De 15-jarige superkid van Barca, dat is Bojan ;)

oh die, ik zag hem al staan toen ik hem zocht, maar wist het niet zeker. Zal hem even scouten zodat al zijn stats zichtbaar worden!

 

Onze eerste groepswedstrijd stond alweer op het programma. We moesten meteen tegen de makkelijkste tegenstander: FK Borac Auto Cacak

Hoewel ik weinig van ze wist, was me wel verteld dat we met ons spel makkelijk konden winnen. We waren dan ook vol vertrouwen.

 

 

Na deze geslaagde wedstrijd in Europa kwam de competitiewedstrijd tegen Sheefield.

 

 

Ook begon deze maand onze eerste wedstrijd in de League Cup. We moesten tegen het in de Championsship uitkomende Brighton and Hove Albion. Een niet al te groot obstakel.

 

lekkere novelle

 

screentje Bojan alsjeblieft

 

hier is je screenshot:

 

 

Terwijl mijn advocaat aan het procederen was voor mijn huis in Amsterdam was ik druk bezig met de competitie. Tegen het laaggeplaatste Conventry City wilde ik de koppositie verdedigen en misschien wel mijn voorsprong uitbouwen.

 

 

Na deze wedstrijd moesten we alweer tegen een degradatiekandidaat: Portsmouth.

 

(foutje, we stonden toen al met 5-0 voor...)

 

Met deze vorm hadden we er alle vertrouwen in dat we een ronde verder zouden komen in The League Cup waarin we over drie dagen tegen Birmingham spelen.

De resultaten zijn goed en het ziet er nog steeds mooi uit. Je zou misschien alleen dat witte kunnen weghalen bij sommige logo's.

De resultaten zijn goed en het ziet er nog steeds mooi uit. Je zou misschien alleen dat witte kunnen weghalen bij sommige logo's.

 

ja, ben ik aan het proberen, maar lukt nog niet helemaal goed...

De resultaten zijn goed en het ziet er nog steeds mooi uit. Je zou misschien alleen dat witte kunnen weghalen bij sommige logo's.

 

ja, ben ik aan het proberen, maar lukt nog niet helemaal goed...

 

Welk programma gebruik je?

De resultaten zijn goed en het ziet er nog steeds mooi uit. Je zou misschien alleen dat witte kunnen weghalen bij sommige logo's.

 

ja, ben ik aan het proberen, maar lukt nog niet helemaal goed...

 

Welk programma gebruik je?

 

Photoshop, maar zoals je weet lukt het nu wel!

 

Tegen Birmingham verwachte ik helemaal geen problemen.

 

 

Tegen de kampioen van vorig jaar hoopte ik op net zo'n wedstrijd als tegen ze om de Community Shield. Het werd echter nog mooier:

 

 

Na deze prachtige overwinning moesten we in Zurich maar even laten zien dat we ook in Europa mee doen.

 

 

Na dit prachtige resultaat was de voorspelling voor de volgende competitiewedstrijd makkelijk: winst

 

 

Tegen Feyenoord zouden we aan een gelijkspel genoeg hebben om door te gaan. Ik wilde echter de volle winst.

 

 

Na deze wedstrijd stonden we met drie punten voorspong bovenaan in de groep. Een gelijkspel tegen Shaktar zou dus genoeg zijn voor de winst in deze groep!

 

Na het behalen van de volgende ronde werd ik ineens opgebeld door een journalist. Hij vertelde mij dat ik bovenaan het lijstje stond om de net ontslagen coach van Luton Town op te volgen. Ik zei dat ik van niks wist en dat ik verder geen commentaar had. Beteuterd hing hij op. Bij mezelf vroeg ik me af waarom Luton er ook maar een seconde aan dacht dat ik misschien wel naar ze toe wou komen. Ze stonden dik laatste in de competitie met maar 1 punt. Er moest een wonder gebeuren wilde iemand ze van degradatie redden.

Het nieuws dat ik geen commentaar wilde geven stond de volgende dag in de krant. Meteen kwam er een persbericht van Tottenham naar buiten. Ze waardeerden het dat ik geen commentaar wilde geven en begrepen het als een bevestiging dat ik de club niet zou verlaten. Lachend las ik dit allemaal en leefde ontspannen naar de volgende wedstrijd in de competitie toe. Die tegen het laaggeplaatste Birmingham.

Luton Town is helemaal geen leuke club lijkt me en kampioen worden/uefa cup halen moet toch wel gaan lukken als ik zo zie wat je doet. Ik moet zeggen dat het er schitterend uitziet.

