Ik kwam in de ontvangsthal aan en liep meteen naar de receptie. Ik vroeg om een kamer voor een persoon en had geluk, er was er nog een vrij. Ik gaf mijn naam op en ontving de sleutel. Kamer 314. Bij de kamer aangekomen realiseerde ik dat mijn vrouw niet eens wist waar ik was. Ik besloot haar straks wel even te bellen en het uit te leggen. Ik opende de deur en betrad de kamer. De geur van schoonmaakmiddel kroop mijn neus in. Ik liep naar het raam en zette het open. Eerst maar even die lucht weg. Ik drukte de tv aan en ging op bed liggen. Na was gezapt te hebben kwam ik uit bij Nederland 1. Er was een of ander programma over probleemkinderen. Ik drukte op de teletekstknop op de afstandsbediening en ging naar pagin 801. Ik las alle regels. Van Hanegem krijgt waarschuwing Uefa, Ado blijft stijgen, Koetsier in onderhandeling met FC Twente. Ik schrok me dood! Gaat dat zo snel? Ik toetste het betreffende nummer in voor meer informatie. Er stond een uitgebreid verslag over de situatie van mijn vrouw en over mijn prestaties met Ajax. Terwijl ik dit las dacht ik weer aan de tijd dat mijn vrouw in het ziekenhuis lag....

Het was een afschuwelijk gezicht. Ze had een slang in haar mond die haar hielp met ademen. Verder zag ik allemaal buisjes die weet ik veel op welke plek haar lichaam ingingen. Ik pakte een stoel en ging naast haar zitten. Ik begon een heel verhaal tegen haar te vertellen. Over hoeveel ik wel niet van haar hield en over mijn schuldgevoelens. Na een half uur zo gepraat te hebben opende ze haar ogen. Ze wou wat zeggen, maar de slang in haar mond zorgde ervoor dat het er niet verstaanbaar uitkwam. Ik gaf haar een kus op haar voorhoofd en ze viel weer in slaap. Volgens de dokter moest ze minstens 2 weken in het ziekenhuis blijven liggen. Omdat ik mijn gedacht niet echt op voetbal kon richtten belde ik John Jaakke. Ik legde alles uit en vertelde dat ik even niet met het elftal bezig kon zijn. Hij snapte het en zei dat ik gerust de tijd moest nemen. Ik bedankte hem en hing op. Elke dag bezocht ik mijn vrouw. Elk bezoekuur was ik er, van begin tot eind. Het ging steeds beter en ik zag haar opknappen. Bijna elke dag kwam de politie langs om vragen te stellen. Mijn vrouw had ongeveer aan 5 agenten het hele verhaal moeten vertellen. Het kwam er op neer dat ze de dief had betrapt. Deze had in paniek mijn vrouw geprobeerd bewusteloos te slaan. Hij sloeg echter bijna alleen in haar buik, wat de inwendige bloedingen tot gevolg hadden. De gebroken hand van mijn vrouw was het gevolg van de klap die mijn vrouw in het gezicht van de dief had gepland uit zelfverdediging. De dader was vooralsnog niet gepakt. Op de dag van de wedstrijd tegen Utrecht zat ik in de kroeg naar de wedstrijd te kijken. We speelden een fantastische wedstrijd! 4-0! Ergens was ik trots dat ze ook zonder mij zo'n fantastische wedstrijd speelden. Alle speelsystemen zaten er dus goed in. Maar het verontrustte mij ook, was ik dan helemaal niet meer nodig? Ik keerde terug naar mijn vrouw en zag dat alle slangen en buizen weg waren. Ik besloot maar niet met haar over de wedstrijd te praten, zij had andere dingen aan haar hoofd. Ze vertelde me dat ze nog maar een week in het ziekenhuis hoefde te blijven en dan verder thuis uit mocht rusten. Met een goed humeur ging ik weer naar huis. Het zou niet lang meer duren of we konden weer gezellig samen zijn! Een paar dagen gingen voorbij totdat ik weer gebeld werd, Het was Jaakke. Hij vertelde mij dat Ajax gisteren een fantastische wedstrijd had gespeeld! Ze hadden Sevilla helemaal weg gespeeld. Het enige minpunt was dat ze maar met 1-0 hadden gewonnen. Ik moest hem eerlijk bekennen dat ik de wedstrijd helemaal vergeten was, maar feliciteerde hem en hing op. Ondertussen groeide mijn zorgen. Het team had mij helemaal niet nodig. Vorig seizoen was ik nog de gevierde man met verrassende overwinningen op Liverpool en Milan, maar nu konden ze het ook zonder mij. Ik besloot de volgende wedstrijd op de tribune te bekijken, en daarna mijn werkzaamheden weer op te pakken. Vlak voor de wedstrijd kwam mijn vrouw weer thuis. Ik had voor haar speciaal een bed in de kamer gezet. Zo kon ze overdag ook slapen zonder de trap op te hoeven lopen. Ik besloot toch maar de wedstrijd op TV te kijken. Min vrouw was namelijk doodsbang geworden alleen in huis. Helemaal nu ze zich totaal niet kon verweren. Ze had zelfs het keukenmes onder haar kussen gelegd. Samen keken we de wedstrijd op TV. Ajax speelde overtuigend en liet vele kansen op een voorsprong liggen. Pas in de 68e minuut kwam Lazovic tot scoren. 8 minuten later was het de beurt aan Maduro die vanaf 20 meter de bal in het doel streepte. Na de wedstrijd belde ik meteen John Jaakke op om te zeggen dat ik morgen weer zal beginnen. Mijn vrouw hoorde dit en was woedend. Ik moest voor haar zorgen, er op toe zien dat zoiets niet weer zou gebeuren! Toen we beiden naar bed gingen was de ruzie nog niet bijgelegd

