Drie krakers die je nog scheiden van het seizoenseinde, en het zijn vooral die bekerfinales die ertoe doen natuurlijk. Maar ik gok erop dat je die promotie toch ook graag wil veilig stellen, al is het maar voor je eergevoel.

Alle vertrouwen in jou. En zie daar. Je staat gewoon weer in 2 finales. In de competitie ging het wat moeizamer mar zie je dat wel recht te breien

3 finales.. wat een cliffhanger voor de volgende update! Leuk dat ik gewonnen heb. Ik heb de keuze om je het leven zuur te maken met bijv Andorra, maar aangezien ik denk dat je de UCL/UEL/UECL nog wel vaker gaat winnen, kies ik voor een land buiten Europa. Ik zou inschatten dat beide landen een even grote uitdaging zijn (?) dus valt mijn keuze nu op Madagaskar! 🇲🇬 Lekker een Afrikaanse continentale competitie winnen met wat Maki’s op je rug! Of uhh, pinguïns…

Nog geen jaar in Algerije en meteen kans op drie prijzen. 

@Renato: vooruit dan, een update minder minder successen

@FSc1997: in de ene beker prettige lotingen en in de andere beker misschien regelmatig last van onderschatting door tegenstander. De slotdag is een prachtige!

@Marius: misschien dat ik op voorhand de promotie het belangrijkst vond, omdat dat in ieder geval meer mogelijkheden zou gaan opleveren voor volgend jaar, mocht het dit jaar in de finales niet lukken.

@Djurovski: er zitten wat sterke teams in de competitie terwijl wij het met veel jonge spelers moesten doen. Een paar blessures en we stonden alweer te kijken hoe het opgelost moest worden. Wel spannend zo, haha.

@timke1609: kijk aan, Madagaskar, die had ik niet zien aankomen. Leuke keuze! Andorra had ook best gemogen hoor, was ook een mooie uitdaging geweest. Over een tijdje gaan we het zien welke beestenbende ik daar aantref  .

@delichris: nog geen jaar in Algerije en twee prijzen misgelopen  .

@MNie, @keano77, @Fantasy, @roeliho, @Glenn08, @ElMarcos, @KayDeManaager: dank voor de likes! Wil je liever geen tag, laat het me maar weten hoor.

 

 

Algerije in een jaar verlaten en verder gaan in Jordanië zou een welkome ontwikkeling zijn in deze game. Daartoe heb ik in ieder geval twee kansen. Lukt het niet, dan denk ik dat het volgend seizoen wel zo ver moet kunnen komen. Hier coach zijn is namelijk geen straf. Zoals ik al eerder zei, spelen hier talenten die zichzelf willen bewijzen en willen laten zien hoe leuk het spel is – wat is er nou mooier voor een manager dan zien hoe zijn spelers zich per wedstrijd verder ontwikkelen? Abdelkarim Amrane is een van die jongens. De achttienjarige spits sloot het seizoen af met 42 goals in 43 optredens. Mocht het nodig zijn, zou ik hem er graag bij hebben in een tweede jaar, maar hij liet zich helaas verleiden door de ruimere ontwikkelingsmogelijkheden van een Ligue 1-club. Ook dat hoort erbij op dit niveau.

 

Finale 1: Ligue Professionele 2 - Est

Ook zonder de overstap naar JS Kabylie had Amrane in de Ligue 1 kunnen spelen, want op de laatste speeldag slaagden we erin de koppositie over te nemen van AS Aïn M’lila, onze tegenstander in deze wedstrijd. We begonnen vol druk en overtuiging aan het eerste bedrijf, wat resulteerde in een comfortabele 2-0 voorsprong bij rust. De overrompelingstactiek had energie gekost; langzaam werden de benen van mijn spelers steeds vermoeider. Met nog een kwartier op de klok van AS Aïn de aansluitingstreffer – een gelijkspel zou ons veroordelen tot nog een jaar Ligue 2. Mohamed Bounoua, al meerdere malen een redder in nood, stond op het juiste moment op. Hij hervond zijn krachten en bracht heel Bordj Menaïel in extase.

 

 

Finale 2: Coupe d’Algérie

Met 25.000 toeschouwers was het Stade Djilali Bounaama tot de nok toe gevuld. De meeste shirts hadden de kleuren van onze tegenstander, USM Alger, winnaar van de CAF Confederations Cup in 2023 en 2024 en inmiddels tienvoudig Algerijns kampioen en negenvoudig bekerwinnaar. We vochten voor wat we waard waren, maar de selectie van Alger kende te veel goede spelers. Jongens die internationale prijzen hebben gewonnen en hebben gespeeld voor hun land. Onze speldenprikjes leverden geen zorgelijke situaties op voor hen. Defensief stonden wij nog niet eens zo heel slecht gezien de kwaliteitsverschillen. Toch was het allemaal niet solide genoeg. Via een mooie goal van Aït Hadj en een vervelende eigen goal van Kasong zegevierde ASM Alger met 2-0.

