Vakantie vieren. Het klinkt heel mooi maar die 2 weken komt het niet echt van vakantie. Ik ga harder dan ooit aan de slag in de gym maar ook op het veld om volledig fit aan mijn avontuur te beginnen. Ik wil niets aan het toeval over laten en aan iedereen bewijzen dat ik het in me heb om prof te worden. Samen met Iwan Redan is het 2 keer per dag keihard trainen om mezelf in optimale conditie te krijgen. Mijn moeder heeft toch besloten niet mee te gaan naar Engeland maar de eerste 6 weken alleen een oogje in het zeil te houden zodat ik me volledig op het voetbal kan richten.

 

Na 2 weken neem ik voorlopig afscheid van vrienden en dat valt me toch zwaarder dan gedacht. Tuurlijk zijn ze allemaal blij voor me maar het besef komt ook dat mijn leven het komende jaar zeker niet hetzelfde zal zijn zoals ik gewend ben. Tegelijkertijd kan ik ook niet wachten om aan de slag te gaan. Een dag later is het zover. Vanaf het huis dat de club voor mij heeft geregeld is het slechts 8 minuten lopen naar het trainingscomplex en daar word ik opgewacht door Stuart Harvey. De scout die er voor heeft gezorgd dat ik nu hier ben. Na een kort gesprek komt de trainer er ook bij en hij vraagt hoe het gaat. Ik antwoord dat ik eerlijk gezegd niet kan wachten om te starten maar hij vraagt me eerst mee te komen naar zijn kantoor. 'Goed Ivar , Zoals je misschien wel weet vraagt het voetbal hier in Engeland fysiek heel veel van jongens zoals jij. Je bent nog jong en misschien zelfs nog in de groei. Mijn eerste indruk was dat je fysiek niet de sterkste bent dus raad ik je aan de komende tijd extra uren in de gym te maken om iets meer body te krijgen. Ik heb me wel laten vertellen dat er met het voetballend vermogen van jou niks mis is en dat je altijd op de goede plek bent om tot scoren te komen. De komende tijd is het vooral belangrijk om dus aan je fysiek te werken en vlieguren te maken in de vriendschappelijke wedstrijden die op de planning staan. Ik ben bereid om je zelfs meer te laten spelen om zo te kunnen wennen dan gebruikelijk is in deze fase. Maar probeer en dat vind ik vooral belangrijk ook te genieten. Want als je geniet heb je plezier en van plezier komen altijd de beste prestaties.' Er ligt dus een plan klaar en dat voelt goed.  Ik mag me eindelijk gaan omkleden en ontmoet dus mijn nieuwe teamgenoten. De jongens begroeten met vriendelijk maar echt interesse hebben ze niet in mij. Luke O'Nien is eigenlijk de enige die een gesprek probeert te voeren en ik heb het gevoel dat hij mij graag op sleeptouw wilt nemen. Het is een aardige gozer die er toch voor zorgt dat ik mij een beetje op mij gemak voel. 

 

Tijdens de training merk ik gelijk dat de trainingen met Iwan zijn werk hebben gedaan. Conditioneel kan ik mee komen. Voetballend is het ook wel in orde maar fysiek moet ik inderdaad nog wel wat stappen maken. Het is nou niet zo dat ik me makkelijk van de bal laat zetten maar in luchtduels is er geen beginnen aan. Telkens als ik denk dat ik een duel ga winnen is er weer een klein zetje of een slimmigheid van een verdediger. Over de grond laat ik in de partijvorm wel zien wat ik in huis heb. Niks spectaculairs maar dan weet ik mezelf wel overal tussendoor te wurmen en op de goede plek te staan. Na de training volgt er een lunch en dan is iedereen eigenlijk vrij om te doen waar je je goed bij voelt. Ik ga de gym in  en knal daar nog goed anderhalf uur voor ik het ook wel goed vind voor mijn eerste dag. Als ik wil vertrekken komt de kok van de club nog naar mij toe. 'Je bent een jonge jongen in een vreemde omgeving. Als je wilt kan ik er voor zorgen dat je elke dag en voedingspakket mee krijgt zodat je de juiste dingen eet en drinkt.' Ik maak daar graag gebruik van want als mijn moeder over een paar weken weg gaat heb ik echt geen zin om zelf elke dag te koken. We zijn goed 2 weken onderweg en de eerste oefenwedstrijd zit er aan te komen. Ik begin langzaam maar zeker te wennen aan mijn teamgenoten en aan de manier van spelen. Ja ik moet nog steeds stappen maken maar ik ga vooruit. Ook de trainer is tevreden met de arbeid die ik lever. Maar dan gaat het 3 dagen voor de wedstrijd tegen Darlington mis. Ik zie een diep bal komen en trek een sprint maar bij het afzetten schiet het in mijn hamstring. Ik stap gelijk uit en gooi uit frustratie de bidon die ik in mijn handen krijg gedrukt van mij af. Ik heb al lang in de gaten dat deze blessure niet met 3 dagen over is en dus moet ik nog even wachten op mijn eerste minuten. Nog diezelfde dag word er een scan gemaakt. Al is het alleen maar om zeker te weten dat het geen ernstige blessure is maar ik krijg mijn eerste klap te verwerken. Ik moet de voorbereiding zo goed als laten schieten en de verwachting is dat ik een week voor de eerste competitiewedstrijd pas weer aan trainen toe kom. 

 

Of ik met groter wil voordoen dan ik ben of dat het niet helemaal doordringt als ik nog op de club ben weet ik niet maar eenmaal thuis komen er toch wat emoties los. Juist in de voorbereiding moest ik mijn kans grijpen en mezelf bewijzen. En nu mis ik die door een blessure. Heel even schiet het door mij hoofd om maar gelijk terug te gaan naar Nederland. Maar dan sta ik pas echt voor schut.

 

--------

 

Allereerst wil ik @Niejo101 via deze weg nog bedanken voor de banner!

 

@Vlonkie dankje

 

@timpy00 thanks ik zal je taggen

 

@Kyrill thanks

 

@MNie tijd voor een seizoen 3 met ivar een thanks voor het opmerken van het verkeerde topic

 

@ElMarcos sunderland heeft qua potentie echt wel de mogelijkheid om weer richting de premier league te gaan. Misschien niet zozeer qua spelers op dit moment maar met een geweldig trainingscomplex en gewoon een meer dan prima stadion zijn er in ieder geval de faciliteiten aanwezig

 

@delichris @Copywriter @Daniell

Wat een verhaal. Balen van die blessure. 

Wat zonde om op dit moment een blessure op te lopen. 

