Hoe het allemaal begon..

 

De ene dag zet je een punt achter je actieve loopbaan, de andere dag ga je verder als hoofdtrainer bij de vereniging waar je leven als profvoetballer stopte. Mijn naam is Mischa Bockhorn, zoon van Deense vader en Limburgse moeder, geboren op 18 augustus van het jaar 1966 en ik ben één van de gelukzakken voor wie deze vlieger opging.

 

Een kleine veertig jaar geleden zag ik het levenslicht in het Limburgse Kerkrade, de Oostelijke Mijnstreek van de zogeheten "koempels". Ik had een zorgeloze jeugd, met alle wenselijkheden van een kind. Al van kleins af aan was ik bezeten door de bal (de voetbal dus), dit had alles te maken met mijn vader, die in mijn kindertijd sluitpost was van Juliana, één van de voorlopers van het huidige Roda JC. Toen ik een jaar of zeven was besloot ik me aan te melden bij de voetbalclub die praktisch in onze achtertuin gelegen was, de Rooms Katholieke Terwinseler Sport Vereniging. Hier betaalde ik tot mijn zestiende maandelijks trouw contributie, tot op een kille herfstdag. Ik speelde inmiddels in de B-jeugd van de vereniging, en we speelden de derby tegen de rivalen van Chevremont. Hier waren enkele Roda-scouts op afgestuurd, en die waren zo enthousiast over mij dat deze wedstrijd mijn laatste in blauw-wit zou zijn geweest.

 

Mijn eerste maanden bij de op de dag van vandaag enige Limburgse eredivisionist verliepen vlekkeloos, ik was apetrots dat ik het al zover geschopt had. Na twee jaar vertoeft te hebben in de jeugdopleiding werd ik mondjesmaat gebracht in het tweede elftal, tot op een gegeven weekend de nood aan de man was in het eerste elftal en de toenmalige hoofdtrainer Piet de Visser mij aan de A-selectie toevoegde. Ik kon mijn geluk niet op, viel een kwartier voor tijd bij een 3-1 stand op Kaalheide tegen NEC in voor Jimmy Calderwood, en sindsdien zat ik definitief in de A-selectie. Ik speelde uiteindelijk tot het seizoen 1991/1992 voor Roda, waarvan de laatste jaren als aanvoerder. Na dat seizoen verkaste ik naar Eindhoven om te gaan spelen voor PSV, dit bleek uiteindelijk de foute keuze te zijn geweest, en in januari van het jaar 1994 vertrok ik naar Engeland om voor Sheffield Wednesday te gaan uitkomen. Bij Sheffield kende ik in als voetballer mijn hoogtijdagen, ik won o.a. twee keer de FA Cup met de club en speelde tijdens mijn tijd daar vier interlands voor het Nederlands Elftal.

 

Toch, na zeven jaar trouwe dienst in Engeland, vond de club de tijd rijp om mij van de hand te doen. Ik was inmiddels een 35-jarige oude aanvaller, en had de keuze uit een handvol Nederlandse en Duitse clubs, maar koos uiteindelijk voor het goede leven en financiele verzekering in de Verendigde Staten. In de Major League kwam ik de laatste vijf jaar van mijn carriére uit voor Los Angeles Galaxy, en dat heeft me, vooral op m´n bankrekening, geen windeieren gelegd. Ondanks een kampioenschap en bekerwinst ontsloeg voorzitter Tim Leiweke de Canadese trainer Frank Yallop, en benaderde mij om mijn loopbaan als oefenmeester in te luiden bij de club waar ik die van actief voetballer had afgesloten. Aangezien ik en mijn vrouw en twee kinderen het geweldig naar onze zin hadden in Los Angeles besloot ik op de aanbieding van Lalas in te gaan, en ondertekende ik een contract voor één seizoen, met een optie voor nog eens twee. De club kent enorm veel mogelijkheden met selectiespelers als Landon Donpvan (23 jaar, (!) 84 interlands), Chris Albright en "soccer"-icoon Cobi Jones (164 interlands), en heeft daarbij een leuke cent op de bank. Reken daarbij de aanstaande komst van showman David Beckham bij, en je kan wel raden dat ik ontzettend uitkijk naar m'n eerste werkdag in het Home Depot Center..

 

Hoe het allemaal begon..

 

De ene dag zet je een punt achter je actieve loopbaan, de andere dag ga je verder als hoofdtrainer bij de vereniging waar je leven als profvoetballer stopte. Mijn naam is Mischa Bockhorn, zoon van Deense vader en Limburgse moeder, geboren op 18 augustus van het jaar 1966 en ik ben één van de gelukzakken voor wie deze vlieger opging.

 

Een kleine veertig jaar geleden zag ik het levenslicht in het Limburgse Kerkrade, de Oostelijke Mijnstreek van de zogeheten "koempels". Ik had een zorgeloze jeugd, met alle wenselijkheden van een kind. Al van kleins af aan was ik bezeten door de bal (de voetbal dus), dit had alles te maken met mijn vader, die in mijn kindertijd sluitpost was van Juliana, één van de voorlopers van het huidige Roda JC. Toen ik een jaar of zeven was besloot ik me aan te melden bij de voetbalclub die praktisch in onze achtertuin gelegen was, de Rooms Katholieke Terwinseler Sport Vereniging. Hier betaalde ik tot mijn zestiende maandelijks trouw contributie, tot op een kille herfstdag. Ik speelde inmiddels in de B-jeugd van de vereniging, en we speelden de derby tegen de rivalen van Chevremont. Hier waren enkele Roda-scouts op afgestuurd, en die waren zo enthousiast over mij dat deze wedstrijd mijn laatste in blauw-wit zou zijn geweest.