schi-te-rend! écht heel sterk, het beste dat ik al las!

Inderdaad, heel mooi geschreven. kutgw.

Jammer van de ruzie:(

Goede novelle!! Probeer door te gaan, ik vind dat je onterecht weinig reacties krijgt!

Goede novelle!! Probeer door te gaan, ik vind dat je onterecht weinig reacties krijgt!

 

Is de laatste tijd veel bij nieuwe novelles, want er zijn zoveel novelles!

 

 

Maarre, leuke novelle, jammer van de weinige screens

ik heb respect voor de mensen die zulke lappen tekst kunnen schrijven...

dus ook voor jou. KUTGW

Goede novelle!! Probeer door te gaan, ik vind dat je onterecht weinig reacties krijgt!

 

Is de laatste tijd veel bij nieuwe novelles, want er zijn zoveel novelles!

 

 

Maarre, leuke novelle, jammer van de weinige screens

 

juist een geluk van de weinig screens, dat maakt hem zo mooi.

Ik wacht op het vervolg.

Goeie Novell! Zelfs om 1.20u is het nog goed te lezen die teksten. GO ON:thumb:

ik was een beetje ontmoedigt doordat ik zo weinig reacties kreeg, vandaar dat er een tijdje niks getypt is. Zou straks de draad weer op pakken! bedankt voor alle reacties!!!

Wat een toestand allemaal. Ik drukte de tv uit en pakte mijn laptop uit mijn tas. Ik probeerde in te loggen op het netwerk van het hotel, maar had het wachtwoord niet. Ik belde naar de receptie voor het wachtwoord. Aangezien ik toch al aan het bellen was liet ik een fles champagne komen. Waarom wist ik niet, maar ik had iets te vieren, ook al wist ik niet wat. Ik opende mijn e-mail account en zag tientallen mailtjes van journalisten die een afspraak wouden maken. Ik selecteerde ze allemaal en drukte op de delete knop. Praten met journalisten was wel het laatste waar ik zin in had. Er werd op de deur geklopt. Hij is open! schreeuwde ik en een klein Thais vrouwtje kwam binnen met een karretje met daarop een emmer met ijs en een champagnefles. Ik wees naar het nachtkastje en ze zette de fles en de emmer erop. Ik gaf haar vijf euro en ze verdween weer, zonder ook maar een woord te hebben gezegd. Ik opende de champagnefles, zocht naar een glas, maa kon niks vinden. Dan maar uit de fles. Ik nam een paar slokken en mailde mijn vrouw dat ik vanavond niet thuis kwam. Ik gaf verder geen reden of verblijfplaats. Ik speelde nog wat spelletjes op een of andere gare site en klapte toen mijn laptop dicht. Ik dronk de champagnefles leeg en viel in slaap...

----------------------------------------------------------------------------------------------

 

In de toekomst komen er misschien screens! Maar jullie kunnen ze natuurlijk altijd aanvragen!