Zo'n blessure komt nooit op een goed moment. Blijf volhouden en je komt er wel

 

Een blessure komt natuurlijk nooit goed uit maar je kan je vast wel voorstellen hoe ik me nu voel. De voorbereiding was eigenlijk mijn kans om een plekje te verdienen en die voorbereiding gaat voor mij nu in rook op. Mentaal is dat een enorme klap maar na een paar dagen gaat de knop toch weer om. Ik mag opnieuw op gesprek komen bij de trainer omdat er nu toch wel iets veranderd. ´Ivar allereerst wil ik je succes wensen met je herstel en hoop ik natuurlijk dat alles voorspoedig gaat. De planning veranderd nu natuurlijk wel even en ik ben een man van mijn beloftes. Ik heb jou beloofd een eerlijke kans gegeven en jou blessure gooit nu natuurlijk roet in het eten. Maar als alles goed verloopt bij je net op tijd weer fit voor de competitie start. Daarvoor speelt de onder 23 nog een oefenwedstrijd die haalbaar is voor jou. In die wedstrijd kan jij een plekje bij de selectie verdienen voor de eerste competitie wedstrijd. Lukt dat ga er dan ook maar van uit dat je minuten krijgt want alleen dan krijg ik een redelijk beeld van je.´ Het is een beetje raar om te zeggen dat als ik 1 goede wedstrijd speel dat ik minuten krijg in de League 1 en dat je daarin dan een goed beeld van mij krijgt. Stel je voor dat ik niet vrijuit speel en dus niet goed speel. Hangt dan daar mijn kans op speeltijd van af? Goed ik ben natuurlijk wel blij met dit nieuws en ik heb een datum om naar toe te werken en dus word er hard gewerkt aan mijn herstel. 

 

Ik zie de jongens in 4 oefenwedstrijden 3 keer winnen en 1 keer gelijkspelen en over het algemeen lijkt er een stabiel elftal te staan. Toch heb ik het gevoel dat ik me op den duur wel daar tussen kan spelen. Mijn herstel is voortreffelijk verlopen en dus sta ik aan de basis in een oefenwedstrijd van de onder 23 tegen FC United. De manager is aandachtig toeschouwer en het voelt voor mij toch wel alsof ik een examen moet afleggen. In het begin is het even zoeken en vooral onwennig. Het helpt ook niet dat wij al na 4 minuten tegen een 1-0 achterstand aan kijken. Maar na 10 minuten spelen heb ik toch mijn impact op de wedstrijd al te pakken. Bij een lange bal gebruik ik mijn lichaam goed en kan ik de bal meegeven. Evans neemt de bal nog 1 keer mee om vervolgens de trekker over te halen en de 1-1 te maken. Hoewel het geen goal is van mij ben ik toch blij met deze assist. Elke positieve bijdrage telt vandaag. Vlak voor rust schrijf ik assist nummer 2 bij als ik voor mijn eigen kans kan gaan maar verstandig besluit de bal oog in oog met de doelman breed te leggen en zo kan Elliot simpel binnen tikken. Na de rust lopen we binnen een kwartier snel uit naar een 1-4 voorsprong en maak ik de hattrick aan assists compleet. Dit keer is het gewoon in een korte combinatie waarbij Gooch de bal binnen schuift vanaf de rand van de 16. Na een uur spelen word ik naar de kant gehaald. Zelf ben ik wel tevreden over mijn spel Ik heb een uur in de benen en ga er nu wel van uit dat ik een plekje heb verdiend op de bank voor de 1e competitie wedstrijd.

 

In de dagen na de wedstrijd hoor ik helemaal niks van de manager. Het maakt mij onzeker maar ik ga niet zijn kantoor binnen lopen om te vragen of ik er bij zit. Ik moet het maar afwachten. Een dag voor de wedstrijd heb ik nog steeds geen duidelijkheid maar na de laatste training wacht de teambespreking voor deze wedstrijd met beelden van de tegenstander. Daar word ook de selectie bekend gemaakt. Ik kan een glimlach niet onderdrukken als ik de team sheet zie en mijn naam bij de wisselspelers zie staan. Het zou natuurlijk ook te gek zijn om gelijk in de basis te staan als je de voorbereiding hebt gemist. De manager heeft zich weer aan zijn woord gehouden en dus ben ik ook niet bang dat ik minuten ga krijgen tegen Wigan. Mijn vrienden zijn vandaag speciaal overgekomen om bij een mogelijk debuut aanwezig te kunnen zijn. Familie spreek ik eigenlijk weinig op mijn opa en oma na dan. Mijn oma liet subtiel weten dat ze liever had gezien dat ik bij Newcastle United was gaan spelen maar die club is natuurlijk nooit aan bod gekomen. Wel is ze trots dat ik eindelijk mijn droom na kan jagen en dat ze gelukkig ook liever ziet dat haar kleinzoon het goed doet. Mijn opa die heeft het zelfs over een mogelijke interland keuze. Voor de duidelijkheid mijn Oma is in Engeland geboren en mijn opa is een trotse Nederlander. 'Opa ik moet mijn debuut nog maken en ga in de league 1 spelen. Ik denk niet dat een interland voor welk land dan ook er op korte termijn in zit .' 

 