 

Mijn eerste maanden bij de op de dag van vandaag enige Limburgse eredivisionist verliepen vlekkeloos, ik was apetrots dat ik het al zover geschopt had. Na twee jaar vertoeft te hebben in de jeugdopleiding werd ik mondjesmaat gebracht in het tweede elftal, tot op een gegeven weekend de nood aan de man was in het eerste elftal en de toenmalige hoofdtrainer Piet de Visser mij aan de A-selectie toevoegde. Ik kon mijn geluk niet op, viel een kwartier voor tijd bij een 3-1 stand op Kaalheide tegen NEC in voor Jimmy Calderwood, en sindsdien zat ik definitief in de A-selectie. Ik speelde uiteindelijk tot het seizoen 1991/1992 voor Roda, waarvan de laatste jaren als aanvoerder. Na dat seizoen verkaste ik naar Eindhoven om te gaan spelen voor PSV, dit bleek uiteindelijk de foute keuze te zijn geweest, en in januari van het jaar 1994 vertrok ik naar Engeland om voor Sheffield Wednesday te gaan uitkomen. Bij Sheffield kende ik in als voetballer mijn hoogtijdagen, ik won o.a. twee keer de FA Cup met de club en speelde tijdens mijn tijd daar vier interlands voor het Nederlands Elftal.

 

Toch, na zeven jaar trouwe dienst in Engeland, vond de club de tijd rijp om mij van de hand te doen. Ik was inmiddels een 35-jarige oude aanvaller, en had de keuze uit een handvol Nederlandse en Duitse clubs, maar koos uiteindelijk voor het goede leven en financiele verzekering in de Verendigde Staten. In de Major League kwam ik de laatste vijf jaar van mijn carriére uit voor Los Angeles Galaxy, en dat heeft me, vooral op m´n bankrekening, geen windeieren gelegd. Ondanks een kampioenschap en bekerwinst ontsloeg voorzitter Tim Leiweke de Canadese trainer Frank Yallop, en benaderde mij om mijn loopbaan als oefenmeester in te luiden bij de club waar ik die van actief voetballer had afgesloten. Aangezien ik en mijn vrouw en twee kinderen het geweldig naar onze zin hadden in Los Angeles besloot ik op de aanbieding van Lalas in te gaan, en ondertekende ik een contract voor één seizoen, met een optie voor nog eens twee. De club kent enorm veel mogelijkheden met selectiespelers als Landon Donpvan (23 jaar, (!) 84 interlands), Chris Albright en "soccer"-icoon Cobi Jones (164 interlands), en heeft daarbij een leuke cent op de bank. Reken daarbij de aanstaande komst van showman David Beckham bij, en je kan wel raden dat ik ontzettend uitkijk naar m'n eerste werkdag in het Home Depot Center..

 

Hoe het allemaal begon..

 

De ene dag zet je een punt achter je actieve loopbaan, de andere dag ga je verder als hoofdtrainer bij de vereniging waar je leven als profvoetballer stopte. Mijn naam is Mischa Bockhorn, zoon van Deense vader en Limburgse moeder, geboren op 18 augustus van het jaar 1966 en ik ben één van de gelukzakken voor wie deze vlieger opging.

 

Een kleine veertig jaar geleden zag ik het levenslicht in het Limburgse Kerkrade, de Oostelijke Mijnstreek van de zogeheten "koempels". Ik had een zorgeloze jeugd, met alle wenselijkheden van een kind. Al van kleins af aan was ik bezeten door de bal (de voetbal dus), dit had alles te maken met mijn vader, die in mijn kindertijd sluitpost was van Juliana, één van de voorlopers van het huidige Roda JC. Toen ik een jaar of zeven was besloot ik me aan te melden bij de voetbalclub die praktisch in onze achtertuin gelegen was, de Rooms Katholieke Terwinseler Sport Vereniging. Hier betaalde ik tot mijn zestiende maandelijks trouw contributie, tot op een kille herfstdag. Ik speelde inmiddels in de B-jeugd van de vereniging, en we speelden de derby tegen de rivalen van Chevremont. Hier waren enkele Roda-scouts op afgestuurd, en die waren zo enthousiast over mij dat deze wedstrijd mijn laatste in blauw-wit zou zijn geweest.

 

Mijn eerste maanden bij de op de dag van vandaag enige Limburgse eredivisionist verliepen vlekkeloos, ik was apetrots dat ik het al zover geschopt had. Na twee jaar vertoeft te hebben in de jeugdopleiding werd ik mondjesmaat gebracht in het tweede elftal, tot op een gegeven weekend de nood aan de man was in het eerste elftal en de toenmalige hoofdtrainer Piet de Visser mij aan de A-selectie toevoegde. Ik kon mijn geluk niet op, viel een kwartier voor tijd bij een 3-1 stand op Kaalheide tegen NEC in voor Jimmy Calderwood, en sindsdien zat ik definitief in de A-selectie. Ik speelde uiteindelijk tot het seizoen 1991/1992 voor Roda, waarvan de laatste jaren als aanvoerder. Na dat seizoen verkaste ik naar Eindhoven om te gaan spelen voor PSV, dit bleek uiteindelijk de foute keuze te zijn geweest, en in januari van het jaar 1994 vertrok ik naar Engeland om voor Sheffield Wednesday te gaan uitkomen. Bij Sheffield kende ik in als voetballer mijn hoogtijdagen, ik won o.a. twee keer de FA Cup met de club en speelde tijdens mijn tijd daar vier interlands voor het Nederlands Elftal.