 

Na het halen van de knock-out ronde van de Uefa Cup was de ontlading groot, hopelijk zouden we nog wel geconcentreerd blijven tegen het slechte Birmingham.

 

 

Na deze wedstrijd waren de prijzen voor de maan November aan de beurt. Ik bleek weer Manager van de maand te zijn geworden. Mijn ego was echt enorm gegroeid in mijn korte tijd in Engeland. Hopelijk zou ik dat niet overdragen aan het team.

 

 

 

In de laatste poulewedstrijd besloot ik om wat reserve spelers de kans te geven. Ook zette ik Sturridge in de basis. Hij is vanaf het beging van het seizoen geblesseerd geweest en iedereen heeft hoge verwachtingen. Hij is voor 17,5 miljoen overgekomen van Man. City aan het begin van dit seizoen.

 

 

De loting zou pas na de wedstrijd tegen Arsenal plaatsvinden. Heel Londen leefde toe naar deze derby waarbij nog meer op het spel stond dan eer. Arsenal moest winnen om in ons spoor te blijven. Aangezien we uit speelden zou ik tevreden zijn met een gelijkspel. We trainden fanatiek in de dagen voor de wedstrijd en we geloofden in een stunt. We waren dan wel koploper, maar winnen bij Arsenal zou behalve de punten ook een grote tik zijn naar de rest van de achtervolgers. Ik wilde ongenaakbaar zijn. Het liefst alles winnen! Mijn doel voor de maand december was om ongeslagen het nieuwe jaar in te gaan.

 

Volgende update:

De debry tegen Arsenal

Loting Uefa Cup

Luton Town is helemaal geen leuke club lijkt me en kampioen worden/uefa cup halen moet toch wel gaan lukken als ik zo zie wat je doet. Ik moet zeggen dat het er schitterend uitziet.

 

Dankje

Luton lijkt me inderdaad niet leuk. Hebben nu 2 punten :whistle:

Mooi dat het is gelukt met photoshop. Het ziet er nu al een stuk beter uit. Ga zo door!!

Mooi dat het is gelukt met photoshop. Het ziet er nu al een stuk beter uit. Ga zo door!!

 

dankje, ben nog een beetje aan het proberen met de lay-out, maar zal hem pas echt veranderen als ik een veel beter heb gevonden. Vind het namelijk wel fijn als er in een novelle niet de hele tijd van lay-out verwisseld word in een seizoen.

 

De sfeer was geweldig in Londen. De kroegen zaten de dag van de wedstrijd bomvol. Met mijn maat ging ik ook nog wat drinken. In de kroeg werd ik onthaald als een held. Iedereen verwachte een goed resultaat tegen Arsenal. Ik blufte dat we makkelijk zouden winnen. Dat hoorden de fans graag en ik werd nog meer geliefd onder ze. Na een biertje en wat cola's gingen we weg. Ik wilde met mijn ploeg nog even snel de laatste dingen door nemen. Er was niks nieuws in onze taktiek. Ik zag dat de spelers zelf wel door hadden hoeveel deze wedstrijd voor de supporters betekende. Strak van de adrenaline gingen we het veld op.

 

 

Tijdens de training was er een grote domper. Berbatov viel geblesseerd uit. We zullen hem een tijdje moeten missen. Ik ben nog aan het twijvelen of ik hem laat vervangen door Sturridge of Crouch.

Vandaag was ook de loting voor het Uefa Cup toernooi. Gelukkig duurde het nu wat minder lang aangezien er al heel wat ploegen waren afgevallen. Uit de balletjes kwam tevoorschijn dat we tegen het Roemeense Farul moesten. Ik had er nog nooit van gehoord en maakte daar uit op dat ze niet echt goed waren. Na wat research kwam ik er achter dat ze derde in hun poule zijn geworden. Ze eindigden achter Werder an Sampdoria. Ik verwacht dus niet echt moeilijkheden tegen hen.

 

Ook was het weer tijd voor de League Cup. We stonden onderhand in de kwartfinale. Ondankt dat dit bekertoernooi door iedereen als onbelangrijk werd beschouwd, wilde ik hem toch winnen. We moesten tegen Leeds United.

 

 

In de halve finale moeten we nu tegen Manchester United. Een moeilijke klus.

 

In de competitie moesten we tegen West Ham United.

 

(foutje, Keane was geen MotM. De keeper van West Ham, Green, was het.)