Die avond ga ik al vroeg slapen terwijl mijn vrienden nog even op blijven met mijn moeder , opa en oma. Ik kan makkelijk in de slaap komen maar eenmaal wakker merk ik toch dat ik onrustig heb geslapen. Vandaag kan zomaar eens de dag zijn waar ik al een tijdje van heb gedroomd. Vandaag is misschien ook wel de dag dat ik word terug gepakt op de woorden die ik uitsprak toen ik voor het eerst op het veld stond. Ik zou wel scoren bij mijn debuut en als ik dat niet doe zullen die mensen vast wel een flauwe opmerking maken. Ik word om 11 uur al opgehaald door Luke O'Nien. Sinds mijn komst naar de club ontfermd hij zich een beetje over mij als een grote broer en het klikt ook gewoon goed tussen ons. Na een ritje van nog geen 3 minuten komen we aan bij het trainingscomplex. Daar zijn de koks al bezig met de sportmaaltijd en is het eigenlijk wachten op het moment dat iedereen binnen stroomt. Om 1 uur stappen we in de bus voor een ritje van nog geen kwartier en komen we bij het stadion aan. Daar begint de warming up binnen al. Los fietsen , Wat rek en strek oefeningen. Ik blijf rustig op de fiets zitten en span me niet al te veel in want ik zit toch op de bank. Wel beeld ik me al in hoe het zal zijn om vandaag minuten te maken. Als we naar buiten gaan voor de warming up schrik ik met rot. Het stadion zit grotendeel vol en ik laat me vertellen dat er vandaag ruim 30.000 toeschouwers aanwezig zullen zijn. 30.000 voor een wedstrijd op het 3e niveau in Engeland. Die mensen moeten wel van voetbal en van de club houden. Hier ben ik wel van onder de indruk en ergens ben ik ook wel blij dat ik op de bank begin zodat ik hier een beetje aan kan wennen. Zoals gezegd begin ik dus op de bank en als je daar zit krijg je toch wel de reacties van supporters mee hoor. Het gevloek na een slechte bal of een gemiste kans, de hoop in de stemmen als zich een mogelijkheid voor doet. Ik weet niet of ik hier wel tegen bestand ben. Toch is het ook mooi om het gejuich na een doelpunt van Gooch te horen. Gooch zet ons na 25 minuten spelen op voorsprong en dat is dan ook verdiend. In de rust geeft de manager aan tevreden te zijn over het spel maar dat er nog wel afstand genomen moet worden van de tegenstander. Ik ga er zelf eigenlijk vanuit dat ik bij deze stand weinig kans maak op minuten .Maar toch krijg ik 10 minuten na de rust het seintje om me te gaan warmlopen. Ik zoek nog even contact met de mensen die vandaag speciaal voor mij aanwezig zijn en dan pak ik de focus. Het is best raar want waar ik op de bank nog alles mee kreeg van wat er gezegd werd op de tribunes gaat dat nu allemaal langs mij heen. Een goed kwartier later word ik door de manager geroepen en verbaasd vraag ik nog voor de zekerheid of hij mij echt bedoeld en krijg ik de bevestiging. 'Maak je klaar en snel een beetje nu!' Het zit er volgens mij nog een beetje knullig uit ook want ik wil mijn scheenbeschermers in mijn sokken stoppen en laat ze vallen. Maar als ik eenmaal klaar sta is daar toch de vaderlijke opmerking van de manager. 'Play free and enjoy your first minutes lad.' 6  minuten nadat ik binnen de lijnen ben gekomen is daar het moment. De bal word perfect voor mijn rechter neergelegd en in mijn hoofd heb ik al gescoord. Ik krul  de bal om de doelman heen maar de bal gaat naast. De teleurstelling vanaf de tribune is groot en dat voel ik ook wel. Een minuut later kan ik wel door de grond zakken als Wigan op 1-1 komt. Ik had de kans om de score te verdubbelen en daarmee de winst veilig te stellen dat gebeurd niet en niet veel later krijgen we daar de rekening voor. Maar er is nog tijd en dus ook hoop op een goed resultaat. Wigan ruikt bloed na die gelijkmaker en willen nog wel voor de winst gaan. Wij hebben het moeilijk en het is meer vrouw en kinderen eerst dan dat we met goed voetbal opzoek gaan naar nog een goal. Het is inmiddels al de 88e minuut en het publiek gaat er nog maar en achter staan en probeert ons naar vore te schreeuwen. Nog maar weer eens een peer naar voren maar dit keer kan ik de bal onder controle krijgt en hem breed leggen op rechts. Niemand komt echt mee  en ik ben de enige die eigenlijk diepte zoekt. De bal word dan ook de ruimte in gespeeld en op het randje van buitenspel ben ik weg. Ik mag door en er is geen VAR dat weet ik al weel. Ik neem de bal echt verschrikkelijk mee en er lijkt weer een kans verloren te gaan. De doelman twijfelt en  dat is dan mijn kans. Met alles wat ik heb pers ik er een extra versnelling uit en dan ben ik net iets eerder bij de bal dan de doelman. Het wippertje gaat over de doelman heen en zelf ben ik uit balans dus ik kan alleen maar hopen dat het genoeg is. Op dat moment komt alles samen. De bal die ik volg de stilte op de achtergrond de hoop die ik voel en dan ...... de ontlading bij de supporters en natuurlijk ook bij mijzelf. Ik zoek een hoek op en spring daar een gat in de lucht. 'YEAAAAAH IVAR COME ON BRO!' Het is niet helemaal toevallig dat Luke als eerste bij mij is om het met mij te vieren natuurlijk. Het is heerlijk om het geluk op de gezichten van de supporters te zien maar we zijn er natuurlijk nog niet. Wigan gaat op zoek naar de gelijkmaker en in de slotfase is het uitgerekend Luke O'Nien die er nog 3-1 van weet te maken. Na het laatste fluitsignaal schreeuw ik het uit en zoek ik weer het contact met  mijn mensen. Voor ik er erg in heb word ik bijna plat geknuffeld door de manager. 'Enjoy lad this is your moment.' Ik krijg te horen dat ik me op kan maken voor een interview en laat het maar over mee heen komen. 'Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik moet zeggen. Na die gemiste kans had ik weinig hoop dat ik nog eens kans zou krijgen want zoveel kansen krijg je natuurlijk niet. Natuurlijk droom je van zo'n debuut maar eerlijk gezegd had ik het niet verwacht.'

 

In de kleedkamer staat iedereen me al op te wachten om een bak met water over me heen te gooien. Het moet allemaal maar. Een goed uur later stap ik de kleedkamer uit en zoek ik de spelerslounge op waar familie en vrienden wachten. Daar besluiten we snel naar huis te gaan en sushi te bestellen maar als we het stadion uitlopen staan er nog wat mensen en vooral kinderen op een foto of een handtekening te wachten. Vooral die kinderen kan ik niet laten staan. Ik weet nog dat ik zelf 10 jaar geleden blij was met een handtekening van mijn favoriete speler en wat dat met een kind kan doen. Ik maak daar dus alle tijd voor. Eenmaal thuis kijk ik voldaan terug op een fantastische dag. Dit moet wel het begin zijn van iets moois.

 

 

@Kyrill En het verhaal word alleen maar mooier. Die blessure was balen maar als het zo uitpakt

 

@delichris een blessure is nooit lekker maar achteraf word de nachtmerrie toch een droom die uitkomt

 

@Vlonkie blessures horen er bij maar de timing was niet heel lekker. het begin is er nu

 

@timpy00 @MNie @ElMarcos @Copywriter @Daniell

Wat een heerlijk debuut hoor.

Lekker gelijk doelpuntje bij je debuut. Super. Beste manier om van een blessure te herstellen.

Jouw novelles lezen altijd lekker weg, ga zo door! Heb je een screentje Ivar? Ben wel benieuwd hoe goed die is. Wat ik mij kan herinneren pak je de statistieken van een bestaand (top)talent?

dit is lekker binnenkomen 

 

Natuurlijk is het genieten om bij mijn debuut te scoren. Aan de andere kant moeten we ook weer snel verder want er staat al gelijk weer een wedstrijd om de Carabao Cup te wachten. De beker die de grotere teams vaak zien als een mooie kans voor jeugd en wisselspelers maar die Sunderland ziet om weer een beetje van de populariteit terug te krijgen. En hoewel iedereen het er wel over eens is dat mijn debuut geslaagd was vind de trainer het te vroeg om mij te laten starten. Ik ben al lang blij dat ik weer bij de selectie zit en überhaupt mag hopen op minuten. Blackburn is de tegenstander en die spelen een niveautje hoger. Niemand verwacht dus iets van ons en misschien is dat wel lekker want ik heb in die ene wedstrijd al lang gemerkt dat de supporters vinden dat we moeten promoveren. Hoewel ik vanaf de bank zie dat we nog wel op voorsprong komen is het al snel helemaal omgedraaid als de tegenstander ook maar een beetje aan zet. Ik krijg uiteindelijk 10 minuten speeltijd maar kan daarin weinig betekenen voor de ploeg. 