 

Toch, na zeven jaar trouwe dienst in Engeland, vond de club de tijd rijp om mij van de hand te doen. Ik was inmiddels een 35-jarige oude aanvaller, en had de keuze uit een handvol Nederlandse en Duitse clubs, maar koos uiteindelijk voor het goede leven en financiele verzekering in de Verendigde Staten. In de Major League kwam ik de laatste vijf jaar van mijn carriére uit voor Los Angeles Galaxy, en dat heeft me, vooral op m´n bankrekening, geen windeieren gelegd. Ondanks een kampioenschap en bekerwinst ontsloeg voorzitter Tim Leiweke de Canadese trainer Frank Yallop, en benaderde mij om mijn loopbaan als oefenmeester in te luiden bij de club waar ik die van actief voetballer had afgesloten. Aangezien ik en mijn vrouw en twee kinderen het geweldig naar onze zin hadden in Los Angeles besloot ik op de aanbieding van Lalas in te gaan, en ondertekende ik een contract voor één seizoen, met een optie voor nog eens twee. De club kent enorm veel mogelijkheden met selectiespelers als Landon Donpvan (23 jaar, (!) 84 interlands), Chris Albright en "soccer"-icoon Cobi Jones (164 interlands), en heeft daarbij een leuke cent op de bank. Reken daarbij de aanstaande komst van showman David Beckham bij, en je kan wel raden dat ik ontzettend uitkijk naar m'n eerste werkdag in het Home Depot Center..

Mooie intro. Ik hoop dat je zo door kan gaan en veel succes met Beckham.

Véél succes in ieder geval!!

Beckham moet toch een surplus kunnen bieden denk ik...

Lijkt mij ook David Beckham moet toch wel dé man in de Amerikaanse competitie worden, Mooie intro trouwens

Succes!

Ik zie de laatste tijd veel meer leden een novelle starten met LA Galaxy.

Begin ziet er in ieder geval goed uit :D

Ik zie de laatste tijd veel meer leden een novelle starten met LA Galaxy.

Begin ziet er in ieder geval goed uit :D

 

goeie inleiding, maar de komst van beckham, hebk men twijfels over. je hebt al een sterke speler met quaranta op rechts en tzal niet beckham zijn die de ploeg naar een hoger niveau zal leiden, maar donovan die zonder twijfel de grootste ster is in de MLS. prachtige speler en zonder hem is galaxy veel zwakker.

 

verder succes en hopelijk kunnen we onze resultaten vergelijken

Ha, Mischa. :cab: Wie geht's?

 

Goed begin aan je novelle, ben benieuwd hoe je het er vanaf brengt (en met name Beckham).

 

Een eerste kennismaking..

 

We noteren de 29e van januari, en ik heb m'n eerste onderhoud met de hogere machten binnen de club, te weten voorzitter Tim Leiweke en algemeen manager Alexi Lalas. Met deze twee sympathieke heren heb ik zojuist bij gemiddelde belangstelling mijn officiële presentatie bij de club, en nu gingen we onder het genot van een bakkie leut een aantal zaken doornemen. Leiweke gooide, om te beginnen, een aantal financiële feitjes op tafel. Het banksaldo bedroeg op dit moment 177 miljoen dollar, waarmee we verreweg de rijkste voetbalclub van de Verenigde Staten zijn, en daar mocht ik 2,71 miljoen uitgeven aan vers bloed van uitgeven. Nu gaf ik, asociaal als ik kan zijn, direct aan bij Leiweke dat ik dit transferbudget wel erg magertjes vond, ten opzichte van het beschikbare bedrag op de bankrekening. Leiweke vond dat niet, dus zal ik moeten roeien met de riemen die ik heb. Het loonbudget stond voor dit seizoen vastgesteld op 36.500 dollar, de loonlast bedroeg daarintegen 51.690 dollar, en met het oog op het salarisplafond dat een geregistreerde selectie in de Major League Soccer mag hebben, zal het voor mij nog flink puzzelen worden.

 

Het tweede aandachtspunt dat m'n nieuwe baas aankaarte waren enkele uitbreidingen bij de club. Zo, vertelde hij mij enthousiast, stonden uitbreiding van het jeugdcomplex en het Home Depot Center op de agenda, want ondanks een capaciteit van 27.000 zitplaatsen voldoet de huidige thuisbasis, die overigens wordt gedeeld met aartsrivaal Chivas USA, volgens hem niet aan de eisen van een topclub. Vervolgens werd ik voorgesteld aan mijn rechterhand, Paul Bravo, slechts 37 jaar oud en speelde in zijn carrière, waarin hij enkel het shirt van Colorado droeg, vier maal voor Team USA. Bravo stelde op zijn beurt het overgebleven team voor, en deze zag er als volgt uit;

 

• Jose Martin / 37 jaar / Amerikaan / Trainer
  
• Eric Johnson / 33 jaar / Amerikaan / Trainer
  
• Jimmy Ellis / 31 jaar / Amerikaan / Trainer
  
• Troy Casey / 29 jaar / Amerikaan / Trainer
  
• Tim Hanley / 48 jaar / Amerikaan / Keeperstrainer
  
• Justin Bryant / 31 jaar / Amerikaan / Conditietrainer
  
• Ivan Pierra / 39 jaar / Amerikaan / Fysiotherapeut
  
• Kevin Shaw / 38 jaar / Amerikaan / Scout
  

 

Een erg magere bezetting van de technische staf, met slechts één fysiotherapeut en één scout. Ik vroeg Bravo of hij me wat kon vertellen over welke kwaliteiten die deze mannen beschikten. Hij adviseerde me op Jimmy Ellis, die hij hoog had zitten wegens zijn tactische vaardigheden, keeperstrainer Tim Hanley en fysiotherapeut Ivan Pierra ieders contract te laten ontbinden. Nu is het nogal wat voor een pas begonnen manager om direct vijf van zijn technische leden uit hun functie te ontheffen, dus zou ik het hier eerst nog met de bestuursleden over gaan hebben. Hierover vertel ik jullie de volgende keer meer, en dan komen tevens de hoofdstukken satellietclubs, scoutingsapparaat en selectie voorbij..