 

Na dit gelijkspel wilde ik perse winst tegen Manchester. Dit zou ons ook zelfvertrouwen geven voor de wedstrijd tegen hen voor de League Cup.

 

 

 

 

Na deze overwinning zag de ranglijst er als volgt uit:

 

 

Als het zo blijft gaan we dus fluitend richting de titel. Ik hoop echter dat we met de druk om kunnen gaan en niet vermoeid raken.

mijn toetsweek is nu over. Zal dit weekend even een grote update doen.

 

Als titelverdediger wilde ik natuurlijk weer de FA Cup winnen. In de derde ronde moesten we tegen Leicester.

 

 

In de league cup hoopte ik op winst tegen Manchester United. Dat zou een hoop energie besparen dit seizoen.

 

 

Het was toch balen dat we tegen Manchester United nog een keer vol aan de bak moeten.

In een voetbalstad als Londen is er altijd wel een derby. Dit keer moesten wij naar Chelsea.

 

 

Na deze wedstrijd bleek Keane aardig geblesseerd te zijn. We zouden hem enkele weken, misschien wel maanden moeten missen.

Na dit goed resultaat zag ik dat we wel erg goed vertegenwoordigt waren in het elftal van de week:

 

 

Na dit resultaat voorzag ik geen enkel probleem om de wedstrijd tegen Leicester nu wel makkelijk te winnen.

 

 

In de competitie moesten we tegen Liverpool. Aangezien Liverpool niet eens in het zogeheten linker rijtje stond, verwachte ik de volle winst.

 

 

Met de goede resultaten van de laatste wedstrijd in ons achterhoofd gingen we vol vertrouwen op weg naar Manschester om de finale van de League Cup te bereiken.

 

 

In de finale moeten we nu tegen Everton. Een niet al te moeilijke tegenstander lijkt mij.

 

Ik kreeg het steeds meer naar mijn zin in Londen. De resultaten van mijn club waren uitstekend en het uitgaansleven was hier ook perfect. Het nadeel was dat ik nogal eenzaam was. Ik was hier dan wel met Wim, maar hij was meer bij zijn scharrels dan met mij. Niet dat dat erg was natuurlijk, maar het was wel wennen. Ik had al vele pogingen gedaan om ook een leuke vrouw te vinden, maar zonder succes tot nu toe. Misschien moest ik eens met de receptioniste van de club gaan praten. Een leuk blond meisje van ergens in de 20 schat ik. Ze lachte altijd leuk als ik binnenkwam. Ik had echter nog nooit een praatje durven maken. Bang dat ik mezelf voor schut zou zetten denk ik. Ik besloot bij mezelf dat het er maar eens van moest komen. Misschien durf ik haar zelfs een keertje mee uit te vragen. Ik moest toch zeker ook een sociaal leven gaan opbouwen. Ik was namelijk niet van plan om London weer snel te verlaten. Ook niet als het zo mocht lopen dat de club of ik een verder samenwerkingsverband niet meer zaggen zitten. Na zo wat nagedacht te hebben trok ik de minibar open en vond ik een flesje Jack Daniels. Ik dronk het leeg en besloot vanavond maar eens de kroeg in te gaan. Op zoek naar wat gezelschap.

 

In de FA Cup moesten we tegen Colchester, een niet echt gevaarlijke tegenstander dus.

 

 

Na deze eenvoudige overwinning was het afwachten hoe we het verlies van Bodmer en Robinson zouden opvangen.

 

 

Hopelijk zouden we in de wedstrijd tegen Aston Villa ons hervinden.

 

 

 

Na deze goede resultaten had ik eindelijk het zelfvertrouwen om op de receptioniste af te stappen. Toen ik het stadion binnen liep ging ik meteen naar haar toe. "Hello, How are you?" Vroeg ik hakkelend in het Engels. Ze lachte. Je kunt ook wel gewoon Nederlands praten hoor! antwoorde ze. Mijn mond viel open. Ze sprak vloeiend Nederlands. Ze zag dat ik het niet snapte en vertelde mij dat ze uit Rotterdam kwam. Via via was ze hier terecht gekomen. Ze vertelde nog wat dingen over haarzelf en voor dat ik het door had spraken we af om een keer samen iets te gaan drinken. Trots liep ik het stadion weer uit en reed naar huis. Dat samen drinken zou pas over een tijdje zijn aangezien er eerst de wedstrijd om de Uefa Cup gespeeld moet worden. We moesten eerst de uitwedstrijd spelen tegen het Roemeens FC Farul Constanta.

