Spoiler

Football Manager brengt veel verhalen. Mijn leukste saves waren saves waarin ik een verhaal rond een manager, club of land had bedacht of gelezen. Het spel verandert voor mij in passief agressief op spatiebalk drukken op het moment dat ik zo'n gevoel bij een save verlies of nooit weet op te bouwen. Vandaar het experiment dit verhaal niet alleen tot op zekere hoogte in mijn eigen hoofd af te laten spelen, maar te vertalen naar updates voor het forum.

Het verhaal zal een afwisseling van korte, lange, grafische en tekstuele updates worden, om mijzelf zo weinig mogelijk beperkingen of kaders op te leggen. Hoe het zich zal ontwikkelen weet ik zelf dus ook nog niet helemaal, al kan ik intussen zeggen dat er al een stapel updates en de nodige FM-uurtjes zijn afgerond 

 

 

Proloog

 

Mijn moeder, Aileen Murphy, was 21 jaar en zwanger van haar eerste zoontje toen ze op 25 januari 1972 Derry ontvluchtte. Ze werd opgevangen in Kilworth, een klein plaatsje in het Ierse county Cork. Hoewel mijn vader, Sean Murphy, slechts een week later op de vlucht sloeg, zagen ze elkaar pas een jaar later. Ze waren twee van de ongeveer 50.000 Noord Ierse vluchtelingen uit de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw. Slachtoffer van een conflict waar al eeuwen van spanningen aan vooraf gingen. Hoewel we het weinig over die tijd hadden thuis, mocht ik het woord slachtoffer in relatie tot mijn ouders nooit van hen gebruiken.

 

Ons nieuwe thuis werd Cork, al heb ik nooit anders gekend dan dat. Mijn vader kon zeker ten opzichte van andere Noord Ierse vluchtelingen snel aan het werk in de Ford fabriek in Cork, met dank aan zijn vorige werk als monteur in Derry het bestaande netwerk aan kameraden in Ierland. Met zijn inkomen konden we een klein huis huren aan de oostkant van de stad, op kleine afstand van de fabriek. In de zomer van 1983 werd ik, John Murphy, geboren. Als jongste in een gezin dat inmiddels was uitgebreid tot vier kinderen, nogsteeds in het piepkleine woninkje op Eastville 10. Tot op dat punt hadden mijn ouders het redelijk op de rit. Mijn broer en twee zussen gingen inmiddels naar de basisschool of peuterspeelzaal, mijn moeder kluste parttime bij als schoonmaakster bij de grote farmaceuten die in Cork gevestigd zijn en pa werkte fulltime in de Ford fabriek. Het idee om ooit terug te keren naar Derry hadden mijn ouders inmiddels uit hun hoofd gezet. Deels omdat ‘The Troubles’ nogsteeds niet voorbij waren, maar ook omdat zij in Cork echt een nieuw thuis hadden gevonden.

 

Onze voetbalgeschiedenis

Pa is Derry City fan, daar doet niemand iets aan af. Hij is er mee opgegroeid, speelde in zijn jonge jaren in alle selectieteams en zat zelfs dicht tegen het eerste elftal aan. Hij zat elke thuiswedstrijd op de tribune. Stond als jongen op de banken toen Derry als eerste club op het Ierse eiland een Europese ronde overleefde tegen het Noorse FK Lyn. Daar begon het drama van de club, toen de voetbalbond geen toestemming gaf om de volgende ronde te spelen. De officiële reden was de kwaliteit van het veld, maar veel supporters inclusief mijn vader denken dat dit met opzet was. Pa bleef trouw aan Derry City, zelfs toen de club werd gedwongen bijna vijftig kilometer verderop te gaan spelen. Allemaal in het kader van het conflict van destijds: clubs met een protestantse, of ‘unionists’ zoals mijn ouders zouden zeggen, weigerden in het overwegend katholieke – of ‘republican’ – Derry te spelen. Het deed mijn vader dan ook pijn toen vlak na de vlucht in 1973 Derry City, onder druk van de Noord-Ierse bond, zich helemaal uitschreef uit de competitie.

 

Aandacht voor voetbal was er in Cork zelf nog niet, tot mijn vader in 1975 met een aantal kameraden meeging naar een wedstrijd van Cork Celtic. De reden? George Best. In zijn wereldreis na Manchester United deed de Noord-Ierse wereldster ook welgeteld drie wedstrijden Cork aan. Cork Celtic tegen Bohemians, op nog geen halfuur lopen van ons huis. Het werd 1-0 voor Celtic. Best scoorde niet, maar maakte wel indruk op de negenduizend uitgelopen toeschouwers. Hoewel mijn vader lang niet zo fanatiek werd als bij Derry, bracht het gevoel die zondag op Turners Cross wel iets terug van die tijd. Toen ik opgroeide kreeg ik de liefde voor Derry City van mijn vader mee, maar hij gaf mij ook iets anders mee: support your locals.

