdtrainer. Van de andere kant heb ik wel al genoeg ervaring opgedaan in de afgelopen jaren, zowel bij Ajax, Barcelona als AS Roma. Ik heb er dan ook vertrouwen in dat de samenwerking met de trots van Catalunya tot de nodige successen zal leiden. Van de andere kant wordt het ook moeilijk. Rijkaard heeft de afgelopen jaren uitstekend gepresteerd met het team en zelfs de Champions League gewonnen. Iets waar de club lang op heeft moeten wachten. FC Barcelona is toch een naam in de voetbalwereld en het heeft te lang geduurd voordat er weer een Europese hoofdprijs gepakt werd. Nu aan mij de taak om het team naar nog meer succes te leiden. Het zal geen makkelijk karwei worden, aangezien de club er op het moment niet al te best voorstaat. De eerste gesprekken met Laporta en Beguiristain tonen aan dat het wel goed gaat komen tussen ons. Onze ideeën over de ploeg komen redelijk overeen en een overeenkomst is dan ook niet al te ver weg. Nu de ploeg zelf nog, een echte topploeg die op een 15de plaats staat in de Primera Division. Iets wat natuurlijk totaal niet mag! De middenmoot staat echter wel heel dicht bij elkaar, maar we staan wel 19 punten achter Real Madrid (nr 1) al hebben we nog 1 wedstrijd te goed. Rijkaard is vertrokken naar AC Milan om Ancelotti op te volgen, terwijl er geen hoofdtrainer was nam Johan Neeskens de honneurs waar, hij blijft dan ook assistent onder mij. Er wordt met het bestuur afgesproken dat we op 25 december weer bij elkaar komen om het contract te tekenen. In de tussenliggende tijd kan ik weer het een en ander gaan regelen voor mijn gezin.

 

Op 25 december 2006 is het dan eindelijk zo ver, ik teken mijn contract bij FC Barcelona.

 

De dag erna staat het meteen in de Spaanse kranten.

 

Gefeliciteerd met uw eerste baan als hoofdtrainer.

Ja dankjewel. Ik ben de club zeer dankbaar dat ze mij deze kans hebben aangeboden.

 

De ploeg staat er momenteel niet al te goed voor, heeft u al een oplossing bedacht?

Nou, ik ga eerst eens rustig overleggen met Johan over zijn ideeen en dan zal langzaam zichtbaar worden wat er moet veranderen.

 

En waar denkt u dan aan? Nieuwe spelers? Een andere tactiek? Of…

Nou zoals ik al zei, we zullen hier zorgvuldig over gaan nadenken en dan merken jullie het vanzelf wel. Wat in ieder geval belangrijk is, is dat we dit seizoen toch nog tot een goed einde brengen en ons in ieder geval kwalificeren voor de Champions League. Dat hoort immers bij een club als Barcelona.

 

Rijkaard heeft de Champions League afgelopen seizoen gewonnen. Denkt u dat, u dat dit seizoen kunt herhalen?

We doen nog steeds mee in het toernooi, dus alles is mogelijk.

 

Wat vindt u van het feit dat Ronaldinho een eigen kledinglijn op de markt heeft gebracht?

Zolang Ronaldinho traint en voetbalt zoals wij voor ogen hebben, maakt dat allemaal niets uit. Voor hemzelf vind ik het wel een mooie eer, maar nogmaals: voor mij is FC Barcelona het belangrijkste en niet 1 individuele speler. Zolang ze zich aan de regels houden is iedereen vrij om te doen wat hij wil in zijn vrije tijd.

 

Ik wens u veel succes en bedankt voor dit interview.

Dank u, graag gedaan.

Re: Een ongelukje met grote gevolgen? [barça!]

 

Ik ben benieuwd wat dit nieuwe avontuur gaat brengen……

Zoals gezegd tref ik Barcelona aan op een 15de plaats in de Primera Division, 19 punten achter koploper Real Madrid:

 

In de jeugd van Barcelona (lees: vorige FM edities) speelde ik altijd een aangepast 4-3-3 systeem en dat bracht ons veel succes. Je hebt er wel de spelers voor nodig, zo moeten je buitenspelers goed zijn in het afronden van kansen maar moeten ze ook hun mannetje voorbij kunnen. Verder spelen we met 3 middenvelders, waarvan er of 1 óf 2 aanvallend zijn ingesteld (afhankelijk van de tegenstander) en 4 verdedigers op rij met van nature opkomende backs. Bij dit Barcelona heb ik het gevoel dat dit systeem wel gaat werken, al zal het in het begin nog even wennen zijn voor de spelers. Het zal gaan met vallen en opstaan, maar uiteindelijk zal het systeem ons succes brengen. Het is natuurlijk zaak dat de vedettes zich belangrijk gaan voelen, maar ze moeten niet naast hun schoenen gaan lopen want ook dan zijn zíj niet meer zeker van hun basisplaats.

 

De selectie herbergt nogal wat vedettes (met Ronaldinho als absolute uitblinker), verder zijn er enkele spelers die vanuit de jeugdopleiding zijn doorgestroomd ( Puyol / Xavi e.a.) en ook in de komende jaren zullen er nog veel spelers doorstromen, want ik weet nog welke spelers er in de jeugd spelen en daar zitten wel een paar groeibriljantjes tussen ( Krkic / Dos Santos / Valiente / Crosas ), of ze het daadwerkelijk gaan halen ligt voor een deel aan hun ontwikkeling / het geluk en hoe ze er persoonlijk mee om kunnen gaan, maar dat zal de toekomst uitwijzen.