 

Ook tegen MK Dons is het weer beginnen op de bank. De coach had me weer bij zich geroepen voor een gesprek en daarin uitgelegd dat ik rustig moest blijven en dat mijn kansen vanzelf komen. Ik heb een goede indruk achter gelaten in de minuten die ik heb gekregen en met een lang en slopend seizoen komt een plekje in de basis vanzelf wel volgens hem. Tegen MK Dons gaan de emoties van het team alle kanten op. We komen tot 2 keer toe op voorsprong maar geven het ook net zo vaak weer weg. Ik liep al warm en na de 2-2 moet ik me haasten om in het veld te komen. Ik werk en sleur me in het kleine kwartier dat ik krijg een ongeluk maar zelf word ik niet gevaarlijk. Toch zorg ik er voor door met steeds slim uit de rug van een verdediger weg te lopen dat er iets meer ruimte komt voor medespelers. De ontlading is dan ook groot als Gooch in de laatste minuut de winnende weet te maken en dat we met een zwaar bevochten 2-3 terug naar Sunderland kunnen. 

 

Qua voetbal kan ik vrij onbezorgd leven. Ik zie wel hoe het loopt en stel zeker geen eisen. Eigenlijk ben ik daarin helemaal anders als hoe ik een paar maanden eerder nog was bij de plaatselijke amateurs. Daar was ik veeleisend naar mijn medespelers. Naar mijn trainer maar ook keek ik kritisch naar mezelf. Nu is dat laatste nog steeds het geval maar ben ik zeker niet in de positie om veeleisend te zijn tegenover mijn medespelers of de trainers hier. Ik moet het allemaal nog maar laten zien. Die goal bij mijn debuut heeft natuurlijk voor krediet gezorgd bij zowel de mensen hier op de club als bij de supporters. Iedereen is positief maar er komt vast ook een tijd dat ik kritiek krijg. Waar ik me wel zorgen over maak is dat mijn moeder aan het einde van de maand weer terug gaat naar Nederland en dat ze alleen in de weekenden over komt dat we thuis spelen. Dan sta ik er dus alleen voor hier. Al zullen er af en toe ook vrienden over komen toch zie ik er erg tegenop om alleen te zijn. 

 

Die twijfel neem ik mee in de aanloop naar de wedstrijd tegen Burton. Het word een doelpuntloos gelijkspel en opnieuw kom ik in de slotfase binnen de lijnen. Zelf krijg ik opnieuw geen echte kans en dus krijg ik voor het eerst met kritiek te maken. Waarom zet je een spits of een aanvaller in het veld om iets te forceren maar vervolgens gebeurd er niks. Natuurlijk hij is nog jong maar heb je in zulke situaties niet meer aan een ervaren speler die de kneepjes al kent. Mijn vrienden zijn er achter gekomen dat er een podcast online komt na elke wedstrijd van de club en  daarin breken fans nog wel eens in met opmerkingen. Nou kreeg ik vroeger echt wel kritiek hoor maar dit is toch anders. Mensen die je totaal niet kennen geven nu ook hun ongezouten mening en als fan is dat natuurlijk hun goedrecht.

 

Met die lichte kritiek in mijn achterhoofd leef ik toch toe naar de volgende wedstrijd. Thuis tegen AFC Wimbledon nemen we het op tegen de koploper en opnieuw heeft de trainer een plekje in de selectie voor mij gereserveerd. Voorlopig is deze trainer een man van zijn woord en krijg ik in elke wedstrijd ook nog een kans. Dat zal deze wedstrijd dus wel weer gebeuren en dus ga ik ondanks dat het een wedstrijd tegen de koploper is redelijk ontspannen op de bank zitten.  Ik zie ons gesteund door de supporters goed spelen. Ross Stewart, De nummer 1 voor een plekje centraal voorin maakt de openingstreffer na 23 minuten spelen en dus is daar de voorsprong. Toch golft het in deze wedstrijd op en neer en kan het alle kanten op. Ook na de rust kan het alle kanten op en word het publiek toch wel wat zenuwachtig. Ergens vind ik dat sfeertje van tussen hoop en angst leven wel lekker en als ik na ongeveer een kwartier warmlopen weer het seintje krijg om mezelf klaar te maken wil ik maar wat graag laten zien dat ik wel indruk kan maken in de minuten die ik krijg en dat mijn debuut geen toeval was. Ik kom er in voor de doelpuntenmaker en hoewel ik een licht applaus krijg snappen de supporters maar vrij weinig van deze wissel. 3 minuten alter neem ik al hun zorgen weg. Ik krijg net zo'n kans als die ik tijdens mijn debuut nog naast schoot maar dit keer krul ik de bal om de doelman heen en weet ik gelijk dat het raak is. De geweldige ontlading bij de supporters is zoiets moois en dat ik het weer met ze kan vieren vind ik heerlijk. Glijdend over mijn knieën geef ik nog een klap tegen de cornervlag en daarna springen mijn teamgenoten weer op mijn nek. Dit moet wel de beslissing zijn. Als Tom Flanagan niet veel later ook nog een de 3-0 weet binnen te koppen zijn de 3 punten zeker.  Opnieuw een overwinning in eigen huis en opnieuw tot scoren gekomen in het Stadium Of Light. Opnieuw mag ik poseren met jongens van een jaar of 10 tot 15 die ook nog altijd diezelfde droom hebben als ik op die leeftijd.  Het is geweldig om te zien dat hun middag nog net iets mooier word met een voor mij toch klein gebaar.