 

 

George Best in actie voor Cork Celtic

21 november 20222 jr. bewerkt door Al Veni

Mooi geschreven intro, ben benieuwd!

Leuke intro! Ik zeg tag mij maar.

Zeer fijne intro! Ik ben alvast geprikkeld. Succes!

Lekkere start van deze novelle! Erg benieuwd naar het vervolg!

Mooie intro, ik volg!

Leuke intro

 

Deel 1

16:18 Pride goes before destruction, a haughty spirit before a fall

 

Ik ben opgevoed met het idee vooral nooit overmoedig te worden. Dat vond ik opmerkelijk van een man die zijn leven lang, naast al zijn werk, bezig is met zijn politieke idealen. Idealen die, om het zacht uit te drukken, nogal ver van de politieke realiteit afstaan. Ik was dertien toen Cork City in 2001 een samenwerkingsverband afsloot met Leicester City. Mijn vader was fervent tegenstander:

“Altijd maar weer die honger naar meer. Wat moeten we met Leicester City? Vijf jaar geleden waren we nog bijna failliet, nu hebben we eindelijk wat jonge talenten die doorbreken. Die Delaney bijvoorbeeld, die kan echt een international worden. Nu gaat hij op stage bij Leicester, zal je zien dat ze hem gratis mogen tekenen.”

 

Hoewel ik mijzelf zeker met terugwerkende kracht niet bepaald als kenner zag als dertienjarige, was het de beginnende pubertijd die een weerwoord bood: “Leicester speelt in de Premier League pap. Daar barst het van het talent. Als we er daar elk jaar een paar van kunnen huren worden we kampioen! Delaney zou anders toch wel een keer gaan, nu krijg je er ieder jaar spelers voor terug.”

 

Het werd even stil in de kamer, waarin mijn ouders ogen elkaar kort kruisten. Mijn vader doorbrak de stilte: “Mijn zoon, ik zal je een les meegeven die ik in het leven heb geleerd. Dat verhaal begint voor mij in Derry. Of eigenlijk begint dat voor ons in de 12^e eeuw, toen onze over over over over over over over grootouders hier woonden.”

 

“Sean, de korte versie alsjeblieft” snauwde mijn moeder naar mijn vader. In het geval ik jullie dat nog niet heb verteld: mijn vader kan nogal lang van stof zijn. Het bleek een vruchteloze poging, en zo vervolgde mijn vader zijn verhaal.

 

“In Derry droomde ik, zoals je weet, van een verenigd Ierland. Je opa en oma waren katholiek en socialist, of eigenlijk in omgekeerde volgorde, en ik ben in die traditie opgevoed. Aan het begin van The Troubles hadden we de hoop dat we eindelijk zouden ‘winnen’. Dat we nu nog in Derry zouden wonen, als onderdeel van de Republiek Ierland. Achteraf was ik jong en naïef, en heb ik de meest gruwelijke dingen meegemaakt. Ik ben blij dat je moeder een week eerder is vertrokken, want in die week kreeg ik de bevestiging van iets wat we al veel langer doorhadden: deze strijd zou nooit een winnaar kennen.

In Cork ging alles een tijd goed. In de fabriek kreeg ik best een aardige functie, en we dwongen met collega’s loonsverhoging na loonsverhoging af. Op een zeker moment dachten we aan een groter huis, tot de fabriek sloot. De toegenomen globalisering had ons uit de markt geconcurreerd.”

 

Dat was het moment waarop mijn moeder ingreep. “Sean! Projecteer je leven nu niet op die voetbalclub. Ik snap het hoor, die grote Engelse club heeft het vast op geen enkele manier het goede voor met Cork. Maar laat die jongen een beetje hoop hebben alsjeblieft.”  

 

“Ja pap, en wat hebben jouw verhalen met voetbal te maken?!”

 

“Omdat het voetbal, mijn zoon, een weerspiegeling van het echte leven is. De club bestaat nog geen 20 jaar en al drie keer stond de club op de rand van faillissement. Omdat ze dromen van een wereld, maar de wereld niet wordt zoals in de droom.”

 

Acht weken later vertrok de hoofdcoach van Cork naar de technische staf van Leicester. Delenay werd binnen de voorwaarden van het samenwerkingsverband gratis getekend, waarna Leicester zich terugtrok uit de overeenkomst. Een revolte brak uit bij Cork City. Hoe konden ze zich zo laten opnaaien? De directie stapte op en een nieuwe visie werd uitgerold: Jong talent in de ploeg, ervaren krachten in de staf. Er gloorde nieuwe hoop in Cork. Toch?