 

 

Finale 3: Algerian Cup Mobilis

Mijn laatste kans op een direct ticket naar Jordanië. Het Stade Hocine Rouibah biedt plaats aan 40.000 fans. Elk stoeltje was bezet en net als in de andere bekerfinale waren ons fans ruim in de minderheid: nog geen 2.000. SC Constantine, door ons uitgeschakeld in de Coupe, wilde sowieso iets rechtzetten en begon furieus aan de finale. We hielden knap stand in de openingsfase, totdat Kasong (opnieuw hij, helaas) in de fout ging en zijn directe tegenstander naar beneden trok in het zestienmetergebied: 0-1. Na rust kwamen we beter voor de dag en durfden we meer vooruit te spelen, wat leidde tot de 1-1 van Belkheïr, onze mee opgestoomde rechtsback.

 

We kregen het gevoel dat er iets te halen viel en namen meer risico. Dat had onze medefinalist door; de dienstdoende coach speculeerde op de counter. Tot drie keer toe werd een treffer van Solomon Kessi afgekeurd wegens buitenspel, wat onze verdedigers nog wat meer zelfvertrouwen gaf. Misschien iets te veel, want in een moment van onoplettendheid lieten ze Belhocini te ver opkomen over links en de vleugelspits maakte de 1-2. Zichtbaar teleurgesteld zakte ons spel net zo hard in als dat het kort daarvoor was opgeleefd. Ik had me al neergelegd bij de nederlaag, tot Amrane in de vijfde minuut van de blessuretijd alert was na een overstapje van Fellahi. Verlenging! Zou het dan toch?

 

De eerste helft van de verlenging verliep bloedeloos. Beide teams durfden niet meer voluit te gaan en sorteerden misschien al voor op een onvermijdelijke strafschoppenserie. Plots, we zaten al in de extra tijd van het eerste extra kwartier, kreeg Belhocini – de uitblinkende linksbuiten van Constantine – het weer op zijn heupen. Hij passeerde zijn directe tegenstander en zette invaller Zerdoum alleen voor onze keeper: 2-3. Het bleek het startschot te zijn van een zinderende laatste kwartier waarin we wederom op gelijke hoogte kwamen. Amrane strafte een slecht genomen uittrap keihard af. De coach van Constantine stond te donderen langs de zijlijn. Dat mallotige gedrag had nog effect ook. Beloicini beloonde zijn fabelachtige finaleoptreden met zijn derde goal van de avond. We waren murw geslagen. Die 3-4 was te veel voor ons. Met opgeheven hoofd en een zilveren medaille om de nek verlieten we het veld. Volgend jaar beter.

 

 

 

Balen van de finales, maar alsnog een knap seizoen gedraaid. Dan volgend jaar maar 'even' orde op zaken stellen

Zonde dat je de bekerfinales verloren hebt. Had ik niet verwacht. Dan volgend jaar maar een beker pakken.

De leidersplek overnemen op de laatste speeldag door de concurrent rechtstreeks te verslaan. Veel mooier kon het niet worden. Prachtig dat je dit dan ook voor mekaar kreeg! De bekerfinales kondigden zich zwaar aan en bleken dat ook te zijn. Vooral die tweede is natuurlijk erg zuur om te verliezen nadat je verscheidene keren terug in de wedstrijd kwam. Anderzijds, het geeft je genoeg redenen om volgend seizoen revanche te nemen.

Had eerlijk gezegd wel verwacht dat je 1 van de 2 bekers zou pakken.  Al was je wel dichtbij die laatste. Zuur om in extra tijd te verliezen. Wel mooi de titel op het tweede niveau gehaald 

De belangrijkste finale gewonnen, maar zonde van de andere resultaten. 

Jammer van de finales, maar waarschijnlijk volgend jaar toch wel een prijs aangezien je 3 keuzes hebt. Speel je elke wedstrijd in het seizoen zelf of simuleer je? Aangezien de seizoenen heel snel voorbijgaan. Of je save loopt wat voor dat kan natuurlijk ook

@FSc1997: 'eventjes' zegt die . Deden we wel, maar opnieuw met de nodige spanning. Alhoewel, de beker was minder spannend, maar dat was minder interessant om uit te schrijven, haha.