 

De ploeg heeft niet al te veel zelfvertrouwen, dit heeft vooral te maken met de matige prestaties in de competitie. Dat Rijkaard vertrok naar AC Milan zal ook niet als prettig zijn ervaren door de ploeg. Frank lag goed bij de grote spelers, net als bij de andere daar niet van. Maar het feit dat hij bv. Ronaldinho en Messi hun eigen gang liet gaan in het veld werd door het hele team gewaardeerd. Onder mijn leiding is het voor velen maar afwachten hoe alles gaat uitpakken. Ze kennen me wel van mijn tijd bij Barça B, maar ze weten ook dat er nu veel meer druk op de ketel staat en dat we moeten presteren om weer naar boven te klimmen in de stand. Een 15de plaats is onacceptabel en de socio’s zullen ook niet veel tegenslagen accepteren, van een overgangsseizoen kan immers geen sprake zijn met dit spelersmateriaal. Ik heb het geluk dat Johan wilde blijven als assistent. Hij kent de ploeg en weet hoe hij iedere speler het besta kan benaderen. Een ander voordeel is de taal, ik spreek vloeiend Spaans dus dat zal geen hinder zijn bij de aanwijzingen / besprekingen.

De eerste wedstrijd spelen we tegen Racing Santander. We zitten overigens nog in de Copa del Rey en in de Champions League. Daarover later meer.

 

Intussen had ik de selectie een beetje doorgenomen en vond ik dat we op verscheidene posities niet over de juiste (reserve)spelers beschikten. Ik houd er echter niet zo van om in de winterstop spelers aan te trekken (tenzij het een noodgeval is). Dus die versterkingen komen pas aan het eind van het seizoen, als deze haalbaar zijn tenminste. Toch werd er een aankoop gedaan, maar deze was zeker niet als toevoeging voor het eerste team bedoeld.

Nicolas Millán werd voor € 375.000 overgenomen van het Chileense Colo Colo.

Nicolás is een speler voor de toekomst, hij zal zoals het er nu naar uitziet het eerste hafjaar meevoetballen met Barcelona C. Als alles volgens de planning gaat begint hij het nieuwe seizoen bij Barcelona B, waarna een overstap naar de hoofdmacht een kwestie van tijd is. Verwacht hem echter niet binnen 1 of 2 jaar in het eerste elftal, hij is pas 15jaar!

 

De eerste resultaten:

Na de wedstrijd tegen Racing Santander kregen we een tegenslag te verwerken. Onze spits Eto’o breekt zijn onderarm in een kwalificatie interland met zijn land Kameroen tegen Somalië. We zullen hem meer als een maand moeten missen. Een ware tegenslag, want hij is uiterst geschikt voor het systeem dat ik voor ogen heb! Hij is sterk, snel, kan een actie maken en kan een bal vasthouden.. wat wil je nog meer?!

 

De wedstrijd tegen Gimnastíc speelde ik met een zogenaamd ‘’B-team’’. Al houd ik zelf niet zo van deze term omdat alle spelers wel even belangrijk zijn, op enkele uitzonderingen ná natuurlijk. Maar goed, ik spaarde de grote mannen voor de grote wedstrijd van komend weekeinde...

 

Verder nog wat overig nieuws:

Het is altijd fijn om te vernemen dat er een topspits vertrekt bij de concurrent. Het is echter jammer voor het Spaanse voetbal, aangezien Fernando een uitzonderlijk talent is.

 

 

Reacties en op of aanmerkingen zijn altijd welkom!

Re: Een ongelukje met grote gevolgen? [barça!]

 

Vindt het toff gepresenteerd, probeer dit vast te houden :).

Re: Een ongelukje met grote gevolgen? [barça!]

 

WEDSTRIJD VAN HET JAAR

 

Na een goede start onder mijn leiding volgde dit weekend de absolute topper tegen de aartsvijand.

Een uitgebreid verslag van dit spektakel is hieronder te vinden:

 

 

 

[attachment deleted by admin]

Re: Een ongelukje met grote gevolgen? [barça!]

 

Na de mooie overwinning thuis op Madrid volgde de week erna de moeilijke uitwedstrijd in het Mestalla van Valencia. Het was een topper, niet vanwege het mooie voetbal maar vanwege het tactische spel dat zich op het veld afspeelde. Er was dan ook weinig spektakel deze wedstrijd, en deze topper werd uiteindelijk beslist door een rode kaart voor Del Horno van Valencia en de daarop volgende penalty voor Barcelona die benut werd door Saviola.

 

Na de twee toppers tegen respectievelijk Real en Valencia volgde een ogenschijnlijk makkelijker programma:

 

In de Copa ging het nog goed tegen Betis, maar een paar dagen later werd er thuis verloren voor de competitie. Natuurlijk niet echt een fijn resultaat, dit zorgde ervoor dat de 6 punten die we waren ingelopen op de concurrentie weer werden teruggebracht naar 3 punten.

 

Na de nederlaag tegen Betis was het zaak dat we niet in een dalende lijn terechtkwamen. Mijn jongens namen de nederlaag echter ''positief'' op en wisten weer dat ze er iedere wedstrijd 110% voor moesten gaan om uiteindelijk aansluiting te krijgen met de eerste plaatsen in de stand. Er werden dan ook twee mooie uitwedstrijden gespeeld die beide ruim werden gewonnen.

Re: Een ongelukje met grote gevolgen? [barça!]

 

Goede resultaten tot nu toe toch? :thumb:

Wat is nu de stand?

 

Re: Een ongelukje met grote gevolgen? [barça!]

 

ziet er mooi uit hoor :D

Re: Een ongelukje met grote gevolgen? [barça!]

 

Heel goed verteld en ook mooi weergegeven! :thumb: Ga zo door!

 

Re: Een ongelukje met grote gevolgen? [barça!]

 

Tofheid, je houdt het lekker vol ondanks de weinige reacties. Ik zou zeggen ga zo door!