 

In farul zag ik niet echt een tegenstander die ons problemen zou kunnen opleveren. Ik wilde in ieder geval een uitdoelpunt. Dat zou ons een goede uitgangspositie geven voor de thuiswedstrijd.

 

 

Tussendoor moesten we ook nog even tegen Hartlepool voor de FA Cup.

 

 

Ik hoopte op een goede overwinning thuis tegen Farul. Dat had het publiek wel verdiend.

 

 

Na deze prachtige overwinning zagen de fans ons de Uefa Cup al winnen. Ik probeerde te vertellen dat we nog een hele weg te gaan hadden, maar het leek niet te helpen. Ik hoop dat we tegen Zenith Peterburg gewoon niks doms doen en een ronde verder komen.

Al snel stond de finale van de League Cup op het programma. Berbatov was al wel weer hersteld, maar we zouden het zonder Keane en Vrouch moeten stellen. Op mijn hotelkamer zat ik een beetje na te denken over de beste opstelling.

 

In het nieuwe Wembley zou de final om de League Cup gespeeld worden. Het zou een mooie strijd worden tussen ons en Everton. Ik wist dat Everton heel goed kon voetballen. Vooral als het moest. We waren torenhoog favoriet, maar in bekercompetities kunnen de raarste dingen gebeuren. Ik had voor deze wedstrijd de receptioniste uitgenodigd. Els heette ze. Ik had haar een plaats in de sky-box van het Wembley aangeboden. Ze zou samen met onder andere de voorzitter de wedstrijd volgen. Ze had voorgesteld na de wedstrijd wat te gaan drinken. Alleen als we winnen, had ik lachend geantwoord. Ze zei dat ze daar het volste vertrouwen in had. Ik stoomde mijn team klaar voor deze belangrijke wedstrijd. Ik herinnerde ze aan de andere finale die we in het Wembley wonnen: die tegen Middlesbrough. Het moest dus wel goed gaan! Iedereen leek vol zelfvertrouwen en was van plan om onze favorietenrol waar te maken.

 

 

Wat een finale! hoewel het na 90 minuten nog steeds 0-0 stond was er genoeg te zien! Zo strooiden de spelers met mooie aktie, strakke passes en prachtige schoten. Beide keepers werden op de proef gesteld maar overleefden veel aanvallen. Het bomvolle stadion ging als een gek tekeer en het was geen een minuut stil. Ik betrapte me er soms op dat ik meer genoot van het publiek dan dat ik op het veld lette. Na de 90 minuten was het vertrouwen nog steeds groot. Toen het 1-0 voor Everton werd besloot ik maar al mijn manschappen naar voren te sturen. Dat had gelukkig resultaat en zo deelden we meteen een menthale tik uit voor de strafschoppenreeks. De strafschoppen waren allemaal perfect ingeschoten en het waren weer de twee keepers die voor hun team de heldenrol opeiste. Dat Robinson nog een tweede strafschop stopte maakte hem de echte held. De volgende competitie wedstrijd zal eveneens tegen Everton zijn.

 

Na de wedstrijd was het een groot feest. In de kleedkamer werd het behalen van de beker uitbundig gevierd. Ik genoot en rookte een sigaar terwijl ik naar "mijn jongens" keek. Ik voelde me op dit moment de best coach van de wereld en was niet van plan om nog maar een prijs te verliezen. Nui wilde ik ook de titel en de FA Cup. Ik droomde zelfs over de Uefa Cup, maar dat was nog een lange weg. Ineens trilde mijn mobieltje in mijn zak. Ik zag dat ik een SMS van Els had. "Ik sta op je te wachten op de parkeerplaats." Dat was alles wat er stond. Ze had haar naam er niet eens onder gezet. Ik sloop de kleedkamer uit en liep de gangen door het stadion uit. Aangekomen bij de parkeerplaats zag ik Els niet staan. Ik keek rond en hoorde ineens het getoeter van een auto achter me. Ik draaide me om en zag Els in een zilveren Lamborgini zitten. Ze liep er heen en probeerde niet te verbaasd te kijken. Ik stapte in en keek haar aan."Vraag maar niks, ik leg je nog wel een keer uit hoe ik aan deze auto kom" zei ze, en we reden weg. Ze wist precies de gezellige kroegen te vinden in Londen. Ze had er een uit gezocht waar niemand zat die ook maar iets van voetbal wist. Niemand herkende me dus en zo konden we rustig wat drinken. Wat drinken werd al snel veel drinken en dat werd veel te snel te veel drinken. We dronken van alles en nog wat waarvan ik nog nooit gehoord had en voordat ik het wist had ze een taxi gebeld om ons naar haar huis te brengen. De auto zou ze later wel op halen. We kwamen aan bij een prachtig appartement. Ik was te dronken om me af te vragen hoe een eenvoudige receptioniste aan zo'n huis kon komen. We dronken nog wat samen en voordat we er erg in hadden belandden we bij elkaar in bed.