 

Metamorfose gaande in Los Angeles..

 

We zijn inmiddels twee weken verder, en ik kan melden dat het een en ander veranderd is bij de club. We trappen af waar we gebleven waren, de technische staf. Zoals vermeld adviseerde assistent Paul Bravo mij om meer dan de helft van de technische staf op straat te zetten, ik twijfelde of ik als rookie-manager hier wel goed aan zou doen, maar ook algemeen manager Alexi Lalas vond dit het beste voor de club. Dus werden de contracten van Jose Martin, Eric Johnson, Troy Casey, Justin Bryant en Kevin Shaw ontbonden en ging ik een aantal dagen met assistent Bravo, die overigens net als mij pas zijn voetbalschoenen opborg, hij speelde 181 Major League-wedstrijden voor San Jose en Colorado en kwam daarnaast vier keer uit voor Team USA, in de weer om een geheel nieuw technisch team te vormen. We trokken zes nieuwe trainers aan, te weten Robin Fraser (39 jaar oud, 27 Amerikaanse interlands), Erik Barbieri (32 jaar oud, speelde gehele carrière voor Connecticut), Mark Chung (35 jaar oud, 24 Amerikaanse interlands), Josh Rowland (30 jaar oud), Thomas Rongen (49 jaar oud, geboren in Amsterdam en coachte o.a. Chivas, DC en New England) en Jason Acres (34 jaar oud, één profseizoen voor Charlotte). Ons scoutingapparaat is van een erbarmelijk niveau, we vonden slechts één scout die naar onze club wou komen én de vereisten kwaliteiten bezat, te weten de 34-jaar oude Ron Black. Tenslotte werd onze medische staf uitgebreid naar liefst twee fysio's, Stu Schwerner besloot niet in te gaan op de aanbieding van Colorado, maar tekende een anderhalf jaar lang durig contract bij Los Angeles Galaxy. De vernieuwde technische staf, waar Tim Hanley en Thomas Rongen met hun respectievelijk 48 en 49 jaar de gemiddelde leeftijd binnen het technische team van 37 jaar onwijs omhoog halen, ziet er dan uiteindelijk als volgt uit;

 

 

Volgende aandachtspuntje zijn de samenwerkingsverbanden van de club. Bij mijn komst was de club al dochterclub van het grote Engelse Chelsea, waarmee contractueel was vastgelegd dat er eens per kalenderjaar een vrienschappelijke ontmoeting tussen beide teams op Amerikaans grondgebied zou worden georganiseerd. Toch kaarte ik bij het bestuur aan dat ik graag nog een eigen dochterclub zou hebben, waar ik in de toekomst eventuele beloftes zou kunnen stallen om ervaring op te doen. Het bestuur gaf me de mogelijkheid uit twee Canadese en twee kleine Amerikaanse teams, mijn keuze werd uiteindelijk Palm Beach Pumas. Voor wie meer wil weten over deze club, kijk gerust even op hun site. Ook werd de oefencampagne voor het volgende seizoen vastgelegd, van 6 tot 28 februari zijn de kleine Amerikaanse ploegen Bakersfield, Yakima, Kalamazoo en Albany onze gastheren, voordat we op 8 maart onze heenwedstrijd in de kwartfinale van de CONCACAF Cup spelen, tegen een nog nader te bepalen team.

 

Dan gaan we over naar het belangrijkste aspect binnen de club, de selectie. Sinds mijn aanstelling, een kleine maand geleden, werden er tot nu toe twee spelers aangekocht en eentje verkast halverwege het seizoen naar een ander continent. Op 2 februari tekende Jay DeMerit zijn eerste MLS-contract, drie dagen later deed Frankie Hejduk hetzelfde. Eén speler, die overigens op overschot was, verzekerde zich van een verlenging van zijn voetballoopbaan. Paulo Nagamura, Braziliaan/Japanner/Italiaan in één, werd door mij op de transferlijst geplaatst, en uit een rits aan Braziliaanse clubs koos de 22-jarige middenvelder voor São Paulo, waar hij vanaf augustus aan de slag gaat. In de volgende post geef ik u mijn visie op de huidige selectie, die voor het sluiten van de transfermarkt op 31 markt nog hier en daar zou kunnen veranderen..

leuk geintroduceerd

hoop dat je het vol kan houden

 

De voorlopige selectie

 

Sluitposten:

 

Kevin Hartman: Keeper met frapante haardos, maar desondanks onze onbetwiste eerste keus. Kwam al vijf maal voor Team USA uit, en stond sinds 1997 al 281 keer onder de lat bij Galaxy.

Steve Cronin: Reserve achter Hartman, werd in 2004 weggeplukt bij San Jose. Zit met zijn lengte (188 cm) en vooral zijn 22 jaar pas in de lente van zijn carrière.

 

Verdedigers:

 

Troy Robers: Begint aan zijn tweede seizoen in het Home Depot Center, maar gezien zijn geringe kwaliteiten en de komst van Frankie Hejduk zal zijn inbreng nihil zijn.

Ugo Ihemelu: 1-voudig Amerikaans international met Nigeriaanse roots. Zal met de komst van DeMerit voorlopig genoegen moeten nemen met een plaats op de bank, maar is pas 22 jaar en heeft hopelijk nog voldoende groeimarge.