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Bedankt voor de reacties en likes! Ik zal een poging wagen het aantrekkelijk/prikkelend te houden 

@19CH98, @MNie, @Marius, @Kevinreijnen, @Gnolfdolf, @Djurovski

@Fantasy, @Bogatyr, @Daniell

Wil je geen mention meer ontvangen? Laat het weten!

 

15 november 20222 jr. bewerkt door Al Veni

Tof intro! Ben benieuwd naar je story verder mij mag je taggen! 

Mooi stuk weer en inderdaad wat moet je met Leicester 

Een zeer leuk begin van deze novelle. Een die ik zeker wil gaan volgen, dus een tagje voor mij graag 

Wederom een prima stuk

Mooi stukje geschiedenis! Ook niet meteen de meest propere manier van werken van Leicester natuurlijk.

 

Deel 2

Van wereldnieuws naar fantoom

 

Ik ben negentien als Cork City in het wereldnieuws is onder voetbalfanaten, op een andere manier dan we gehoopt hadden. Ik speel intussen als veelbelovend talent in het hoogste jeugdelftal, maar heb één van de beste generaties ooit voor mij. In 2006 werd voor de enige keer in de clubgeschiedenis de Champions League bereikt, evenals de eerste twee landstitels. In 2007 gaat het mis als de twee Ierse internationals Healy en Farrelly worden getekend. Omdat zij in dat seizoen al zijn uitgekomen voor twee andere ploegen, waren ze niet speelgerechtigd voor Cork. Het werd zulk groot nieuws, dat de FIFA zich uiteindelijk gedwongen zag de regels aan te passen. Mosterd na de maaltijd voor Cork, omdat de aanpassingen pas in het nieuwe seizoen van kracht waren. Ondanks dat het sportief nog even zou duren, luidde het een veel mindere fase van de club in. Twee sterkhouders op het laatste moment niet kunnen opstellen, maar wel moeten doorbetalen, had impact.

 

Healy en Farrelly in actie voor Ierland

 

De zoektocht naar nieuw succes trok ook types aan die het minder goed met de club voor hadden. Een investeringsmaatschappij stapte in 2007 in de club, waar je de bezwaren van mijn vader inmiddels al bij kunt bedenken. Ook dit keer waren er grote beloftes, met als toppunt een nieuw stadion voor bijna 30.000 toeschouwers. Helaas bleken zelfs pa’s doembeelden te mild voor de realiteit, en nog geen drie jaar later kreeg Cork al geen licentie meer rond voor het Ierse profvoetbal. Voor de zoveelste keer leek een Corkonian club de Ierse voetbalpiramide via de achteruitgang te verlaten. Dat jaar werd voor mij een nog grotere deceptie: Mijn aflopende contract bij Cork wordt niet verlengd. Mijn vader, met de bijzondere vorm van liefde en humor die hij heeft, had mij een seizoenskaart cadeau gedaan. Ik was van plan te gaan, maar doordat de club zelfs ophield te bestaan werd de troosteloosheid enkel groter. Ben ik een fan geworden van een fantoomclub?

 

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Bedankt voor de reacties en likes!

@keano77 Thanks!

@MNie Haha thanks, zou er iig nooit een save mee starten 

@ElMarcosThanks, leuk om te lezen!

@DjurovskiThanks!

@Marius Thanks! Verbaas mij altijd over de hoeveelheid (beschreven) geschiedenis over soms de meest obscure clubs. Al bedoel ik daar Cork niet mee natuurlijk   . Helaas is het verhaal over Leicester natuurlijk verre van uniek voor kleine clubs in moeilijkheden.

@KayDeManaager, @Bogatyr, @Fantasy, @Mansveld, @19CH98, @Daniell, @Gnolfdolf, @Kevinreijnen

Wil je geen mention meer ontvangen? Laat het weten!

 

16 november 20222 jr. bewerkt door Al Veni

Heerlijk schrijven Al Veni, leuke verhaallijn nu al! KUTGW!

Dat ging plots wel heel steil bergaf zeg!

Leuke update weer! Zeer benieuwd waar dit verhaal heen gaat!

Prima geschreven. De laatste alinea doet me ook een beetje denken aan ADO, gelukkig hebben wij wel de licentie weten te behouden, maar voor hoelang...?

Mooi stuk weer. Ik kan je ook adviseren geen save te starten met Leicester 

Mooi geschreven weer!