Ik droomde over de aanloop naar de wedstrijd tegen ADO. De dagen ervoor werd de ruzie tussen mijn vrouw en mij minder, maar ze was er nog steeds tegen dat ik weer aan het werk ging. Ik legde haar uit dat ik niet anders kon en beloofde dat ik na de wedstrijd zo snel mogelijk naar huis zou komen. Ik belde ook haar broer op om er voor te zorgen dat ze niet alleen thuis zou zitten.

Toen ik op de dag van de wedstrijd bij de Arena aankwam werd ik nauwelijks aangekeken. Ik had nog geen enkele training geleid sinds het ongeluk met mijn vrouw en de spelers vonden het dan ook niet terecht dat ik meteen weer de leiding had. Ik de bus naar Den Haag legde ik uit dat ik nou eenmaal even tot mezelf moest komen. De meeste spelers luisterden niet eens en gingen ongestoord verder met kaarten of muziek luisteren. Voor de wedstrijd probeerde ik nogmaals alles uit te leggen, maar er werd niet echt gereageerd in de kleedkamer. Met een slecht gevoel ik naar de dug-out.

 

De wedstrijd begon slecht van onze kant. De spelers leken alles behalve geconcentreerd en het was dan ook ADO dat na 10 minuten de leiding nam via Fortuné. We leken was te ontwaken en zochten vol de gelijkmaker. 12 minuten later was het Huntelaar die de 1-1 maakte. Ik had het idee dat we nu wel over ze heen zouden walsen. Het was echter ADO dat 2 minuten later al weer op voorsprong stond. Dit keer was het Vicelich die een op eigen helft begonnen solo bekroonde. Tot de rust was het voornamelijk overleven. We kwamen nog een keer goed weg toen Fortuné alleen voor de keeper verscheen, maar hij kon zijn zenuwen gelukkig niet in bedwang houden.

In de rust was ik woedend! Ze voetbalden niet voor mij, maar voor de fans! Dat werd door de spelers, een beetje terecht, afgedaan als een slecht cliché.

We begonnen de tweede helft slap en hadden weer het geluk dat ADO niet de kracht had om het af te maken. Af en toe kwamen we toe aan aanvallen en het was dan ook meer geluk dan wijsheid dat we op gelijke hoogte kwamen via Perez in de 68e minuut. De rest van de wedstrijd bleven we redelijk makkelijk overeind en gingen we onterecht met een punt naar huis. De spelers deden nogal nonchalant over de verloren 2 punten, iets wat me woedend maakte. De dag erna laste ik dan ook een zware training in en was er van rustig uitlopen geen sprake.

Toewerkend naar het duel tegen Roda probeerde ik iedereen op scherp te stellen. De trainingen waren een ware uitputtingsslag en dus besloot ik de dag voor de wedstrijd maar rustig aan te doen. Toen ik na de training in mijn auto stapte werd ik gebeld.

 

Ja hallo,

 

-Spreek ik met Robin Koetsier?

 

Ja zeker, zegt u het eens.

 

-U spreekt met Maarten Jager, van AD Sportwereld. Mag ik u wat vragen?

 

Zeker weten

 

-U weet dat Fred Rutten gisteren is ontslagen na de nederlaag tegen PSV?

 

Eerlijk gezegd hoor ik dat nu voor het eerst, wat vervelend voor hem.

 

-Ja zeker, maar klopt het dat u op het lijstje van Twente staat om hem op te volgen?

 

Daar heb ik geen idee van, ik maak die lijstjes niet.

 

-Nee oké, dat klopt. Maar misschien had u er al iets van gehoord. Stel dat u op het lijstje staat, heeft u interesse?

 

Ja, om eerlijk te zijn wel. Een beetje verandering in mijn leven kan ik wel gebruiken.

 

-oké, dat was het dan, veel succes morgen tegen Roda!

 

Dankje en tot ziens.

 

Meteen toen ik ophing had ik spijt van wat ik gezegd had. Ik had niet moeten zeggen dat ik interesse heb ik die baan. Dat maakt de houding van de groep tegenover mij alleen maar slechter. En wat moet het bestuur nu niet van me denken? Dat Ajax me helemaal niet meer kan schelen, dat ik toch weg wil?