Tyrone Marshall: Met zijn 31 jaar één van de weinige ouderen binnen de selectie, maar 'Ty', die al 57 keer uitkwam voor zijn geboorteland Jamaica, heeft komend seizoen wel een basisplek.

Kyle Veris: Eén van de zwakkere schakels binnen mijn elftal, speelde nog geen enkel duel op het hoogste niveau, en dat zal komend seizoen uitsluitend het geval zijn bij schorsingen of blessures.

Nathan Sturgis: Nathan is met afstand het grootste talent dat Los Angeles Galaxy in haar gelederen heeft. De multifunctionele jeugdinternational zal mondjesmaat gebracht worden in zijn eerste Major League-seizoen, maar zal in de toekomst ongetwijfeld uitgroeien tot één van de beste Amerikaanse verdedigers ooit.

Jay DeMerit: Mijn eerste aankoop als manager van de club, en direct eentje met toegevoegde waarde. De 26-jarige centrale verdediger speelde zijn hele carrière voor Watford, maar werd 1,2 miljoen euro naar Californië gelokt.

Mike Randolph: 20-jarige vleugelverdediger die, overgenomen van het kleine Portland, aan z'n eerste seizoen bij de Amerikaanse titelhouder begint. Zal backup worden voor de positie van linksback, achter Ante Jazic.

Ante Jazic: Onze man voor linksachter, speelde tot nu vijftien keer voor de Canadese nationale ploeg, en versleet in z'n carrière eerder clubs als Hajduk Split en Rapid Wien.

Frankie Hejduk: Een Amerikaans "soccer"-icoon werd door z'n club Colombus Crew zomaar vrijgegeven, L.A. Galaxy twijfelde niet, en haalde de ervaren vleugelverdediger met 74 Amerikaanse interlands direct voor twee seizoenen binnen als eerste keuze als rechtsback. Hejduks carrière is inmiddels elf seizoenen lang, en speelde daarin voor Tampa Bay, Bayer Leverkusen en Colombus Crew.

 

Middenvelders:

 

Chris Albright: Op rechtshalf heb ik een plaats ingeruimd voor Chris Albright, een absolute topper binnen onze selectie. Kwam in 2001 over van DC United, speelde 19 interlands voor de Verenigde Staten en is onmisbaar binnen ons basisteam.

Josh Gardner: Backup voor de linkshalf positie, maar absoluut een jongen met potentie. Werd 23 jaar geleden geboren in Houston, en speelde onder mijn voorganger Frank Yallop drie duels in de hoofdmacht.

Peter Vagenas: Onze stofzuiger met Griekse roots op het middenveld. Kwam tot twee keer toe uit voor Team USA en speelde nog niet voor een andere club dan de onze.

Paulo Nagamura: Jeugdproduct van São Paulo, en daar gaat ie in augustus ook weer mooi naar terug. Ondanks dat ie in de tussentijd voor het tweede elftal van Arsenal en afgelopen 25 keer voor ons speelde, is ie tot 1 augustus backup voor de positie voor de verdediging.

Stefani Miglioranzi: En nog een overbodige Braziliaan, al blijkt het heel wat lastiger om deze te slijten. Droeg van 1998 tot afgelopen seizoen het shirt van Portsmouth en Swindon, maar zal bij mij hoofdzakelijk tribuneklant zijn tot z'n contract aan het einde van het kalenderjaar ten einde is.

Santino Quaranta: Het tweede grote talent binnen de gelederen is 11-voudig Amerikaans international Santino Quaranta. Na vijf jaar in de hoofdstad Washington bij DC te hebben vertoeft, zal hij het dit jaar vooral moeten hebben van invalbeurten, gezien de concurrentie van Chris Albright.

Cobi Jones: 35 jaren oud, 311 competitiewedstrijden voor Coventry, Vasco da Gama en Los Angeles Galaxy en 164 interlands voor Team USA. Cobi Jones is zonder twijfel één van de grondleggers van het huidige Amerikaanse voetbal, en wordt door mij dit seizoen op links op het middenveld geposteerd.

Guillermo Gonzalez: 20-jarige linkshalf van Mexicaanse origine, zal dit seizoen absoluut zijn minuten mee gaan pikken, gezien de leeftijd van Cobi Jones.

Landon Donovan: Niet alleen dé ster van Los Angeles Galaxy, waarschijnlijk ook dé ster van de Major League Soccer. Donovan is pas 23 jaar oud, maar speelde al 84 interlands, en is daarmee hard op weg om ploeggenoot Cobi Jones te achterhalen als Amerikaans recordinternational. Kende zijn opleiding in Duitsland bij Bayer Leverkusen, werd voor drie seizoen verhuurd aan San Jose, probeerde het vervolgens nog eens in de Bundesliga, maar slaagde uiteindelijk niet en begint aan z'n tweede seizoen in Los Angeles.

Kyle Martino: Uitstekende aanvallende middenvelder met acht Amerikaanse interlands achter zijn naam en aan zijn eerste seizoen bij de club begint na vier seizoen bij Colombus Crew. Zal voornamelijk in de schaduw staan van Landon Donovan, en zal waarschijnlijk enkel zijn opwachting maken wanneer de sterspeler en aanvoerder door welke reden dan ook niet kan spelen.

 

Aanvallers:

 

Herculez Gomez: Spits, geboren in Las Vegas, en is voorlopig één van twee keuzes in de voorhoede. Gomez, die tevens beschikt over de Mexicaanse nationaliteit, droeg in zijn carrière tot nu toe de shirts van Puebla, Durango, San Diego, Portland en Los Angeles Galaxy, en vond in 42 optredens 30 keer het net.