@delichris: het waren behoorlijke niveauverschillen en in de finale zet een tegenstander nooit een paar reservespelers erin tegen een klein team, wat ze in vroegere rondes nog wel proberen.

@Marius: van de bekerfinales hebben we geleerd dat we elk team kunnen verslaan, mits we over meer stootkracht beschikken. Dit jaar hadden we meer defensieve stabiliteit en konden we aanvallend ook meer uitrichten.

@Djurovski: ik had het gehoopt, niet per se verwacht. Het zijn behoorlijke niveauverschillen in Algerije als je die topclubs afzet tegen de rest. Tegelijkertijd is het wel vrij goed te doen om aansluiting te vinden bij die top.

@ElMarcos: en zo is het maar net, door die promotie hadden we meer mogelijkheden om ons te versterken. Precies was nodig was!

@timke1609: Ik speel elk seizoen zelf een wedstrijd of 10: sowieso de eerste vijf officiële wedstijden om te kijken hoe het tactisch gaat met de spelers die ik tot mijn beschikking heb en daarnaast altijd de grote/belangrijke wedstrijden. Misschien dat ik daarom die twee bekerfinales verloor . De rest is simuleren.

@MNie, @keano77, @Fantasy, @roeliho, @Glenn08, @Renato, @KayDeManaager: dank voor de likes! Wil je liever geen tag, laat het me maar weten hoor.

 

 

Jeugdige versterkingen scoren

Op weg naar een prijs in het tweede jaar moest ik het elftal versterken. Er was een beetje geld, dus we konden een kleine transfersom ophoesten, indien nodig. Ook hadden we de ruimte om salarissen te betalen. Het enige wat we niet hadden, was de aantrekkingskracht. De betere spelers die op onze lijst stonden, weigerden consequent om zelfs maar in gesprek te gaan over een contract. Er zat niets anders op dan over te stappen op plan B: talentvolle jongens aantrekken en  voor de leeuwen gooien.

 

Gedurende de voorbereiding wisten meerdere zaakwaarnemers mijn mailbox te vinden en ook onze scouts kwamen regelmatig met interessante spelers voorbij. In wisten vijf spelers een juiste keuze te maken door naar Bordj Menaïel te verhuizen. Een van hen verdient speciale aandacht. Mijn scoutingsteam kwam namelijk met Abdelkarim Belhadj, een jeugdinternational uit de jongste leeftijdsklasse wiens contract bij Témouchent een afkoopclausule van €15.000,- bevatte. De spits zou echter niet de eerste keuze worden; daarvoor was de Sierra Leonees international Alhassan Metzger met een vrije transfer aangetrokken. De voormalig speler van Kallon startte uitstekend bij ons met dertien goals in negentien wedstrijden. In de slotfase kreeg Belhadj telkens de kans om minuten te maken en zich te bewijzen.

 

Na negentien potjes was het seizoen van Metzger abrupt ten einde; hij liep een blessure aan zijn kniebanden op. Tijd voor Belhadj. Hij kreeg de kans, hij wist het, hij pakte het. In de twintig competitieoptredens die hij in totaal maakte (waarvan slechts twaalf als basisspeler) kwam hij tot een indrukwekkend aantal van 24 goals, waarmee hij zich tot topscoorder van de competitie kroonde.

 

Spelersprofiel Belhadj

Spoiler

 

Hitchcock in Algerije

Had ik al gezegd dat de ontknoping van vorig jaar spannend was voor ons toen we op de laatste speeldag de titel op het tweede niveau pakten? Schrijf daar nog maar een hoofdstuk bij voor het tweede seizoen hier in Algerije. Na 29 van de 30 speelrondes stonden we bovenaan, met evenveel punten als USM Alger. Doelsaldo: +43 om +41. In Algerije wordt bij gelijke stand eerst het doelsaldo geraadpleegd, daarna pas het aantal gemaakte goals en het onderlinge resultaat. Het was dus zaak om op de laatste speeldag te winnen en tegelijkertijd te hopen dat USM Alger niet hetzelfde deed met veel grotere cijfers.

 

Alger speelde een uitwedstrijd tegen CR Bélouizdad, een club die nergens meer om meespeelde. Wij speelden ook in een ander stadion, dat van ES Sétif, de nummer drie op de ranking die niet meer kon stijgen of zakken. Het was opnieuw Belhadj die voor ons opstond. Na acht minuten had hij er twee ingeprikt en was de wedstrijd in principe beslist. We wilden meer, bang voor wat Alger zou doen. Er kwam meer, want in de achttiende minuut kwamen we al op 3-0. ES Sétif had er genoeg van en sloot de poorten; een verdere afgang wilden de spelers niet meemaken. Onze ogen waren dus vooral gericht op die andere wedstrijd, waar het na 22 minuten al 2-0 stond. Het zou toch niet..?