Ik zette de gedachten van me af en reed naar huis. Thuis aangekomen zag ik mijn vrouw angstig in haar ben in de kamer liggen. Ze was doodsbang! Ze had al vaker angstaanvallen gehad, maar deze was echt de heftigste totnogtoe. Ik probeerde haar rustig te krijgen, iets wat maar een klein beetje lukte. Ze vertelde dat ze zich in de grote stad niet meer veilig voelde dat ze weg wilde uit Amsterdam. Ik beloofde haar dat we zouden verhuizen, al was het maar naar een dorp net buiten Amsterdam. Ze kalmeerde en viel in slaap. Ik zette de tv aan en zapte wat langs de kanalen. Na een paar uur kon ik mijn ogen nauwelijks openhouden en ging ik ook maar naar bed

 

Toen ik de volgende ochtend de krant uit de brievenbus haalde, viel mijn oog meteen op de rechter boven hoek: Koetsier toont interesse in FC Twente. Zie verder: Sportwereld

Ik opende de krant en pakte het katern Sportwereld eruit. Ik bladerde naar pagina 5 en zag een pagina groot artikel over mij, mijn behaalde resultaten, mijn vrouw en FC Twente. Ik las het vluchtig door en zag dat het geschreven was door Maarten de Jager, de journalist die me gisteren belde. Ik sloeg de krant dicht, dronk een kop koffie en stapte in de auto op weg naar de Arena.

 

Bij de Arena aangekomen kwam Jaakke op me afgerend, met de krant in de handen! Wat is dit, vroeg hij mij terwijl hij bijna mijn ogen uitstak met de krant. Dat is het Algemeen Dagblad antwoorde ik bijdehand. Je weet best waar ik het over heb! schreeuwde hij. Ik begon een slap verhaal over het feit dat het AD in Rotterdam wordt gedrukt en dat die kakkerlakken alleen maar onrust willen veroorzaken. Ze maakten van een mug een olifant, om het maar even zo te zeggen. Ik spreek je na de wedstrijd zei hij, terwijl hij zich omdraaide en wegliep.

In de kleedkamer viel het in een keer stil toen ik binnenkwam. Iedereen keek mij vragend aan. Ik zei niks en ging zitten. Ik deelde de opstelling van de dag mee en meteen stond Lazovic op. Hij begon een verhaal dat ik mocht zeggen wat ik dacht, en dat ze toch niet dachten dat ik niks om hen of Ajax gaf! Ik had me gewoon versproken, vervolgde hij, dat was hem ook wel eens gebeurd in zijn tijd bij Feyenoord. Niemand zei meer iets toen hij ging zitten en ik vervolgde met het tactische plan voor vandaag.

 

De wedstrijd was een hel, niemand leek geinspireerd. Alleen Lazovic liep zich helemaal dood. Huntelaar huppelde over het veld als een klein meisje, en ging dan ook bij de eerste de beste tackle piepen dat hij pijn had. In een draak van een eerste helft bleef het 0-0.

In de rust haalde ik Huntelaar er uit en zette Kenneth Perez erin. Het had echter weinig nut. De wedstrijd deed pijn aan de ogen. Op 1 of 2 kansen na hadden we niks in te brengen in aanvallend opzicht. Het was aan Roda te danken dat we toch nog met 1 punt de kleedkamer ingingen.

 

Uit woede zei ik niks tegen mijn spelers, ik pakte mijn spullen en ging op huis aan. Thuis aangekomen sliep mijn vrouw. Ik ging naast haar zitten en vertelde haar dat ik het niet meer zag zitten, zo'n leven als coach. Op datzelfde moment ging de telefoon.

 

Ja hallo

 

-goedendag, u spreekt met Bart van den Baar.

 

Een goedenmiddag, wat wilt u van me?

 

-Ik wil u uitnodigen om morgen naar het Arke Stadion te komen. Er ligt hier een contract klaar, met uw naam er op.

 

Een contract? u gaat er al van uit dat ik sowieso coach van u club wil worden?

 

-ik ga nergens van uit, ik wil gewoon een goed gesprek met u.

 

Dat kan altijd, maar hoop niet te veel.

 

-Ik zou niet durven, morgen 4 uur?