Michael Enfield: 22-jarige spits die vorig seizoen zijn debuut maakte in de MLS in het shirt van L.A., zal voorlopig genoegen moeten nemen met een plaats op de bank.

Quavas Kirk: Het derde, en tevens laatste grote talent in de hoofdmacht. Quavas is pas 17 jaar en wacht nog op zijn debuut in de hoogste Amerikaanse divisie, en die zal komend seizoen zeker komen.

Joshua Hansen: Onze kwalitatief minste spits, dus zal de in Phoenix geboren 24-jarige Hansen enkel minuten mogen maken bij blessures of schorsingen van zijn collega-spitsen.

Cornell Glen: 25-jarige spits uit Trinidad & Tobago, met 11 goals in 36 interlands voor dat land. Voorlopig mijn tweede keus is in de spits naast Gomez, hopelijk kan hij zich hier wel nestelen, wat hem sinds 2001 bij Sanjoanense, San Juan Jabloteh, New York Metrostars, FC Dallas en Colombus Crew niet lukte.

prachtige voorstelling en welke opstelling ga je gebruiken ? en je hebt gelijk sturgis is een supertalent en quavas kirk, laat hem geregeld invallen en hij scoort vlot. ga je donovan als aanvallende middenvelder uitspelen of als spits ? en de keuze albright - quaranta kank begrijpen, maar toch ga je roteren of kies je steevast voor albright ?

 

en dan laatste vraag : wrm cronin als reservekeeper en niet als eerste keuze ?

prachtige voorstelling en welke 1.opstelling ga je gebruiken ? en je hebt gelijk sturgis is een supertalent en quavas kirk, laat hem geregeld invallen en hij scoort vlot. 2.ga je donovan als aanvallende middenvelder uitspelen of als spits ? en de keuze albright - quaranta kank begrijpen, maar toch ga je roteren of 3.kies je steevast voor albright ?

 

en dan laatste vraag : 4.wrm cronin als reservekeeper en niet als eerste keuze ?

Leuk he, als iemand anders met dezelfde club speelt :naughty:

 

1.

Hartman

Hejduk DeMerit Marshall Jazic

Vagenas

Albright (linkerflank) Jones (rechterflank)

Donovan

Gomez Glen

 

2. Achter de spitsen.

3. Albrights CA ligt veel hoger dan die van Quaranta, maar hij speelt wel als Albright niet fit of geschorst is, of tegen een mindere tegenstander.

4. Omdat Hartman een heel stuk beter en ervarener is.

 

De start van de voorbereiding..

 

Bakersfield - Los Angeles Galaxy 0-5

 

MoM: Chris Albright (LAG)

 

 

6 februari 2006

Vriendschappelijk

Bakersfield Stadium

 

11' [0-1] L.Donovan

29' [0-2] C.Albright

54' [0-3] C.Glen

71' [0-4] H.Gomez

87' [0-5] S.Quaranta (pen.)

 

Los Angeles Galaxy: Hartman; Roberts (46. Hejduk), Jazic (46. Randolph), Sturgis, DeMerit; Albright (46. Quaranta), Gonzalez (45. Gardner), Nagamura, Donavan © (45. Martino); Enfield (56. Kirk), Glen (56. Gomez)

 

Onze eerste oefenpartij bij Bakersfield ging eenvoudig gewonnen. De semi-profs konden ons maar weinig tegenstand bieden, maar het was vooral zaak voor ons om wedstrijdritme op te doen, aangezien de kwartfinales van de CONCACAF Cup al over een maand op het programma staan. Het resultaat, en bij vlagen ook het spel van de jongens, geeft in ieder geval goede hoop. Bij de rust stond er een 0-2 stand op het scorebord, doelpunten kwamen van Donovan en Albright. Na de rust werd het gros van het elftal gewisseld, en scoorden we in de personen van Glen, Gomez en een strafschop van Quaranta nog drie keer, waardoor 0-5 de eindstand was.

 

Yakima - Los Angeles Galaxy 1-7

 

MoM: Herculez Gomez (LAG)

 

 

13 februari 2006

Vriendschappelijk

Yakima Reds Field

 

14' [0-1] Q.Kirk

15' [0-2] K.Martino

18' [1-2] B.Boshell

26' [1-3] H.Gomez

39' [1-4] K.Martino

52' [1-5] Q.Kirk

57' [1-6] H.Gomez

77' [1-7] L.Donovan

 

Los Angeles Galaxy: Cronin; Hejduk (69. Roberts), Randolph (69. Jazic), Marshall, Ihemelu; Quaranta (59. Albright), Gardner (59. Gonzalez), Vagenas © (69. Nagamura), Martino (69. Donovan); Kirk (59. Enfield), Gomez (69. Glen)

 

Ook de tweede wedstrijd van onze oefenreeks werd met heel wat eenvoud gewonnen, we scoorden er twee meer dan in onze wedstrijd bij Bakersfield, maar doelman Steve Cronin kreeg er ook eentje tegen. Gestart werd met grotendeels de invallers van de vorige wedstrijd, met deze spelers leidden we bij de rust met 1-4, door twee doelpunten van Martino en eentje van Gomez en Kirk, Boshell deed bij de stand van 0-2 na een kleine twintig minuten met een fraai afstandsschot nog iets terug. Na de rust vielen enkele van onze basisspelers in, de score werd dankzij Kirk, Gomez en Donovan uiteindelijk een fraaie 1-7.

0-5 & 1-7, dat zijn knappe resultaten !!