 

Nee, CR Bélouizdad vervulde zijn sportieve plicht en bleef tot het eind toe tegenstand bieden aan de uittredend kampioen. Zo geschiedde het dat Bordj Menaïel voor het eerst in de geschiedenis landskampioen van Algerije werd. En ik zag dat het goed was. Een weekje later pakten we ook nog eens de Algerian Cup (dus niet de Coupe, daarin werden we erg vroeg uitgeschakeld dit jaar) door in de finale met 5-2 van het reeds gedegradeerde Paradou te winnen. En ik zag dat het goed was. Adieu, Algérie!

 

Spoiler

En weer door. Heerlijk dat zon jonge speler de ploeg op sleeptouw neemt na een blessure van de ander. Met 2 prijzen was het een succesvol seizoen

Gefeliciteerd met de titel en door naar de volgende bestemming.

Op naar Jordanië  🇯🇴 

Mooi plan B aangezien de eerste keus spelers hun neus ophaalden voor een contract. Opmerkelijk dat het opnieuw zo spannend was. Alleen op een andere manier, en dan nog één waar je weinig invloed op hebt. De beker werd een leuk extraatje, en had anders een uitstekend plan B geweest om alsnog Algerije achter je te kunnen laten.

Zei toch 'eventjes'

Nee snap het wel, toch weer een knap seizoen gedraaid. Zeker als je eerste keus in de punt geblesseerd raakt. Mooie ontknoping ook.

En door naar het volgende land! Misschien een waar ze niet voetballen met een dicht gestikte varkensmaag, maar een echte bal. Van leer.  

@Djurovski: dat kereltje verbaasde iedereen met zijn doelpunten. Misschien dat ik hem ooit nog eens probeer te halen, zou leuk zijn.

@delichris: dank! We zitten weer in het volgende land.

@timke1609: je hebt het lijstje nog goed voor de geest .

@Marius: het bleek het jaar van het plan B te zijn... De spanning elke keer maakt de game overigens heel vermakelijk, al frustreren de uitslagen soms ook . In deze update nog een mooi voorbeeld van een spannende ontknoping.

@FSc1997: ondertussen begin ik een patent te krijgen op spannende ontknopingen. Dat hoeft wat mij betreft niet heel lang meer aan te houden, trouwens  .

@ElMarcos: nou nou, wat een indicatie van het niveau. Terwijl we allemaal weten dat het om een schapenmaag gaat in dat land . 

@MNie, @keano77, @Fantasy, @roeliho, @Glenn08, @Renato, @KayDeManaager: dank voor de likes! Wil je liever geen tag, laat het me maar weten hoor.

 

 

Bij ons in de Jordaan…

Een baan vinden in Jordanië vinden was niet heel lastig; een geschikte baan vinden dan weer wel. Dat heeft alles te maken met de vreemde kalender die in de voetbalcompetities gehanteerd wordt. Het hoogste niveau speelt de wedstrijden van augustus tot eind november, terwijl het tweede niveau eind augustus begint en in mei het seizoen afsluit. Dit heeft nogal invloed op vacante posities in trainersland. Op het moment dat ik klaar was in Algerije, waren alle ploegen op het hoogste niveau al lang en breed voorzien van een nieuwe tactische Messias. Echter, op het tweede niveau waren de trainers later in het jaar ontslagen, waardoor er gelukkig nog een optie was voor mij om op het vliegtuig van Algiers naar Amman te stappen. Al-Alia werd mijn nieuwe club in een competitie die inmiddels twee speelrondes onderweg was en waarin mijn nieuwe lievelingsclub nog geen wedstrijd had gewonnen.

  

Spoiler

 

Een competitie met veertien teams stelt niet bijzonder veel voor. Ik heb het al vaker aangehaald: dit zijn de niveaus waar de verschillen zo klein zijn dat je met een paar redelijke spelers en een fatsoenlijke tactiek al snel bovenin meedraait. In no-time stond Al-Alia in de bovenste regionen van de JL League One. Daar hadden we voornamelijk te maken met de concurrentie van Jazeera, een ploeg die wel duidelijk te goed is voor deze sportieve omstandigheden. De manager aldaar koos voor saai voetbal om zo snel mogelijk weer te promoveren – een goed recht. Voor ons maakte het plat gezegd geen donder uit, want de bovenste twee teams zouden het volgende jaar hun opwachting maken in de Jordan Pro League. En zo gingen we gebroederlijk omhoog: het slaapverwekkende Jazeera en het af en toe spectaculaire Al-Alia.