 

In de aanloop naar de wedstrijd tegen Wycombe merk ik al snel dat ik mijn 1e basisplek ga krijgen. Ross Stewart is een aantal dagen ziek geweest en is eigenlijk nog steeds niet helemaal fit. Vlak voor de wedstrijdbespreking krijg ik inderdaad te horen dat ik er mag staan vanaf de aftrap en daar ben ik blij mee. Zo vlak voor mijn moeder weer terug naar Nederland gaat heb ik te pakken waar ik hier voor ben gekomen en dat is die basisplek. Nu is het nog zaak om te presteren. Het is opnieuw een thuiswedstrijd maar alles voelt anders. Ik ben iets meer gespannen tijdens de warming up en eigenlijk heb ik de focus maar op 1 ding. Ik moet scoren vandaag anders zal ik er vast wel weer van langs krijgen in een podcast. Ik ben vrij onzichtbaar. Op een paar simpele ballen na krijg ik niet echt de kans om gevaarlijk te worden maar ik wacht geduldig op mijn kans. In de 34e minuut mag Gooch over rechts door. Ik zoek de 2e paal en trek een verdediger mee. Daar is de ruimte die ik nodig heb en ik ben ineens weg richting de 1e paal. De voorzet is laag en in mijn hoofd heb ik al gescoord. Maar vlak voordat ik de bal raak krijg ik nog een duw in mijn rug en zie ik niet waar de bal naartoe gaat. Slechts een fractie van een seconde later hoor ik de supporters juichen. Ik sta op en met mijn armen wijd gespreid wil ik het weten ook. Ik breek de wedstrijd open. Vanaf dat moment merk ik dat de supporters opgetogen zijn als ik de bal raak en dat geeft toch wel vleugels. Toch kiest de trainer ervoor om na goed 65 minuten spelen mij naar de kant te halen. Ik ben leeg gespeeld maar genieten van het applaus dat ik van de supporters mag ontvangen. Met een glimlach van oor tot oor neem ik plaats op de bank en kan ik met een herstel shake genieten van het restant van de wedstrijd. Vlak na mijn wissel krijgen wij een strafschop die door Gooch word binnen geschoten. De wedstrijd lijkt gespeeld maar in  de slotfase word het met de 2-1 toch nog even spannend. Uiteindelijk is de ontlading bij de supporters weer groot als er word gefloten voor het einde.

 

Slechts een paar dagen zit er tussen de overwinning op Wycombe en de wedstrijd tegen Lincoln. De manager heeft er voor gekozen om mij buiten de selectie te laten zodat ik de laatste dag met mijn moeder kan door brengen. Eigenlijk doen we niet zo veel. Mijn moeder is vooral bezig om ervoor te zorgen dat ik de komende weken toch een soort van kan overleven. Ze moet me loslaten en dat is voor haar moeilijk. Maar ik moet nu leren op eigen benen te staan en hoewel dat een enorme stap is kijk ik er wel naar uit. Echter ben ik geen ster in het huishouden en ook niet in koken. Gelukkig zijn er de maaltijden die ik vanaf de club mee kan nemen en thuis kan opwarmen maar veel verder dan Netflix en Fifa kom ik waarschijnlijk de komende weken niet. de wedstrijd om de Papa John's Trophy word na een gelijkspel beslist op penalty's en die neemt de tegenstander beter.

 

 

@delichris debuut was mooi de periode daarna is opzich ook een prima periode

 

@timpy00 Een zo goed als droom debuut natuurlijk

 

@T10 Heb helaas geen screentje bij het begin gemaakt. was iets te enthousiast om te beginnen.  maar inderdaad pak altijd een talent of opkomend talent als vergelijking voor de stats en ben daar nu ietsjes onder gaan zitten. ook qua potentieel heb ik dit keer iets minder gedaan

 

@Vlonkie De druk van de 1e goal is er in ieder geval vanaf

 

@Kyrill @MNie @ElMarcos @Copywriter @Daniell 

Het net weten de vinden en de kansen die je krijgt moet je pakken. Ben benieuwd naar het vervolg!

Het gaat lekker! Mooi geschreven w weer. 

Langzaamaan wordt Ivar een belangrijke speler voor Sunderland.

Misschien dat ik er totaal over heen gelezen heb, maar je hebt jezelf toegevoegd aan een database van FM? Zo ja, mag ik dan jou stats zien?

Pikt je goaltjes mee, mooie start dus. Fijn dat je zo je basisplaats ook meteen bewijst.

 

De eerste weken als spelers van Sunderland zijn voorbij gevlogen en dat geld ook voor de tijd die ik hier met mijn moeder door heb kunnen brengen. Echt veel leuke dingen hebben we niet gedaan daarvoor was het schema gewoon wat te druk. Het is tijd dat ik op eigen benen ga staan en dus is het ook tijd om afscheid te nemen van mijn moeder. Gelukkig is ze er over anderhalve week weer want het is stil in huis. Ineens ben ik alleen en verveel ik me na de trainingen behoorlijk. Sunderland is niet bepaald een stad van de glitter en de glamour. Het is een rauwe havenstad waar de mensen het vooral waarderen als je hard werkt. Eigenlijk is het een soort Feyenoord en willen de mensen hier ook geen woorden maar daden zien. Als je wat wilt beleven dan moet je iets verderop zijn. Newcastle is de stad waar het gebeurd. Ik besluit dus op een vrije dag die kant op te gaan om mezelf te trakteren op wat nieuwe kleding. Dat is iets wat ik beter niet had kunnen doen. Ik ben er slechts een uur en word meerdere malen uitgescholden door supporters van Newcastle United. Als ik een dag later na de training vertel wat me is overkomen zijn er een aantal spelers die er wel om kunnen lachen. Als ik ooit een keer mee wil gaan om een overwinning te vieren dan moet ik het maar laten weten. Newcastle is dan echt niet zo erg en je zal zien dat je genoeg aandacht krijgt. Voorlopig moet ik me nog maar even van mijn goede kant laten zien en de focus op het voetbal leggen. 

 

Dat ik iets minder in mijn doen ben dat heeft ook de manager in de gaten. Hij vraagt me wat er is en ik vertel hem dat ik het leven naast het voetbal toch wel moeilijk vind zo alleen. Qua voetbal is alles top geregeld en daarin is de manager ook belangrijk voor mij. Alle afspraken is hij tot nu toe nog nagekomen en dat zorgt voor vertrouwen. Toch zit ik na een basisplaats en een wedstrijd rust gewoon weer op de bank in de thuiswedstrijd tegen Accrington Stanley. Het is een bloedeloos potje en na 80 minuten kom ik toch nog in het veld. De verdedigers lijken zich hierop ingesteld te hebben en ik krijg dubbele dekking en kom er niet aan te pas. Het blijft bij 0-0 en daar baal ik van. 

 

Ook een paar dagen later is het weer banken. Het is een spektakelstuk tegen Sheffield Wednesday. Opnieuw niet heel veel speeltijd maar ik kom er een kwartier voor tijd in bij een 2-3 voorsprong. Het is vooral verdedigen wat we doen en ik moet proberen wat te doen met de kansloze lange ballen die ik te verwerken krijg. Ik sta in mijn eentje tegenover 3 beesten van verdedigers en ik krijg eigenlijk geen echte bal waar ik iets mee kan. Als ik dan al de bal bij mij kan houden duurt het veel te lang voor een teamgenoot aansluit. Tot overmaat van ramp krijgen we in de 95e minuut ook nog eens de 3-3 tegen  en gooi ik mijn scheenbeschermer door de kleedkamer bij binnenkomst. Het is frustratie dat we het zo laat in de wedstrijd nog weg geven maar ook frustratie dat ik na mijn goede eerste weken die vorm niet door kan trekken.