Hopelijk kan je deze lijn doortrekken

Leuk he, als iemand anders met dezelfde club speelt :naughty:

 

1.

Hartman

Hejduk DeMerit Marshall Jazic

Vagenas

Albright (linkerflank) Jones (rechterflank)

Donovan

Gomez Glen

 

2. Achter de spitsen.

3. Albrights CA ligt veel hoger dan die van Quaranta, maar hij speelt wel als Albright niet fit of geschorst is, of tegen een mindere tegenstander.

4. Omdat Hartman een heel stuk beter en ervarener is.

 

laat je sturgis niet centraal spelen. bij mij speelt hij daar de pannen van het dak. op 8 matchen stijgt zen waarde van 80.000 € naar 1 miljoen € en je zet nagamura op de bank. waarom ask vragen mag, want als stofzuiger is hij onvermoeibaar. maar alleszins topresultaten in voorbereiding en ken je loting voor CL al ?

laat je sturgis niet centraal spelen. bij mij speelt hij daar de pannen van het dak. op 8 matchen stijgt zen waarde van 80.000 € naar 1 miljoen € en je zet nagamura op de bank. waarom ask vragen mag, want als stofzuiger is hij onvermoeibaar. maar alleszins topresultaten in voorbereiding en ken je loting voor CL al ?

Sturgis is een talent, maar z'n stats zijn wat mij betreft nog niet goed genoeg voor een basisplaats, zal wel genoeg speeltijd krijgen. Nagamura speelt niet en vertrekt in augustus omdat Vagenas vele malen beter is, en ik genoeg betere alternatieven achter de hand heb. De loting voor de CCC weet ik al, maar die lees je morgen, aangezien ik vanavond bij RKC - Roda te vinden ben :)

Wow dit ziet er heel strak en gelikt uit! mooie presentatie echt super, lekkere overwinningen ook in de oefenwedstrijden.

 

ik weet niet of het zo hoort, maar de namen van:

Mike Randolph en Guillermo Gonzalez

zijn niet klikbaar, dus geen foto :P

 

Succes verder en houd dit vol dan kan het een mooie Novelle worden succes!

 

Op naar het echie..

 

Kalamazoo - Los Angeles Galaxy 0-3

 

MoM: Landon Donovan (LAG)

 

 

20 februari 2006

Vriendschappelijk

Kalamazoo Stadium

 

7' [0-1] L.Donovan

28' [0-2] Q.Kirk

35' [0-3] Q.Kirk

 

Los Angeles Galaxy: Hartman; Roberts, Jazic, DeMerit, Veris; Quaranta (67. Hejduk), Jones (57. Gardner), Nagamura (67. Vagenas), Donovan © (57. Martino); Kirk (67. Gomez), Hansen (57. Enfield)

 

Onze derde en voorlaatste oefenwedstrijd van de voorbereiding verliep al heel wat stroever dan de tweede voorgaande, maar dat had grotendeels met de gebruikte spelers te maken. De openingstreffer kwam op naam van captain Donovan, die al vroeg doelman de Anda met een fraaie boogbal vanaf de rand van de zestien verschalkte. Rond het half uur maakte Quavas Kirk met een intikker, na goed voorbereidend werk van Hansen, en een van richting veranderd schot het verschil. Met de rust was de eindstand van 0-3 al bereikt, aangezien er in de tweede helft niets noemenswaardig meer plaats vond.

 

Albany - Los Angeles Galaxy 0-5

 

MoM: Cobi Jones (LAG)

 

 

28 februari 2006

Vriendschappelijk

Union College Field

 

2' [0-1] C.Albright

11' [0-2] C.Glen

42' [0-3] G.Gonzalez

69' [0-4] L.Donovan

89' [0-5] Q.Kirk

 

Los Angeles Galaxy: Cronin; Ihemelu, Randolph (62.Jazic), Sturgis, Marshall; Albright (62. Quaranta), Jones ©, Vagenas, Gonzalez (62. Donovan); Glen (62. Hansen), Gomez (70. Kirk)

 

De afsluitende pot van onze oefencampagne werd eenvoudig met 0-5 op het veld van Albany winnend afgesloten, waardoor we een indrukwekkend aantal keer van twintig doelpunten in vier wedstrijden gescoord hebben, en slechts één tegentreffer hoefden te incasseren. Vandaag startten we met Cobi Jones vanaf de aftrap als aanvoerder, en de routinier leverde bij zowel de doelpunten van Chris Albright als die van Guillermo Gonzalez de assist, Cornell Glen strafte na een goede tien minuten zwak verdedigen van de Albany-defensie genadeloos af. Na de thee voerden invallers Landon Donovan en Quavas Kirk, in aanvallend opzicht de twee uitblinkers van de voorbereiding, de score uiteindelijk op naar 0-5.

 

In de tussentijd werd er ook geloot voor de CONCACAF Champions Cup, de Noord-Amerikaanse variant op de Europese Champions League. Voor ons kwam het Costa Ricaanse CD Saprissa uit de koker gerold. De twee-voudig winnaar van de competitie, waarvan de laatste keer in 2005, herbergt slechts één naam van betekenis in haar selectie, te weten 18-voudig Costa Ricaans international Cristián Bolaños. Het tweeluik zal plaats vinden op 8 en 15 maart, en de heenwedstrijd vind plaats in het eigen The Home Depot Center. Overige wedstrijden in de kwartfinale zijn Chivas (MEX) - Motugua (HON), Comunicaciones (GUA) - América (MEX) en Luis Ángel Firpo (SLV) - New England Revolution (USA).

Ben benieuwd hoelang je dit vol gaat houden Misch. ;) Prachtige presentaties dat wel wat tijd kost neem ik aan.