 

 

…zing je van hela hola hoeladiejee

Zoals we eerder hebben gezien in deze game, betekent uitkomen in een lagere afdeling niet per definitie dat er geen hoofdprijzen te winnen zijn. Jordanië heeft immers ook nog een JFA Cup, en laat ik nou toevallig heel dol zijn op bekervoetbal. Slechts vijf wedstrijden zijn er hier maar nodig om in de finale te geraken. Kom maar op!

 

Twee clubs uit de lagere divisies werden de eerste tegenstanders. Eiaai ging er met 7-0 af, Hartha hield het met kunst- en vliegwerk op slechts 3-1. Een ronde later troffen we competitiegenoot Karmel, een regelrechte grijze muis. 5-1 en door naar de kwartfinale. Daarin moesten we richting Jazeera, die club die het ook zo goed deed. Aangezien onze opponent niet vaak scoorde en niet vaak een goal tegen kreeg, besloot ik het oude recept weer in te zetten: volle bak druk en directe mandekking op de gehele verdedigende linie, inclusief de verdedigende middenvelder. Opnieuw werkte het: 2-1 voor ons en een plek in de halve finale. Pijnlijk genoeg speelden we drie dagen opnieuw uit bij Jazeera, ditmaal voor de competitie, en gingen we er met 4-0. Laten we het erop houden dat we de krachten op het juiste moment hadden ingezet.

 

In de Pro League had Shabab Aqaba zichzelf ternauwernood van degradatie behoedt en dat de halve finale van de JFA Cup was bereikt, werd als niet meer dan een verrassende bonus gezien. De spelers hadden totaal geen wedstrijdritme, omdat de Pro League drie maanden eerder al was afgelopen. Zonder veel moeite tikten we vier keer raak, voordat we huiswaarts keerden.

 

Spoiler

 

Zware tegenstand. Dat is wat we kregen in de finale. Al-Faisaly is hier de topclub waar iedereen fan van wil zijn en waarvan iedereen stiekem een pyjama in of onder het bed heeft liggen. De beste spelers lopen hier rond en zelfs zonder wedstrijdritme moet een wedstrijd tegen ons geen problemen opleveren. Toch veroorzaakten we wel degelijk problemen. Na negentig minuten prima voetbal van beide kanten stond het 1-1. In de tweede minuut van de verlenging schoot onze schaduwspits zelfs de 2-1 binnen. Tien minuten later ging de bal op de stip; dé mogelijkheid om op 3-1 te komen en de wedstrijd te beslissen. Rajaoniasy nam zijn verantwoordelijkheid, liep aan, schoot hard, maar zag zijn schot uiteenspatten op de vuisten van de doelman van Al-Faisaly. Au… Het was het startschot voor de recordkampioen om er een offensief uit te gooien. Het werd 2-2 en met nog drie minuten op de klok leken strafschoppen een kwestie van tijd. Daar dacht Mbaoma Chijioke anders over. Het Nigeriaanse jeugdproduct van Arsenal schoot kiezelhard van afstand raak.

 

 

Het was gedaan. Ik werd veroordeeld tot nog een jaar Jordanië. Maar niet bij Al-Alia! Dat zou een te groot risico zijn als ik de huidige selectie afzet tegen wat er nodig is om met de binnenlandse top mee te kunnen komen. Gelukkig stapten er nog twee managers op in de Pro League, onder wie die van Al-Salt SC. Een trein die ik niet mocht missen, zou Ronald Koeman hebben gezegd.

 

Spoiler

 

De promotie gepakt en net geen beker gewonnen, maar wel een betere club gevonden. Dit gaat weer lekker.

Van een portie spanning weer gesproken. Hitchcock zou hier inspiratie kunnen blijven opdoen. Jammer dat het niet in je voordeel uitdraaide, maar dan is dan ook weer net de charme van deze journey naar mijn gevoel. Prima keuze om ook meteen van club te veranderen. Dat houdt het op alle vlakken weer spannend  

Wat een heerlijke titel gekozen en ook gepakt met Al-Alia op het 2e niveau in Jordanië. Wacht weer met smart op de nieuwe update met een nieuw team in de Eredivisie van Jordanië.

Zonde dat de beker net aan werd verloren. Hopelijk heb je met je nieuwe club meer geluk. Zodat je snel weer verder kunt. Al is Jordanië volgens mij zo erg nog niet

Jammer dat je het net niet redt in jaar 1, maar ik gok dat komend jaar wel van jou is

Nog een jaar in Jordanië is vast geen feest, dus hopelijk lukt het je om snel die hoofdprijs op te halen.