 

Fleetwood Town uit. De manager heeft mij natuurlijk nog wel gevraagd waar die woede uitbarsting vandaag kwam en ik heb ok eerlijk verteld dat het door meerdere redenen kwam maar zeker niet vanwege mijn speeltijd. Hij was opgelucht dat te horen en zo worden zijn zorgen daarover toch wat weggenomen. Of het met het gesprek te maken heeft of niet maar ik krijg vandaag zowaar weer iets langer de kans om indruk te maken. Na 60 minuten en nog steeds een 0-0 stand op het bord wil de trainer weer iets forceren. Niet heel veel later ben ik toch betrokken bij de enige treffer in deze wedstrijd. Ik weet een lange bal door te koppen op Gooch die op zijn beurt de bal alleen nog breed hoeft te leggen op Aiden en die weet daar wel raad mee. McGeady word de matchwinner en na de wedstrijd krijg ik de complimenten voor die ene bal die ik het weten te verlengen. Ik ben blij met mijn aandeel maar heb er voor mezelf meer aan als ik weer eens tot scoren kom

 

Als je alleen thuis zit , je speelt weinig en je scoort ook niet als aanvaller. Dan spookt dat wel door je hoofd. Je hebt eigenlijk te veel tijd om na te denken en dus bel ik met Iwan Redan. Misschien dat hij met wat wijze raad kan komen. Als oud prof en als personal trainer kan hij zich makkelijk verplaatsen in mijn situatie. Volgens hem komt het vanzelf wel en met ik niet te nadrukkelijk op zoek gaan naar een goal of iets belangrijks. Laat het op je afkomen zijn de woorden die bij mij blijven hangen. Een dag voor de wedstrijd krijg ik mijn eerste meevaller al. Ross moet de training staken met wat klachten en dat betekend dat ik weer ga starten. Is dit dan het moment waar Iwan het over had? Moet ik dan ook maar ontspannen de wedstrijd in gaan en er niet te veel van verwachten? Het is toch lastiger dan gedacht om gewoon je verstand op 0 te zetten want ergens is er toch de hoop dat ik weer tot scoren weet te komen. Die hoop verdwijnt na 13 minuten spelen als ik het uitschreeuw van geluk. Pritchard had de ruimte achter de verdediging al gezien. De pass is goed, ik spring iets op om de bal aan te nemen en dan BOEM alle frustratie van de laatste weken zitten in dat schot maar wat is het lekker om weer eens te kunnen juichen. 6 minuten later is het opnieuw raak. Een scherpe lage voorzet word gemist door de doelman en met bal en al weet ik het doel in te glijden. 2-0 2 doelpunten en dit moet wel het moment zijn dat ik echt op de deur aan het kloppen ben. Toch komt Bolton  niet veel later terug in de wedstrijd maar is het Neil die in dezelfde minuut de marge weer op 2 brengt. Als ik  na de rust ook nog een assist bij mag schrijven is het feest compleet voor mij. Pritchard kan de combinatie met mij aangaan, ik leg de bal lekker voor hem neer en hij plaatst de bal in het hoekje. Uiteindelijk word het nog 4-2 maar dat kan me weinig schelen. Betrokken bij 3 goals en daarmee verkozen tot man van de wedstrijd. Na de wedstrijd wil ik in de stad iets gaan eten met mijn moeder die er weer bij was. Maar van rustig iets eten komt weinig. Supporters van Sunderland zijn overal en ze willen na deze wedstrijd allemaal op de foto of een handtekening. Ik krijg de complimenten en de felicitatie en er zijn zelfs supporters die zeggen dat ze eindelijk weer een jonge spits hebben die Josh Maja op gaat volgen. Ik heb de serie op netflix ook gekeken en heb nog wel wat te bewijzen om vergeleken te worden met Josh Maja. Ik hoop alleen wel dat ik de club op een betere manier ooit kan verlaten.

 

'Ivar, Je was geweldig in de laatste wedstrijd. Echter heeft Ross ook al meerdere keren laten zien van waarde te kunnen zijn. Toch ben ik van mening dat ik je na de laatste wedstrijd niet zomaar op de bank kan zetten.' Ik zit er aan te denken om anders te gaan spelen zodat jullie allebei van waarde kunnen zijn voor het team.' De manager is dus tevreden over mij en zit er zelfs aan te denken om zijn systeem aan te passen. Dat klinkt goed maar ik wil zelf vooral door op de ingeslagen weg. Cheltenham Town is daarin de volgende tegenstander die er aan moet geloven. We zijn 23 minuten onderweg als ik de supporters opnieuw iets geef om voor te juichen. Ik voel het moment en loop op instinct richting 1e paal. Daar komt de voorzet en ik kan nog net mijn grote teen tegen de bal zetten om de doelman kansloos te laten. Opnieuw  de openingstreffer en dat zijn buiten de winnende toch wel de lekkerste om te maken. Al snel word de score verdubbeld maar in de rust krijg ik toch te horen dat ik in de kleedkamer mag achterblijven. 2 keer snel achter elkaar 90 minuten is volgens de manager wat te veel maar om me dan na 45 minuten spelen al te wisselen is in mijn ogen toch ook weer iets te snel. 

 

Al met al denk ik niet dat ik mag klagen over de afgelopen wedstrijden. Ja het begon deze maand allemaal wat moeizaam maar ik lijk mezelf herpakt te hebben en daarvan zijn mijn 3 goals in de laatste 2 wedstrijden het bewijs.

 

 

@MNie het eerste kleine dipje is ook al geweest kijken of nu de vorm even aanblijft

 

@Kyrill het gaat best wel aardig inderdaad

 

@delichris met kleine stapjes pakt ivar langzaam aan zijn kansen

 

@Vlonkie dat heb ik inderdaad gedaan. zoals al eerder vermeld ben ik vergeten om een screen te maken bij de start. ingame loop ik wat voor dus als ik tijd heb zal ik even een nieuwe game starten puur voor de begin stats

 

@timpy00 in basisplaatsen lijkt ivar goud waard. kijken wat de trainer nu gaat doen

 

@T10 @ElMarcos @Copywriter @Daniell

Goed bezig 

Lekker bezig

Ivar gaat op stoom komen.

Gaat goed, ook mooi om te zien dat McGeady nog steeds daar speelt.