 

Prestaties zijn tot nog toe ook prima. Misschien een screentje van je beste speler? veel succes verder! 8)

 

Oja, welke competities heb je allemaal geselecteerd?

Misschien een screentje van je beste speler? veel succes verder! 8) Oja, welke competities heb je allemaal geselecteerd?

Landon Donovan

 

Alleen Amerikaanse en Engelse hoogste divisie ;)

Relaxe speler vind ik die donovan.

 

De vooravond van 'Saprissa'..

 

Inmiddels wonen ik en mijn vrouw, die overigens hier geboren en getogen is, en aanhang nu al weer goed vijf jaar in het Walhalla van de Amerikaanse filmindustrie, L.A. Het bevalt ons allemaal fantastisch, en zo lang ik hier kan werken, denk ik er niet aan om terug te keren naar ons kikkerlandje, waar ik nu toch al meer dan twaalf jaar weg ben. We schrijven 8 maart om 02.35, ik kan maar niet in slaap komen, kan maar één ding denken; Saprissa. Ik bedoel, als voetballer had je niet die enorme druk dat wanneer de resultaten minder waren, je hoefde te vrezen voor je baan, dat is als coach wel anders. Ik zette de tv aan en besloot maar naar de herhalingen van het nieuws op NBC4 te kijken. Daar ging het, zoals wel vaker op de Amerikaanse televisie, enkel over Irak en aanverwanten. Dan neem ik maar de tijd om jullie nog even op de hoogte te houden van wat er zoal de revue is gepasseerd na de laatste oefenwedstrijd in Albany.

 

Op 1 maart verzochten de hoge heren van de Major League Soccer alle teams hun selectie te registreren voor het komende seizoen. Dit bleek een stuk lastiger dan ik verwacht had, gezien regeltjes als maximaal aantal senior spelers, maximaal 4 internationals en maximum salaris. En van die laatste had ik verwacht dat het een sta-in-de-weg zou zijn voor een 26-koppige selectie, maar achteraf bleek deze vrees ongegrond, we bleven enkele honderden dollars onder het salarisplafond steken. Daags hierna vond de jaarlijkse MLS-draft plaats, hier kunnen de twaalf aanwezige MLS-teams kiezen uit een X-aantal vrijgegeven spelers, die geen plaats in de selectie bij hun club hadden verkregen. De keuze was ditmaal uit 24 beschikbare spelers, en de regerend titelhouder, wij dus, mochten beide rondes als 12e en laatste kiezen. Spelers van naam waren er voldoende, zoals meervoudig internationals Clint Mathis en Eddie Pope, deze werden helaas voor mijn neus weggekaapt. Enige overgebleven speler van kwaliteit was de 19-jarige Franse stofzuiger Elie Ikangu, die door New York Red Bulls werd vrijgegeven, en ik zie hem in de toekomst de plaats van Peter Vagenas overnemen.

 

Verder bezocht ik met assistent Paul Bravo en hoofdscout Ron Black enkele talentvolle Amerikaanse spelers, en een Ivoriaan, op zowel de Amerikaanse als de Europese markt. Eerste trip ging naar Bolton, waar we bij de plaatselijke Wanderers van trainer Sam Allardyce een bezoek brachten aan de pas 18-jarige Jamaicaanse Amerikaan Johann Smith. We vroegen voorzitter Phil Gartside in onverstane woorden naar het prijskaartje dat om de nek hing van de jonge Smith, maar de enkele miljoenen die hij wou zien was ons iets te veel van het goede, dus zetten we onze hoop in op een aflopend contract volgend jaar juni, want de in Oakland geboren jeugdinternational gaf ons duidelijk het gevoel dat hij een overstap naar de grootste club in zijn geboorteland wel zag zitten. Volgende bestemming was Heerenveen, in Friesland werd een bezoekje gebracht aan de plaatselijke SC, waar we een ontmoeting hadden met Michael Bradley en Robbie Rogers. Zowel Bradley, zoon van Chivas USA-manager Bob Bradley, als Rogers gaven aan dat ze nog maar net voet op Europese bodem hadden gezet, en bij een eventueel mislukt Nederlands avontuur Galaxy zeker een optie zouden vinden. Alvorens terug te keren naar de USA, bezochten we het Belgische SK Beveren. Hier kwamen we kijken naar Gervais Yao Kouassi, kortweg Gervinho. De voorzitter van de club, wiens naam me helaas is ontschoten, gaf aan dat Gervinho voor een schappelijke prijs nog voor 31 maart naar de Verenigde Staten mocht verkassen. Toch leek het ons beter om de 18-jarige multifunctionele Ivoriaanse jeugdinternational nog even te laten rijpen in het Belgische land, aangezien hij bij ons geen basisplaats konden worden gegarandeerd. Eenmaal terug op eigen bodem bezochten we de oefenwedstrijd tussen Charleston en Dallas, en hadden we oog voor Dallas' verdedigend annex aanvallende middenvelder Dax McCarthy. Ook McCarthy kan met zijn 18 jaar nog een hele tijd mee, maar de middenvelder gaf aan voorlopig nog trouw te willen blijven aan Dallas, aangezien die club hem pas afgelopen januari weghaalde bij Ajax Orlando, het Amerikaanse orgaan van het Nederlandse Ajax. Hoewel we deze beloftes, gezien onze enorme selectie, zeer zeker niet meer voor de Amerikaanse transferdeadline van 31 maart zullen vastleggen, blijven we ze vast en zeker op de voet volgen. Zo, nu nog een paar uurtjes m'n ogen dichtdoen, anders houd ik het vanavond al helemaal niet uit...