 

Ik zal er zijn, tot dan

 

-Tot morgen

Ik vind dit een geweldige novelle en blijf deze ook zeker volgen!!:thumb:

Ik schrok wakker van de telefoon. Het duurde een paar tellen voor ik doorhad waar ik was. De telefoon bleef doorrinkelen en ik nam de hoorn van de haak. Het was al te laat, de gene aan de andere kant van de lijn had net opgehangen. Ik legde de hoorn weer terug en keek op mijn horloge: 11:34

Om één uur begon de training, ik moet opschieten. Wat een rumoerig seizoen was het tot nu toe. Dat ik na de dag na de wedstrijd naar Twente ben gegaan voor mijn ontmoeting met Van den Baar kan ik nog steeds niet geloven. Ik moest nu kiezen. Twente was een leuke club, maar wel een stap achteruit. Het was echter wel een goede kans om mijn kwaliteiten te laten zien. Ik stapte uit bed en zag mijn mobiel op de grond liggen. Ik raapte hem op en zag dat ik een nieuw smsje had. Er stond in dat ik een nieuw voicemail bericht had. Toen ik het bericht afluisterde hoorde ik dat het Bart van den Baar was. Hij wou graag morgen weten wat ik doe, aangezien ze ook tijd nodig hebben om desnoods iemand anders aan te trekken. Ik had nog absoluut geen idee wat ik moest doen. Toen ik in de auto naar huis zat ging de keuze steeds door mijn hoofd, AFC Ajax of FC Twente, De Arena of het Arke-stadion, Marco van Basten of Epi Drost, Meedoen voor de titel of vechten voor lijfsbehoud. Ik wist het niet meer.......

------------------------------------------------------------------------

Misschien kunnen jullie helpen met mijn keuze!! Bij Ajax blijven en hopen dat de chemie terugkomt, of Twente redden en proberen naar de top te krijgen??

Ik zou voor Twente gaan!!:thumb:

Twente is een uitdaging, en kan je ook kampioen mee worden

hier de selecties van beide teams.

 

AJAX:

 

FC TWENTE:

 

en de stand op dit moment:

het zier er naar uit dat het FC Twente wordt, aangezien het 4 tegen 2 staat.

:cab: Tamerus bij Ajax.. Al is Twente ook niet alles met al die huurlingen

:cab: Tamerus bij Ajax.. Al is Twente ook niet alles met al die huurlingen

 

Tamerus doet het goed! scoorde voor NAC in 20 wedstrijden 14 keer. Ik kocht hem halverwege het eerste seizoen maar hij was grotendeels geblesseerd. Heeft 2e seizoen in de basis gespeeld als een nummer 10. Echt onverwachts goed!

Mij lijkt het wel een leuke uitdaging om Twente uit haar dal te gaan trekken hoor swollenaer en van Ajax zijn al zo onwijs veel novelles, maar deze steekt er met kop en schouders bovenuit.

Thuis aangekomen begon mijn vrouw meteen over FC Twente. Zij had immers de krant ook gelezen en vroeg wat er precies aan de hand was. Ik legde haar uit dat ik nog stond te twijfelen over wat ik moest doen, vandaar dat ik gister niet naar huis was gekomen. Ze snapte het en sprak er verder niet meer over. Wel liet ze duidelijk maken dat zij wel iets in een vertrek naar Enschede zag, aangezien dat toch iets veiliger is dan Amsterdam. Verder begon ze er over dat ik dan ook dichter bij mijn ouders zou wonen, zodat ik ze vaker op zou kunnen zoeken. Ik legde haar uit dat het wel een aanslag op mijn salaris was. Dat ze dan wat rustiger aan moest doen met de P.C. Hooftstraat leegkopen. Ze zei lachend dat dat wel makkelijk zou worden, ze hebben daar toch geen mooie kleding! Ik lachte als een boer met kiespijn terug en zei dat ik er nog maar even over na moest denken. Voor haar was het echter al duidelijk, meteen zat ze achter internet om een mooi huis in Twente te zoeken. Toen ik haar zei dat ze te voorbarig was werd ze boos! Ik voelde me toch zo schuldig over haar mishandeling? Dit zou haar weer helemaal de oude doen worden. Ik zuchtte en ging naar de training.

 

Aangekomen bij de training vertelde ik de groep meteen over het contract. Ze reageerden opgelucht, alsof ze blij waren dat ik ze zou verlaten. Ik vertelde ze een heel verhaal over het contract en de verdere dingen die meespeelden. Veel spelers vonden het belachelijk dat ik een topclub als Ajax zou verlaten. Ik vertelde me dat ik me in de steek gelaten voelde en had meteen in gedachte het besluit al genomen: ik ga naar FC Twente. We discussieerden verder en van trainen kwam weinig. Na het gesprek ging ik naar John Jaakke om het nieuws te vertellen.