 

Ik moet eerlijk zeggen. Ivar was toen ik hem leerde kennen misschien wel het buitenbeentje van de klas. Ik kan me nog goed herinneren dat we tijdens het allereerste mentor uur een kennismaking hadden. Iedereen in de klas vertelde daarin ook wat ze later voor beroep wouden doen. Ivar zei toen al ijskoud ik heb over een jaar of 5 geen beroep maar een hobby waar ik mijn geld mee verdien. Ik word profvoetballen en zie school als iets dat moet. Zelfs de mentor moest er een beetje om lachen. Ivar was zelfverzekerd en het boeide hem weinig als hij een onvoldoende haalde. Hij had altijd dat ene doel voor ogen. Mensen die daarin weinig voor hem konden betekenen liet hij dan ook regelmatig links liggen. Pas later leerde ik hem echt goed kennen. Tijdens de lessen gym was het namelijk altijd zo dat als er gevoetbald werd in tweetallen voor kegeltje schieten dan moest een jongen altijd bij een meisje. Vanaf de 1e keer koos hij mij. Niet omdat ik nou zo goed kon voetballen. Totaal niet namelijk maar juist omdat ik me niet opdrong aan hem. Er gingen dagen , weken en zelfs maanden voorbij maar Ivar bleef bij de plaatselijke amateurs voetballen en toen na een aantal jaar de diploma uitreiking was werd hij nog maar eens gewezen op de woorden die hij ooit in zijn eerste jaar uitsprak. ' Toen je hier de 1e les in kwam had je uitgesproken geen diploma nodig te hebben want je zou je geld gaan verdienen met voetballen. Het heeft soms misschien wat bloed zweet en tranen gekost maar wees nou maar blij dat je een diploma hebt jongen.' Dat waren ongeveer de woorden die hij mee kreeg. Ik vond het eerlijk gezegd schandalig en als je hem daar nu nog naar vraagt zie je nog steeds dat het hem ergens pijn doet. Na die diploma uitreiking is zijn wil om het te maken toch wel iets toegenomen. Investeren in zichzelf noemde hij dat terwijl ik als goede vriendin het ook wel eens leuk vond om gewoon te chillen en te praten over de dingen die wel allemaal zo mee maken. 

 

De vervolg opleiding in de horeca was voor hem slechts een verplichting. Hij vond het niks maar omdat ik die richting koos besloot hij dat ook maar te doen. Ook hier sprak hij weer uit dat het tijdelijk was. Ik moet eerlijk zijn dat ik nooit had verwacht dat hij deze kans zou krijgen. Natuurlijk was Ivar overtuigd van zichzelf en heb ik hem daarin ook gesteund om zeker niet op te geven. Het moment dat hij dan ook het telefoontje kreeg om naar Schiphol te komen was voor mij dan ook echt een kippenvel moment. Ik heb hem op de eerste dag dat ik hem leerde kennen die woorden horen uitspreken en ben er bij geweest tot het moment dat het zover was. Slechts een handjevol mensen steunden hem daarin en toen was het zo ver. Ook was ik er bij tijdens zijn debuut wedstrijd en ook daarin kwam hij heel zelfverzekerd over. Zeker toen hij ook nog eens tot scoren kwam. Hij gaat het zelf nooit zeggen maar hij heeft daar bij thuiskomst echt om moeten huilen. Wat er ook gebeurd dat moment zal altijd bijblijven. Een jongen die altijd zo zelfverzekerd was had zijn doel bereikt zo voelde het tenminste voor mij als je die dan zo ziet breken dat vergeet je niet. Achteraf heeft hij tegen mij gezegd dat al die jaren vechten tegen mensen die niet in hem geloofden er op dat moment uit kwam. 

 

Dat we een goede band hebben dat blijkt ook wel dat ik eigenlijk elke maand wel een weekend en soms 2 naar Sunderland ga. Daar waar ik eerder nooit om voetbal gaf probeer ik nu elke wedstrijd van Ivar te kijken. Soms appt hij me ook van heb je die actie gezien Anna? Dus ik ontkom er eigenlijk ook niet aan. Natuurlijk ben ik trots op hem of hij nou speelt of niet. Maar daar denk hij zelf heel anders over. De afgelopen wedstrijden was het soms een basisplaats en soms ook niet. Na 2 goede wedstrijden was hij er tegen Portsmouth van uit gegaan wel weer een basisplek te hebben maar hij mocht beginnen op de bank en kreeg slechts 5 minuten. Tegen de onder 23 van Manchester United mocht hij dan wel weer vanaf de aftrap spelen en daarin liet hij ook weer eens zien van waarde te kunnen zijn met een doelpunt. Echter is dat helaas wel zijn enige treffer in de maand Oktober. Maar ik ben er van overtuigd dat als hij hard blijft werken dat de speeltijd vanzelf meer word. Het is nooit vanzelf bij Ivar gegaan en dat zal ook nu niet gebeuren. Maar als hij eenmaal zijn draai heeft gevonden zie hem dan nog maar eens te stoppen.

 

 

een wisselvallige maand voor ivar. dan weer een basisplek dan weer weinig minuten. vandaar dat ik dit keer een update heb door de ogen van iemand die dicht bij ivar staat.

 

@Vlonkie helaas moet ivar nog even geduldig blijven

 

@Kyrillivar pikt zijn goaltje mee maar deze maand in qua speeltijd toch wat tegenvallend dus ook qua prestaties

 

@delichris Ivar leek inderdaad op stoom te komen maar is weer even in de acht gezet zo lijkt het

 

@timpy00 Die mcgeady zou een standbeeld moeten krijgen. Tot 2 keer toe degraderen en dan toch blijven. 

 

@MNie @T10 @ElMarcos @Copywriter @Daniell

Een leuke inkijk vanuit een vriendin. En een iets mindere maand qua speelminuten.

Verrassende update imo. Zo leer je de hoofdpersoon ook van een andere kant 

Meerdere invalshoeken vind ik alleen maar leuk in een verhaal. Jammer dat Ivar een wat mindere periode heeft. Hopelijk snel weer vast in de basis en natuurlijk een hoop doelpunten.

 

Hoe mooi en leuk ik het spelletje ook vind voetbal is en blijft slechts een bijzaak. Daar ben ik de afgelopen weken keihard achter gekomen. Als alles goed gaat en je krijgt minuten en scoort dan word je toch een soort van geleefd. De afgelopen weken is het qua speelminuten en scoren toch net wat minder en dan zit je thuis en ga je nadenken. Heimwee komt naar boven. Ik mis mijn vrienden , mijn moeder maar zeker ook mijn opa en oma die in Nederland zijn. Ik moet gewoon iemand om mij heen hebben bij wie ik mijn verhaal kwijt kan. Iemand die kan luisteren maar tegelijkertijd ook hard voor mij durft te zijn. Van die mensen zijn er maar een hand vol en die hebben allemaal hun eigen leven in Nederland. Ik bel wel veel met Anna als ze er niet is maar dat is toch anders. Volgens haar moet ik volhouden. Ik heb niet voor niets al die jaren zo hard gewerkt om nu hier te zijn. Dat kan en mag ik niet zomaar weg gooien. 'probeer een beetje te genieten van waar je nu bent en wat je doet. Juist als het wat minder gaat is het belangrijk om terug te denken en wat je er allemaal voor hebt gelaten.'