De volgende ochtend werd ik wakker met een enorme hoofdpijn. Ik keek naast me maar zag Els niet meer liggen. Wel stond er een bordje met twee croissantjes en een briefje: Ik ben op mijn werk. Je komt er denk ik zelf wel uit.

Ik las het briefje en vond dat er bitterheid vanuit straalde. Het was net of ik een of andere logée was. Ik kleede me aan en keek rond in het appartement. Ze had alles: mooie flatscreen tv met home-cinema set en ook nog eens een keuken met alles er op en eraan. Ze niet alleen maar een receptioniste zijn. Er oest iets aan de hand zijn. Ik zette die gedachte van me af en ging de deur uit. Toen ik aankwam bij mij hotel werd ik van alle kanten gefeliciteerd. Ik liep naar mijn kamer en liet afgelopen avond/nacht even tot me doordringen.

Ziet er goed uit! Sissoko was bij mij ook een held_O_

Bij jou al helemaal zo te zien:thumb:

 

Ga zo door:checkit:

 

Na het feest van de gewonnen finale moesten we nog vol aan de bak in de competitie. Ik merkte dat iedereen vermoeid begon te raken en hoopte dat we het nog tot het eind zouden redden.

 

 

 

Ik probeerde mijn team te waarschuwen voor overmoed, maar iedereen leek geen problemen te zien in Zenith St. Petersburg.

 

 

Nog vermoeid van de reis naar St. Petersburg moesten we de kwartfinale van de FA-Cup spelen.

 

 

Tegen Zenith zou het thuis alles behalve een galavoorstelling worden vrees ik. We waren vermoeid en ik gaf mijn spelers het advies om het rustig aan te doen in deze wedstrijd.

 

 

In de competitie moesten we tegen Portsmouth, dat op het punt stond hun trainer te ontslaan.

 

 

Daarna was Sheffield United aan de beurt. Een op papier niet al te moeilijke tegenstander.

 

 

De wedstrijd tegen Charlton zou onze laatste krachtmeting zijn voor de Kwartfinale van de FA Cup.

 

 

Tegen Werder hoopte ik op een wonder aangezien het halve team vermoeid was en we met nogal wat blessure's zaten.

 

 

Een mooi resultaat dus. Voordat we naar Bremen af zouden reizen moesten we nog een wedstrijd tegen Everton. Niemand had er eigenlijk zin in, maar ja, wat moet dat moet.

 

 

In Bremen was het enige wat we hoefde te doen scoren. Een uitdoelpunt zou betekenen dat Werder 3 keer moet scoren om door te bekeren. Ik schoof een beetje met de verschillende posities, maar het duurde even voor ik met mijn taktiek kwam.

Ik had in de afgelopen weken niks meer van Els gehoord. Ze zat nooit meer bij de receptie. Ik durfde niet te vragen waarom ze er niet was, aangezien je dan van die roddels krijgt. Ik vermoede dat ze gewoon ziek was. Ik had haar geprobeerd te bellen, maar ze nam nooit op. Ook al mijn sms'je bleven onbeantwoord. Ik probeerde het van me af te zetten en wonderbaarlijk lukte dat. Met een heel strijdplan in mijn gedachte gingen we op weg naar Bremen.

Ik volg deze novelle nog steeds met plezier!! Je verhaal zit goed in elkaar en de resultaten zijn goed. Alleen in de laatste screen zit nog wel een foutje met de uitslag maar dat is geen ramp. Ga zo door, mijn stem voor IDS heb je!!

Ik volg deze novelle nog steeds met plezier!! Je verhaal zit goed in elkaar en de resultaten zijn goed. Alleen in de laatste screen zit nog wel een foutje met de uitslag maar dat is geen ramp. Ga zo door, mijn stem voor IDS heb je!!

 

Dankje,

ik zie de fout ja, gelukkig niet zo'n grote :shhh: Zal denk ik pas vrijdag updaten aangezien ik dan mijn herkansing heb een een 7 moet halen om over te gaan. Ben dus druk met de studie! Maar da post ik waarschijnlijk meteen de rest van het seizoen!!