Toen ik zijn kantoor binnenliep zag ik hem zitten, achterover in zijn stoel, benen op zijn bureau en een dikke sigaar in zijn mond. In zijn ogen zag ik tranen. Ik hoorde het net, zei hij. Het is jammer dat het zo moet lopen. Met jou hadden we nog een paar mooie jaren kunnen hebben. Ik eis echter we dat je de wedstrijd tegen CSKA nog wel op de bang zit, vervolgde hij alsof hij helemaal geen gevoel had bij mijn vertrek. Anders mag Twente een hele groot zak centjes op dit bureau leggen wil je daar heen gaan. Met tegenzin stemde ik toe. Ik kreeg nog een borrel aangeboden maar weigerde die, ik wilde zo snel mogelijk hier vandaan.

 

Thuis aangekomen had mijn vrouw de hele keukentafel vol liggen met geprinte webpagina's van huizen in en rond Enschede. Ik vertelde haar dat mijn besluit vast stond en dat ze een huis uit kon kiezen. Ze was dolenthousiast en ging meteen een huis uitkiezen. Ze vroeg of ik mee wilde helpen, maar ik zei dat ik te moe was na vandaag en dat ik even een middagdutje ging doen.

Ik werd echter pas de volgende ochtend wakker en merkte meteen dat mijn vrouw naast me lag. Ze had zich zo goed gevoeld dat ze bij mij was gaan liggen in plaats van het bed beneden. Ik stond op, douchte me, kleedde me aan en ging eten. Ik sloeg de krant open en zag er in een ongekend groot lettertype opstaan dat ik al een contract bij FC Twente had getekend. Ik legde de krant meteen weg en had totaal geen trek meer. Ik besloot maar meteen naar Van den Baar te gaan om alles af te handelen.

Aangekomen bij het stadion zuchtte ik diep, is dit wel wat ik wil? Wat moet ik anders? Weg bij Ajax en hopen dat een andere club zich meld? Die zouden er wel komen, maar mijn vrouw was zo blij met Twente. Ik besloot mezelf niet te laten kennen en liep naar binnen. Alsof hij de hele ochtend op me had gewacht kwam Bart van de Baar net de hal in lopen. Hij schudde mij de hand en zonder een woord te zeggen volgde ik hem. Aangkomen op zijn bureau ging ik weer op de stoel zitten waar ik een paar dagen geleden ook opzat. Ik keek weer naar het contract. Er was niks verandert. Het was een contract voor onbepaalde tijd. De club kon me ontslaan wanneer ze wilden zonder me ook maar een cent mee te hoeven geven. Daartegenover kon ik ook elk moment weer opstappen. Voordat je tekent wil ik je nog iets laten zien, sprak Van den Baar met een lichte fonkeling in zijn ogen. Hij schroof een map naar mij toe in ik opende het.

Een overweldigende hoeveelheid foto's kwamen me tegemoet.

 

Hoewel ik wel een vermoeden had, vroeg ik toch wat dit te betekenen had. Dit huis is van een trouwe fan van FC Twente, zei Van den Baar. Hij heeft dit onlangs geërfd van een verre tante. Aangezien het te groot is om er in zijn eentje in te wonen blijft hij liever in zijn eigen flatje wonen. Waarom weet ik niet, maar goed daar gaat het niet om. Hij hoorde via via van uw twijfels over het contract en weet wat er met uw vrouw gebeurd is. Om u te helpen, en daarmee de club biedt hij dit huis aan. Dus de keus is aan u.

 

Ik schrok me dood. Dit is waar ik en mijn vrouw op hoopte. Wat een fans heeft Twente zeg! Die houden echt van de club! Wat geweldig. Ik tekende met overtuiging het contract en accepteerde het huis met vreugde. Ik vroeg om de naam van de fan, maar deze wilde liever anoniem blijven. Ik respecteerde dat en vertelde dat ik wel weer terug moest om mijn laatste wedstrijd van Ajax te coachen. Hij lachte en knikte. Ik vind alles best. Zullen we van af nu afspreken dat we elkaar gewoon bij de voornaam aanspreken en "je" en "jij" tegen elkaar zullen zeggen, zei Van den Baar. Dat is goed Bart! lachte ik en hij lachte hartelijk terug. Met een grote Glimlach liep ik terug naar de auto. Onderweg groette ik de receptioniste vrolijk en liet de net begonnen regen op me neervallen.

Weer een goed stuk. Blijf zo doorgaan, ik vind het verhaal zeer sterk. Ben ook benieuwd wat je met Twente gaat doen.

KUTGW!!