Leuk geschreven en zeer benieuwd hoe nu verder

 

Deel 3

Kerstdiner 2020 I

 

Glunderende ogen keken mij bij het kerstdiner van 2020 aan. “Assistent, van het eerste? Maar de club is toch net overgenomen, ik dacht juist dat je functie op de tocht stond?” Vroeg mijn moeder verbaasd. Niemand kon het geloven, inclusief ikzelf eigenlijk. Tot dat moment had ik het enkel mijn vrouw verteld dat ik de assistent van Colin Healy bij Cork City zou worden.

 

Dat behoeft voor u lezer misschien enige context: Toen de club in 2010 geen licentie meer rondkreeg, richtten supporters de club Cork City FORAS Co-op, op. Een coöperatie, van en voor fans. Mijn vader en ik werden direct lid, en vanwege de tijd die was vrijgekomen door het stoppen met (semiprof) voetbal mengde ik mij vrij snel in het reilen en zeilen van de vereniging. De club stroomde in de First Division, het tweede niveau en laagste niveau van de gesloten betaald voetbalpiramide, in en werd volledig gerund door vrijwilligers. Enkel de coach en één directeur werden betaald, de spelers moesten het hebben van premies. Eén specifieke taak had ik niet direct, daarvoor was de organisatie überhaupt nog veel te chaotisch. De – voor Corkonian begrippen – gouden generatie op het veld verbloemde het houwtje touwtje werk en zorgde voor extra betrokkenheid van de rest van de stad: promotie werd direct veiliggesteld en in 2011 werd zelfs de bekerfinale bereikt. Een bekerfinale die bij ons in de familie enkel gewonnen kon worden: Derry was de tegenstander. Intussen was ook de originele Cork City FC clubnaam overgenomen van de vermaledijde investeringsmaatschappij. Het bleken voortekenen van succesvolle jaren voor onze club, met als hoogtepunt de nationale dubbel in 2017. Na twee seizoenen tweede te zijn geëindigd werd eindelijk Dundalk verslagen in zowel de competitie als de bekerfinale. Een tijd lang leek Cork zelfs op te gaan als Ierse variant op The Invincebles, maar na 22 ongeslagen wedstrijden kwam aan die droom een einde.  

 

Intussen was ik opgeklommen tot jeugdtrainer, waarbij ik de U-18 ploeg onder mijn hoede had. Ook de rest van mijn familie was betrokken geraakt bij de club: Mijn oudste zus trainde een dames jeugdelftal, de ander stond samen met mijn moeder twee avonden per week achter de bar in de kantine en pa was scheidsrechter bij verschillende jeugdelftallen. Zoals de Murphy’s zijn en waren er veel gezinnen in Cork, niet geheel toevallig soms ook onder de naam Murphy overigens. Zo kreeg de club een veel grotere rol in de gemeenschap dan ooit tevoren. 

 

Maar aan de top komen is één ding, aan de top blijven een ander. Waar de club hard op weg naar professionalisering was, werden de resultaten minder. 2^e, 8^e en 10^e waren de opeenvolgende resultaten, waarbij de tiende plek directe degradatie betekende. Een nieuwe terugval voor Cork, en ook de identiteit van de club leek eens te meer verloren te gaan: de supporters waren akkoord gegaan met de verkoop van hun aandelen aan de eigenaar van Preston North End. “Een soort Leicester City verhaal, maar dan in het kwadraat”, fulmineerde mijn vader er over.  

 

 

Voor de liefhebber: een mini-docu over hoe de daadwerkelijke oprichting van FORAS door supporters ging

 

Next up: Kerstdiner 2020 II

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

 

Bedankt voor de reacties en likes!

@Nr.14Thanks!

@MariusIn de geschiedenis van bijna 40 jaar moet je zo je hoogte- en dieptepunten uitkiezen 

@ElMarcosThanks!

@MansveldJa inderdaad, en volgens mij is de halve Belgische voetbalpiramide hier ook aan onderdoor gegaan. Gelukkig deed Cork haar bijnaam van 'Rebel County' hier eer aan door de club toen zelf over te nemen.

@MNieHaha, thanks!

@19CH98Thanks!

@DjurovskiThanks! We hebben zoals je ziet even een snelle sprong gemaakt. Ik hoop in de toekomst nog wat meer historische anekdotes aan te halen.

@keano77, @KayDeManaager, @Bogatyr, @Fantasy, @Daniell, @Gnolfdolf, @Kevinreijnen

Wil je geen mention meer ontvangen? Laat het weten!

 

17 november 20222 jr. bewerkt door Al Veni

Interessante geschiedenisles weer! Ben benieuwd hoe nu verder. 

Hoogtepunten en dieptepunten wisselen mekaar af blijkbaar.

Interessante geschiedenis van de club. Heel benieuwd hoe dit nu verder gaat inderdaad.