 

Zelfs tegen Hartlepool United voor de FA Cup begin ik op de bank. Dat weet ik een avond van tevoren al. Thuis bel ik weer met Anna en ik vertel haar dat ik het zat begin te worden. Gelukkig komt er een interland periode aan en zijn we een paar dagen vrij waardoor ik even terug naar Nederland kan. Niet in de basis tegen een club die een divisie lager uit komt. Je zou toch zeggen dat de trainer wel wat andere jongens aan het werk zou willen zien maar nee. Hij blijft vasthouden en de jongens die voor goede resultaten zorgen. Vanaf de bank zie ik ons niet goed starten. Na 8 minuten spelen staan we al met 1-0 achter en de manager is niet te spreken over de instelling waar sommige jongens mee spelen. Het is allemaal een beetje half half en juist tegen een tegenstander die niets te verliezen heeft is dat gevaarlijk. Het gaat van kwaad tot erger en na 26 minuten lijkt het zelfs een onmogelijke opdracht te worden als we met 2-0 achter komen. De manager roept gefrustreerd dat ik haast moet maken met mijn warming up en al na 35 minuten spelen kom ik binnen de lijnen. Ik hoef niet eens een opdracht mee te krijgen. Ik weet dat ik mijn hart op het veld moet laten en desnoods kruipend er van af moet na 90 minuten. Het eerste luchtduel dat ik aan moet gaan ga ik me alles wat ik heb aan en ik ga zelfs iets over het randje. Gelukkig blijft het bij een vermaning maar de boodschap die ik afgeef is duidelijk. 5 minuten nadat ik binnen de lijnen kom zie ik Gooch de aansluitingstreffer maken. Zo'n goal in de 40e minuut is lekker want het geeft de tegenstander in de rust toch stof tot nadenken. Maar het word voor rust allemaal nog mooier. Een aanval over rechts en ik kies voor het doel positie. De voorzet is eigenlijk gewoon slecht maar omdat deze van richting word veranderd valt die precies tussen de doelman en de verdediging in. Bij de 2e paal kan ik nog naar de bal toe glijden en raak ik de bal nog. Ik hoor de meegereisde supporters juichen maar ben zelf druk met het ontwijken van de paal wat maar voor de helft lukt. Ik maak vlak voor rust de 2-2 en we zijn weer helemaal terug. Onderweg naar de kleedkamer klinkt de trainer ook weer een stuk opgewekter. Dit moet voor de tegenstander zo'n harde klap zijn dat wij er in de 2e helft over heen moeten knallen. Dat gebeurd ook. Hoewel er een strafschop voor nodig is om op voorsprong te komen ben ik ook hier weer belangrijk. Ik krijg de bal in het strafschopgebied aangespeeld. Kap een verdediger uit en op het moment dat ik wil uithalen word ik naar beneden getrokken. Gooch benut de strafschop en maakt er dus 2-3 van. Het verzet van de tegenstander is gebroken  en uiteindelijk lopen we uit naar een 2-5 overwinning. Met een glimlach stap ik van het veld maar ik blijf bescheiden. Ja nadat ik in de ploeg kwam leek het beter te lopen maar dat komt niet alleen door mij. De manager geeft natuurlijk ook een signaal af met zo'n wissel. 

 

Ondanks mijn goede invalbeurt zit ik een paar dagen later gewoon weer op de bank als we het opnemen tegen Bradford City. Mijn concurrent voor de spitspositie speelt echt een geweldige 1e helft en maakt een hattrick. Bij rust staat het 4-0 en is er dus niks aan de hand. Na de rust lijken de spelers al bezig met het invullen van de vrije dagen en krijgen we heel dom een doelpunt tegen. Na een uur spelen volgt er dan al een vroege publiekswissel voor Ross Stewart en krijg ik weer een half uur de kans om mezelf te bewijzen. Met mijn eerste balcontact is het raak. Een voorzet vanaf links richting de 2e paal en tegendraads kop ik de bal binnen voor de 5-1. Natuurlijk is het lekker om gelijk te scoren en het voelt ook goed om opnieuw vanaf de bank te komen en mezelf te laten gelden. De wedstrijd was natuurlijk al gespeeld maar voor de statistieken is een doelpunt toch lekker. Het word uiteindelijk 6-1 en door dit resultaat zijn we een ronde verder in de Papa John's Trophy. De afgelopen 2 wedstrijden geven toch een soort van hoop. Natuurlijk het zijn niet de beste tegenstanders en ik moest het doen met invalbeurten maar als ik in die invalbeurten tot scoren kan komen dan klop ik in ieder geval op de deur van de trainer. Met die gedachte stap ik de volgende ochtend in het eerste de beste vliegtuig richting Nederland. 

 

Op Schiphol staan de op dit moment 4 belangrijkste mensen op mij te wachten. Mijn moeder , open en oma maar natuurlijk is Anna er ook. Het is voor mensen zo vanzelfsprekend om familie en vrienden te zien maar in de afgelopen weken ben ik er achter gekomen dat het leven buiten het voetbal toch moeilijker is dan gedacht. Zeker als je familie en vrienden moet missen en niet zomaar even langs kan gaan. Je ze komen regelmatig over maar het is toch totaal anders. Mijn opa en oma heb ik natuurlijk al wat langer niet gezien en vooral met mijn opa kan ik uren over de wedstrijden praten. Ik was eigenlijk ook van plan om juist met deze mensen de komende dagen leuke dingen te gaan doen maar bij thuiskomst voel ik me vooral even moe en val ik op de bank tijdens het netflixen in slaap.

 

 

---------------------------------

 

door de kerst en de drukke dagen liet een update even iets langer op zich wachten. Hoogstwaarschijnlijk komt er vandaag nog een update om het in te halen

 

@delichris zeker een wat mindere maand qua prestaties maar dat komt inderdaad ook door het geringe aantal speelminuten

 

@Vlonkie is toch altijd wel iets wat ik probeer te doen in mijn verhalen door ook regelmatig een andere kant te laten zien of een persoon er bij te betrekken

 

@timpy00 het moet nog vanuit wisselbeurten komen maar doelpunten zijn er weer. 

 

@Kyrill @MNie @T10 @ElMarcos @Copywriter @Daniell